آثار و برکات امام حسین (علیهالسلام) در دنیا
| آثار و برکات امام حسین (علیهالسلام) در دنیا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | موسوی جزایری، هاشم (نويسنده) مهدوی دامغانی، محمود (مترجم) |
| عنوانهای دیگر | آثار و برکات سیدالشهداء علیهالسلام فی دارالدنیا. فارسی |
| ناشر | کتاب نيستان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1382ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 964-337-284-7 |
| موضوع | حسین بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - فضایل |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1387 2041آ8م 41/4 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آثار و برکات امام حسین(ع) در دنیا ترجمهای است از کتاب «آثار و بركات سيدالشهداء عليهالسلام في دار الدنيا» نوشته هاشم ناجی موسوی جزائری به قلم محمود مهدوی دامغانی.
این اثر دربردارنده بخشی از مجموعه روایات و احادیث درباره بهرهها و فرخندگیهای این جهانی وجود مقدس سید الشهداء حسین بن علی(ع) است.[۱]
مترجم، ترجمهای آسان، روان و همه فهم از متن عربی کتاب ارائه کرده است. با این وجود اشکالاتی در ترجمه یافت میشود که به نظر میرسد بخشی از آن مرتبط به ترجمه آزاد وی از متن دارد.
مانند حدیث شصت: «ما استخار الله عبد قط فی امر مائة مره عند راس الحسین(ع) فیحمد الله و یثنی علیه الا رماه الله بخیر الامرین»[۲] در ترجمه آن گفته شده: هر بندهای که میان گزینش یکی از دو کار دو دل باشد اگر بالاسر مرقد مطهر حسینی صد بار بگوید استخیر الله از خدا خیر خواهی می کنم و سپس خدا را سپاس و ستایش بگوید، خدا او را به کار بهتر و گزینه راهنمایی می فرماید.[۳] به نظر می رسد ترجمه نزدیکتر به متن چنین است: هیچ بندهای نیست که نزد سر امام حسین(ع) صدبار از خداوند طلب خیر کند، در حالی که حمد و ثنای او را به جا میآورد، مگر آنکه خداوند او را به بهترین دو امر راهنمایی کند.
عدم دقت در ترجمه برخی واژگان از دیگر اشکالاتی است که گاهی میتوان ملاحظه کرد. مانند ترجمه عبارت «فیجتزیء به»[۴] در حدیث چهارم است که «بینیاز بود» ترجمه شده[۵] در حالی که ترجمه صحیح آن «بینیاز میشد» است.
در حدیث شصت و شش نیز عبارت «اطلقت الماء علی القبر»[۶]را به «بر قبر آب بستم» ترجمه شده است.[۷]هرچند که افاده معنا شده لکن «آب را بر قبر گشودم یا جاری کردم» یا چیزی شبیه به آن ترجمه بهتر عبارت است؛ چراکه واژه «اطلق» معنایی خلاف بستن دارد. [۸]در همین حدیث عبارت «لم تطأ القبر»[۹] را چنین ترجمه کرده است«به قبر نزدیک نمیشدند».[۱۰] در حالی که واژه «تطأ» از ماده وطأ در اینجا به معنی زیر پاگذاشن و لگد مال کردن است.[۱۱] و معنای نزدیک شدن ندارد. از این رو «پا روی قبر نمیگذاشتند»، ترجمه بهتر عبارت یاد شده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- ابن منظور، محمد بن مكرم. لسان العرب. بیروت. دار الفكر - دار صادر، 1414ق. چاپ سوم.
- بستانی، فواد افرام. فرهنگ ابجدی الفبائی عربی فارسی. مترجم: مهیار، رضا. تهران. اسلامی. 1375ش. چاپ دوم.
- موسوی، هاشم ناجی. آثار و برکات سید الشهداء فی دار الدنیا. بیروت. دار التعارف للمطبوعات. بیتا.