کرمی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | 1390ش | | data-type="authorDeathDate" | 21 اسفند 1390ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|کرمی (ابهام زدایی)}} | |||
'''احمد کرمی''' (1303-1390ش)، از شعرای | '''احمد کرمی''' (1303-1390ش)، از شعرای معاصر، مصحح و مؤسس انتشارات ما می‌باشد که دیوان شعرای فراوانی از جمله دیوان همای شیرازی و عطار نیشابوری را منتشر کرده است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۱: | ||
کرمی از آغاز جوانی، به شعر علاقه و دلبستگی خاصی داشت و چون از ذوق و قریحه شاعری نیز برخوردار بود، به مناسبتهای حال و زمان، شعر می‌سرود و کمتر به شعر و شاعری تظاهر می‌کرد و خود دراین‌باره می‌گوید: «من در خود آنچنان بضاعتی نمی‌بینم که خود را جزء شاعران بدانم. شاید بتوانم بگویم به شعر علاقه داشته و دارم و خود را خدمتگزار فرهنگ و ادب مرز و بومم می‌دانم و در این رهگذر، توانسته‌ام بیش از پنجاه دیوان شعر چاپ و منتشر کنم و تعدادی نیز آماده چاپ دارم و این خدمت را تنها از یاری و راهنمایی بزرگان ادب کسب کرده‌ام وگرنه، خود به حساب نمی‌آیم». | کرمی از آغاز جوانی، به شعر علاقه و دلبستگی خاصی داشت و چون از ذوق و قریحه شاعری نیز برخوردار بود، به مناسبتهای حال و زمان، شعر می‌سرود و کمتر به شعر و شاعری تظاهر می‌کرد و خود دراین‌باره می‌گوید: «من در خود آنچنان بضاعتی نمی‌بینم که خود را جزء شاعران بدانم. شاید بتوانم بگویم به شعر علاقه داشته و دارم و خود را خدمتگزار فرهنگ و ادب مرز و بومم می‌دانم و در این رهگذر، توانسته‌ام بیش از پنجاه دیوان شعر چاپ و منتشر کنم و تعدادی نیز آماده چاپ دارم و این خدمت را تنها از یاری و راهنمایی بزرگان ادب کسب کرده‌ام وگرنه، خود به حساب نمی‌آیم». | ||
او با تاسیس | او با تاسیس مؤسسه انتشاراتی «ما» در زمینه چاپ و انتشار متون و دیوان‌های شعرای فارسی زبان به فعالیت پرداخت؛ چنانکه کتابهای زیادی در زمینه ادبیات فارسی به اهتمام او منتشر شده است. | ||
== وفات == | |||
در 21 اسفند 1390ش در سن 89 سالگی درگذشت و در روز ۲۲ اسفند ۱۳۹۰ در گورستان بهشت زهرا، قطعهٔ ۸۸ (قطعهٔ هنرمندان)، ردیف ۱۵۲، شمارهٔ ۳۱ به خاک سپرده شد. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۸: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{ب|''ما دست رد به سینه عالم گذاشتیم''|2=''رفتیم و پا به دایره غم گذاشتیم''}} | {{ب|''ما دست رد به سینه عالم گذاشتیم''|2=''رفتیم و پا به دایره غم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''ای غم، سلام بر تو که آخر به یمن تو''|2=''گامی برون ز عرصه عالم گذاشتیم''}} | {{ب|''ای غم، سلام بر تو که آخر به یمن تو''|2=''گامی برون ز عرصه عالم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''حاجی به راه کعبه رود ما به راه دوست''|2=''در این دو ره مسابقه با هم گذاشتیم''}} | {{ب|''حاجی به راه کعبه رود ما به راه دوست''|2=''در این دو ره مسابقه با هم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''جان باختیم همچو صدف بهر کام دل''|2=''زان دم که لب گشوده و بر هم گذاشتیم''}} | {{ب|''جان باختیم همچو صدف بهر کام دل''|2=''زان دم که لب گشوده و بر هم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''ره بسته بر فزون طلبی‌های نفس خویش''|2=''ممکن هرآنچه بود ز خود کم گذاشتیم''}} | {{ب|''ره بسته بر فزون طلبی‌های نفس خویش''|2=''ممکن هرآنچه بود ز خود کم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''از گلشنی که خار بروید به‌جای گل''|2=''رفتیم و جای پای چو شبنم گذاشتیم''}} | {{ب|''از گلشنی که خار بروید به‌جای گل''|2=''رفتیم و جای پای چو شبنم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''شیطان به پیش و ما به پی‌اش در ره خطا''|2=''گام هوس به شیوه آدم گذاشتیم''}} | {{ب|''شیطان به پیش و ما به پی‌اش در ره خطا''|2=''گام هوس به شیوه آدم گذاشتیم''}} | ||
{ب|''«احمد» به طبل بر سر بازار می‌زنند''|2=''هر راز دل که بر کف محرم گذاشتیم''<ref>همان، ص167- 168</ref>}} | {{ب|''«احمد» به طبل بر سر بازار می‌زنند''|2=''هر راز دل که بر کف محرم گذاشتیم''<ref>همان، ص167- 168</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۷: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[دیوان شیخ احمد جام]] | [[دیوان شیخ احمد جام]] | ||
[[دیوان همای شیرازی «شکرستان»]] | |||
[[دیوان وحدت کرمانشاهی]] | [[دیوان وحدت کرمانشاهی]] | ||
[[دیوان غنی کشمیری]] | |||
[[دیوان عالمتاج قائم‌مقامی (ژاله)]] | [[دیوان عالمتاج قائم‌مقامی (ژاله)]] | ||
| خط ۱۴۷: | خط ۱۵۴: | ||
[[دیوان کمال خجندی]] | [[دیوان کمال خجندی]] | ||
[[دیوان | [[دیوان اعتضادالسلطنه (فخری قاجار)]] | ||
[[دیوان قصاب کاشانی]] | [[دیوان قصاب کاشانی]] | ||
[[دیوان صباحی بیدگلی]] | |||
[[دیوان کفاش خراسانی]] | [[دیوان کفاش خراسانی]] | ||
[[دیوان | [[دیوان شمس‌الفصحاء محیط قمی]] | ||
[[دیوان | [[دیوان عصمت بخارایی]] | ||
[[دیوان شاطر عباس صبوحی]] | [[دیوان شاطر عباس صبوحی]] | ||
[[دیوان جلال‌الدین عضد یزدی]] | |||
[[احوال و آثار اوحدالدين حامد بن ابی‌الفخر کرمانی عارف نامور و شيخ الشيوخ دارالخلافه بغداد]] | |||
[[دیوان غبار همدانی]] | [[دیوان غبار همدانی]] | ||
| خط ۱۶۳: | خط ۱۷۶: | ||
[[دیوان نجیب کاشانی]] | [[دیوان نجیب کاشانی]] | ||
[[دیوان | [[دیوان نجیب جرفادقانی (گلپایگانی)]] | ||
[[دیوان | [[دیوان قضائی یزدی]] | ||
[[ديوان شمس‌الدین محمد حافظ]] | [[ديوان شمس‌الدین محمد حافظ]] | ||
| خط ۱۷۵: | خط ۱۸۸: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده: | [[رده:تیر (1400)]] | ||
[[رده:مصححان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
| نام | کرمی، احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | حسین |
| متولد | 1303ش |
| محل تولد | خرمشاه یزد |
| رحلت | 21 اسفند 1390ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | دیوان شیخ احمد جام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03465AUTHORCODE |
احمد کرمی (1303-1390ش)، از شعرای معاصر، مصحح و مؤسس انتشارات ما می‌باشد که دیوان شعرای فراوانی از جمله دیوان همای شیرازی و عطار نیشابوری را منتشر کرده است.
ولادت
احمد کرمی، فرزند حسین، در سال 1303ش در خرمشاه یزد، دیده به جهان گشود[۱].
تحصیلات
وی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش یزد به انجام رساند و از سال 1311 به تهران مهاجرت کرد و در این شهر، رحل اقامت افکند، دوره نقشه‌کشی مهندس یاری را گذراند و چندی در کار ساختمان‌سازی، به مناسبت شغل پدرش که معمار بود، به کار پرداخت و چون آن را مناسب روحیه و ذوق خود نیافت، از آن دست کشید.
کرمی از آغاز جوانی، به شعر علاقه و دلبستگی خاصی داشت و چون از ذوق و قریحه شاعری نیز برخوردار بود، به مناسبتهای حال و زمان، شعر می‌سرود و کمتر به شعر و شاعری تظاهر می‌کرد و خود دراین‌باره می‌گوید: «من در خود آنچنان بضاعتی نمی‌بینم که خود را جزء شاعران بدانم. شاید بتوانم بگویم به شعر علاقه داشته و دارم و خود را خدمتگزار فرهنگ و ادب مرز و بومم می‌دانم و در این رهگذر، توانسته‌ام بیش از پنجاه دیوان شعر چاپ و منتشر کنم و تعدادی نیز آماده چاپ دارم و این خدمت را تنها از یاری و راهنمایی بزرگان ادب کسب کرده‌ام وگرنه، خود به حساب نمی‌آیم».
او با تاسیس مؤسسه انتشاراتی «ما» در زمینه چاپ و انتشار متون و دیوان‌های شعرای فارسی زبان به فعالیت پرداخت؛ چنانکه کتابهای زیادی در زمینه ادبیات فارسی به اهتمام او منتشر شده است.
وفات
در 21 اسفند 1390ش در سن 89 سالگی درگذشت و در روز ۲۲ اسفند ۱۳۹۰ در گورستان بهشت زهرا، قطعهٔ ۸۸ (قطعهٔ هنرمندان)، ردیف ۱۵۲، شمارهٔ ۳۱ به خاک سپرده شد.
آثار
کرمی یکی از محققین و پژوهشگران است که اوقاتش مصروف تدوین و تصحیح دواوین شعر بزرگان شعر و ادب ایران شده است. وی با تأسیس انتشارات ما، تاکنون موفق شده است بیش از پنجاه دیوان شعر شاعران متقدم و متأخر را طبع و نشر کند و از این رهگذر، خدمتی شایسته و درخور تحسین، ارائه دهد. دیوان‌های شعری که تاکنون توفیق چاپ و نشر آن را یافته است، بدین شرح است:
- دیوان همای شیرازی (در دو جلد)؛
- دیوان مدهوش تهرانی؛
- دیوان عطار نیشابوری؛
- دیوان خوشدل تهرانی؛
- دیوان رفیق اصفهانی؛
- دیوان سحاب اصفهانی؛
- دیوان فصیح الزمان شیرازی؛
- دیوان نظام وفا؛
- دیوان وثوق الدوله؛
- دیوان گرمرودی؛
- دیوان نیاز جوشقانی؛
- دیوان دولتشاه قاجار؛
- دیوان عبدالمجید شکسته‌نویس؛
- دیوان قضایی یزدی؛
- دیوان حاجی ملاهادی سبزواری؛
- دیوان صباحی بیدگلی؛
- دیوان جیحون یزدی؛
- دیوان طراز یزدی؛
- دیوان جلال عضد یزدی؛
- دیوان خسروی کرمانشاهی؛
- دیوان سرخوش تفرشی؛
- دیوان مستوره کردستانی؛
- دیوان غنی کشمیری؛
- دیوان زیب النساء مخفی؛
- دیوان شیخ الرئیس افسر؛
- دیوان شیخ احمد جام؛
- دیوان گلچین معانی؛
- دیوان مجنون تویسرکانی؛
- دیوان سهایی کرمانی؛
- دیوان نجیب جرفادقانی؛
- دیوان فتح‌الله خان شیبانی؛
- دیوان عصمت بخارایی؛
- دیوان فخر هروی؛
- دیوان قاسم کاهی؛
- دیوان زرگر اصفهانی؛
- دیوان هنر جندقی؛
- دیوان ادیب پیشاوری؛
- دیوان غبار همدانی؛
- دیوان محیط قمی؛
- مشاعره احمد؛
- مشاعره با رباعی؛
- دیوان احمد سهیلی خوانساری؛
- گفتگو در شعر فارسی؛
- دیوان خرم؛
- دیوان احمد منشی؛
- دیوان شاطر عباس صبوحی؛
- مرآت المثنوی؛
- گلزار معانی؛
- نقد الشعر؛
- گلها و لاله‌ها[۲].
نمونه‌ای از اشعار
او در اشعار خود، به نام «احمد» تخلص می‌کرد. نمونه‌ای از اشعار او عبارتند از:
«سلام بر غم»
| ما دست رد به سینه عالم گذاشتیم | رفتیم و پا به دایره غم گذاشتیم | |
| ای غم، سلام بر تو که آخر به یمن تو | گامی برون ز عرصه عالم گذاشتیم | |
| حاجی به راه کعبه رود ما به راه دوست | در این دو ره مسابقه با هم گذاشتیم | |
| جان باختیم همچو صدف بهر کام دل | زان دم که لب گشوده و بر هم گذاشتیم | |
| ره بسته بر فزون طلبی‌های نفس خویش | ممکن هرآنچه بود ز خود کم گذاشتیم | |
| از گلشنی که خار بروید به‌جای گل | رفتیم و جای پای چو شبنم گذاشتیم | |
| شیطان به پیش و ما به پی‌اش در ره خطا | گام هوس به شیوه آدم گذاشتیم | |
| «احمد» به طبل بر سر بازار می‌زنند | هر راز دل که بر کف محرم گذاشتیم[۳] |
پانویس
منابع مقاله
برقعی، محمدباقر، «سخنوران نامی معاصر ایران»، ج1، نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳.