پندهای امام صادق(ع) به ره‌جویان صادق: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان =‏پندهای [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به ره جويان صادق

| کتابخانۀ دیجیتال نور =  

'''پندهاى امام صادق(ع) به ره‌جويان صادق''' اثر فارسى [[مصباح یزدی، محمدتقی|آيت‌الله محمدتقى مصباح يزدى]]، با تحقيق و نگارش [[نادری قمی، محمدمهدی|محمد مهدى نادرى قمى]]، شرح و توضيح مبسوط حديثى گران‌بهايى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، خطاب به عبدالله بن جندب است كه در آن، به بسيارى از مباحث و موضوعات اخلاقى اشاره شده است.

كتاب، كه بخشى از مباحث مطرح شده در درس‌هاى اخلاق در جمع طلاب حوزه علمیه قم طى سال‌هاى 1376 تا 1378ش ايراد شده است.

وى معتقد است اسلام ظاهرى كه با اقرار به شهادتين حاصل مى‌شود، در صورتى است كه فرد -هرچند در ظاهر- به لوازم شهادتين ملتزم باشد. بنابراين اگر كسى شهادتين را گفت ولى به معاد اقرار نكرد و آن را قبول نداشت، قطعاً كافر است و حتى اسلام ظاهرى هم ندارد. وى تصور برخى كه معتقدند اقرار به شهادتين موجب اسلام مى‌شود و اسلام موجب نجات است، گرچه فرد اقرار به برخى از اصول و ضروريات اسلام مانند پذيرش و اقرار به معاد نداشته باشد را از نقص معرفت نسبت به مسائل و معارف اسلامى‌دانسته است.

درس هشتم، به بيان ثمرات استقامت در دين‌دارى اختصاص يافته است. امام(ع) در اين فراز از روايت مى‌فرمايند: اى پسر جندب، اگر شیعیان ما استقامت داشته باشند (يعنى به وظايف دينى‌شان درست عمل كنند و به آنچه معتقدند، پاى‌بند باشند و در پيروى ما از راه صحيح خارج نشوند) فرشتگان با آنان مصافحه مى‌كنند و ابرها بر سرشان سايه مى‌اندازند و از بالاى سر و زير پا برايشان روزى مى‌فرستد و هيچ درخواستى از خدا نمى‌كنند، مگر اين كه به آنها عطا مى‌كند.در درس نهم، شرط نجات‌بخش بودن ولايت اهل‌بيت(ع) بيان گرديده است. در ادامه روايت، امام(ع) مؤمنان را از بدگويى نسبت به شیعیان بر حذر داشته و به ايشان سفارش مى‌كند كه حتى اگر برخى از شیعیان گناه‌كار باشند، جز سخن خير، چيز ديگرى درباره آن‌ها نگويند، بلكه با خضوع و خشوع و التماس، دعا كنند كه خداوند به آن‌ها توفيق دهد تا گناهان‌شان را ترك و توبه كنند تا مشمول آمرزش حق تعالى قرار گيرند.