شریعتمداری، سید محمدکاظم

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    شریعتمداری، کاظم
    نام شریعتمداری، کاظم
    نام‎های دیگر سید کاظم میرفیضی 
    نام پدر سید حسن
    متولد 1284ش
    محل تولد تبریز
    رحلت 1365 ش یا 1406 ق یا 1986 م
    اساتید آيت‌الله عبدالكريم حائرى يزدى

    محمدحسین نايينى

    سيد ابوالحسن اصفهانى

    ضياءالدين عراقى

    آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى

    برخی آثار تحقيق و تقريرات في باب البيع و الخيارات
    کد مؤلف AUTHORCODE06643AUTHORCODE

    سيد محمدكاظم شريعتمدارى (1284-1365ش)، از مراجع تقلید، مؤسس دارالتبليغ اسلامى، مؤسس حزب جمهوری خلق مسلمان ایران

    ولادت

    در ۱۵ دی ۱۲۸۴ش، در تبريز متولد شد. وى از سلسله ساداتى است كه نسبش به امام سجاد(ع) منتهى مى‌شود. يكى از اجداد وى، ابوالقاسم جعفر بن حسين از نوادگان حسن اَفطَس بن على اصغر بن امام زين‌العابدين بوده كه اكنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است. پدر او سید حسن شریعتمدار تبریزی (درگذشت ۱۲۹۳ش) از واعظان و عالمان معروف تبریز بود.

    تحصیلات

    ايشان تحصيلاتش را در علوم دينى در تبريز آغاز كرد و قبل از سن بلوغ در درس مكاسب حاضر شد و در 18 سالگى خود مكاسب تدريس مى‌نمود.

    وى پس از طى مقدمات و سطوح نهايى، چندى از مجلس درس آيت‌الله ميرزا صادق و آيت‌الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجى استفاده نمود و ضمنا سطوح عالى رسائل و مكاسب را تدريس مى‌كرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آيت‌الله عبدالكريم حائرى يزدى حاضر شد و حكمت را از آقا شيخ على‌اكبر يزدى آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت كرده و از درس آيات عظام: محمدحسین نايينى، سيد ابوالحسن اصفهانى و ضياءالدين عراقى استفاه نمود. دروس اخلاقى و فقهى را نيز نزد آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى آموخت. وى اجازه و تصديق اجتهاد خود را از حضرات آيات: عراقى، اصفهانى و عبدالكريم حائرى يزدى دريافت نمود. بنا بر دعوت علماى تبريز از عراق به ايران مراجعت و در تبريز به تدريس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق كه به درخواست گروهى از فضلاء تبريزى مقيم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدريس فقه و اصول استدلالى شد.

    مرجعیت

    بعد از رحلت آيت‌الله بروجردى در سال 1962م، وى به عنوان يكى از مراجع پيشتاز با مقلدانى از ايران، پاکستان، هندوستان، لبنان، كويت و قسمت‌هاى جنوبى خليج فارس تبديل شد كه به همراه آيت‌الله گلپايگانى و مرعشى نجفى در قم مشهور به آيات ثلاثه شدند.

    در 15 خرداد 1342ش، به سبب مخالفت امام خمينى(ره) با اصول شش‌گانه انقلاب سفيد، شاه امام(ره) را دستگير و به تهران برد و زندانى كرد. طبق قانون اساسى مشروطه، مجتهدين و مراجع تقليد مصونيت از محاكمه داشتند و امام(ره) به عنوان مرجع تقليد معروف نبود، لذا قصد محاكمه و اعدام ايشان را داشتند. براى نجات ايشان از اعدام و نيز آزادسازى آقاى قمّى و محلاّتى از زندان، آيت‌الله شريعتمدارى به تهران رفته و امام خمينى(ره) را به عنوان مرجع معرّفى كرد تا از اعدام ايشان جلوگيرى كند.

    ايشان مؤسس دارالتبليغ اسلامى بود كه بعدا به «دفتر تبليغات اسلامى» تغيير نام داد.

    وفات

    وى در غروب پنج‌شنبه مطابق با 14 فروردين 1365ش در بيمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسايى كليه درگذشت.

    آثار

    برخى از تقريرات دروس ايشان مكتوب و منتشر شده است.

    از جمله آثار ايشان، عبارت است از: خلاصة الاحكام؛ مناسك حج؛ مناهج التقى؛ حاشية على عروة الوثقى؛ تحقيق و تقريرات فى باب البيع و الخيارات و وسيلة العباد ليوم المعاد.


    وابسته‌ها