۳۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | |||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR110406J1.jpg | |||
| عنوان = دیوان اشعار ابو العطا کمال الدین محمود بن علی بن محمود المدعو بخواجو المرشدي الکرماني بر اساس نسخه مورخ بسال 750 و 829 هجری | |||
| عنوان‌های دیگر = دیوان اشعار خواجو کرمانی | |||
| پدیدآورندگان | |||
| پدیدآوران = | |||
[[خواجوی کرمانی، محمود بن علی]] (نويسنده) | |||
[[سهیلی خوانساری، احمد]] (مصحح) | |||
|زبان | |||
| زبان = فارسی | |||
| کد کنگره = | |||
| موضوع =شعر فارسی - قرن 8ق. | |||
|ناشر | |||
| ناشر = | |||
| مکان نشر = | |||
| سال نشر = 1369ش | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE110406AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ = 1 | |||
| شابک = | |||
| تعداد جلد = 1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 110406 | |||
| کتابخوان همراه نور = 110406 | |||
| کد پدیدآور = 2532 | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''دیوان اشعار خواجو کرمانی'''، مجموعه اشعار کمال‌الدین ابوالعطاء محمود بن علی بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی (689-753ق) است که با تصحیح احمد سهیلی خوانساری، منتشر شده است. | |||
طرز سخن خواجو در قصاید، مختلف است. برخی از قصاید او به اسلوب خاقانی مشابه است و خود نیز در دو سه قصیده، خود را با خاقانی برابر کرده: | |||
'''لاف خاقانی زنم در ملک معنی زانک هست | |||
گرمی بازار شمس از انوری رای من''' | |||
و گاه به سبک خراسانی نزدیک شده و بدین اسلوب سروده، لیکن به‌طور کلی، سبک وی عراقی بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص32</ref>. | |||
خواجو در غزل شیوه خاص دارد. اصطلاحات و ترکیبات بیشتر غزل‌های خواجو، در اشعار دیگران دیده نمی‌شود. سبک بعضی از غزل‌های او، به طرز سخن سعدی نزدیک است و این شباهت فقط از نظر الفاظ و معانی است<ref>ر.ک: همان</ref>. | |||
خواجو وقتی به سخن حکیم سنایی توجه دارد و غزل او را تضمین و تخمیس کرده، کاملا به شیوه او سخن رانده و زمانی که اشعار کمال اسماعیل و عراقی را تتبع کرده، به طرز آنان نزدیک شده است<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. | |||
در اشعار خواجو، گاه مصارعی پیدا می‌شود که در دیوان دیگران هم ملاحظه شده و پیداست، مانند «گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست» مثل سایر بوده و او نیز آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | |||
قدرت نظم او در قصاید مشکل، به‌خوبی روشن می‌باشد و در ابداع مضامین پیداست توانا بوده است. در غزلیات، قوافی و ردیف مشکل اختیار کرده و به‌آسانی از عهده برآمده، چنان‌که گاه در اوزانی طبع‌آزمایی نموده که کمتر شاعری از معاصرین او، این‌گونه اشعار دارند. در اشعارش، صنایع لفظی و الفاظ مصنوع و تجنیس زیاد دیده می‌شود، لیکن تکرار الفاظ و مضامین، قدر سخنش را پایین آورده است<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>. | |||
خواجو به اشعار خود، علاقه زیاد داشته؛ ازاین‌رو آنچه از آغاز تا پایان عمر به نظم درآورده، همه را در دیوان، ثبت فرموده و به انتخاب، نپرداخته است. در دیوان او، ترکیبات و لغات تازه و صحیح و اصطلاحات مفید، بسیار می‌باشد. روح مذهب در اکثر اشعار او پدیدارست و در قصایدش معانی حدیث و اخبار و تفسیر، ملاحظه می‌گردد. وی از شعرایی است که ضمن غزل‌سرایی، مدح‌گو و قصیده‌سراست<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>. | |||
==پانویس == | |||
<references /> | |||
==منابع مقاله== | |||
مقدمه کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||