|
|
خط ۶۶: |
خط ۶۶: |
|
| |
|
| [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] |
| [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
| |
| [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب
| |
| | تصویر =NUR110406J1.jpg
| |
| | عنوان = دیوان اشعار ابو العطا کمال الدین محمود بن علی بن محمود المدعو بخواجو المرشدي الکرماني بر اساس نسخه مورخ بسال 750 و 829 هجری
| |
| | عنوانهای دیگر = دیوان اشعار خواجو کرمانی
| |
| | پدیدآورندگان
| |
| | پدیدآوران =
| |
| [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی]] (نويسنده)
| |
| [[سهیلی خوانساری، احمد]] (مصحح)
| |
| |زبان
| |
| | زبان = فارسی
| |
| | کد کنگره =
| |
| | موضوع =شعر فارسی - قرن 8ق.
| |
| |ناشر
| |
| | ناشر =
| |
| | مکان نشر =
| |
| | سال نشر = 1369ش
| |
| | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE110406AUTOMATIONCODE
| |
| | چاپ = 1
| |
| | شابک =
| |
| | تعداد جلد = 1
| |
| | کتابخانۀ دیجیتال نور = 110406
| |
| | کتابخوان همراه نور = 110406
| |
| | کد پدیدآور = 2532
| |
| | پس از =
| |
| | پیش از =
| |
| }}
| |
| '''دیوان اشعار خواجو کرمانی'''، مجموعه اشعار کمالالدین ابوالعطاء محمود بن علی بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی (689-753ق) است که با تصحیح احمد سهیلی خوانساری، منتشر شده است.
| |
|
| |
| طرز سخن خواجو در قصاید، مختلف است. برخی از قصاید او به اسلوب خاقانی مشابه است و خود نیز در دو سه قصیده، خود را با خاقانی برابر کرده:
| |
| '''لاف خاقانی زنم در ملک معنی زانک هست
| |
| گرمی بازار شمس از انوری رای من'''
| |
| و گاه به سبک خراسانی نزدیک شده و بدین اسلوب سروده، لیکن بهطور کلی، سبک وی عراقی بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص32</ref>.
| |
|
| |
| خواجو در غزل شیوه خاص دارد. اصطلاحات و ترکیبات بیشتر غزلهای خواجو، در اشعار دیگران دیده نمیشود. سبک بعضی از غزلهای او، به طرز سخن سعدی نزدیک است و این شباهت فقط از نظر الفاظ و معانی است<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| خواجو وقتی به سخن حکیم سنایی توجه دارد و غزل او را تضمین و تخمیس کرده، کاملا به شیوه او سخن رانده و زمانی که اشعار کمال اسماعیل و عراقی را تتبع کرده، به طرز آنان نزدیک شده است<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>.
| |
|
| |
| در اشعار خواجو، گاه مصارعی پیدا میشود که در دیوان دیگران هم ملاحظه شده و پیداست، مانند «گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست» مثل سایر بوده و او نیز آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| قدرت نظم او در قصاید مشکل، بهخوبی روشن میباشد و در ابداع مضامین پیداست توانا بوده است. در غزلیات، قوافی و ردیف مشکل اختیار کرده و بهآسانی از عهده برآمده، چنانکه گاه در اوزانی طبعآزمایی نموده که کمتر شاعری از معاصرین او، اینگونه اشعار دارند. در اشعارش، صنایع لفظی و الفاظ مصنوع و تجنیس زیاد دیده میشود، لیکن تکرار الفاظ و مضامین، قدر سخنش را پایین آورده است<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>.
| |
|
| |
| خواجو به اشعار خود، علاقه زیاد داشته؛ ازاینرو آنچه از آغاز تا پایان عمر به نظم درآورده، همه را در دیوان، ثبت فرموده و به انتخاب، نپرداخته است. در دیوان او، ترکیبات و لغات تازه و صحیح و اصطلاحات مفید، بسیار میباشد. روح مذهب در اکثر اشعار او پدیدارست و در قصایدش معانی حدیث و اخبار و تفسیر، ملاحظه میگردد. وی از شعرایی است که ضمن غزلسرایی، مدحگو و قصیدهسراست<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>.
| |
|
| |
| ==پانویس ==
| |
| <references />
| |
|
| |
| ==منابع مقاله==
| |
| مقدمه کتاب.
| |
|
| |
|
| |
| ==وابستهها==
| |
| {{وابستهها}}
| |
|
| |
| [[رده:کتابشناسی]]
| |
|
| |
| [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
| |
| [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] |
| [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] |