خدیوجم، سید حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''')
    جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''')
    خط ۳۰: خط ۳۰:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    '''سيد حسين خديوجم'''، فرزند سيد على (از مردم اشكذر يزد) يزدى الاصل، در سال 1306ش در مشهد چشم به دنيا گشود. پس از گذراندن دوره‌ى ابتدايى و متوسطه در سال 1330ش موفق به اخذ ديپلم ادبى شد و در سال 1338ش ليسانس خود را در رشته‌ى زبان و ادبيات فارسى از دانشكده ادبيات دانشگاه مشهد گرفت و از دانشگاه سن ژوزف بيروت در رشته‌ى ادبيات عرب به اخذ درجه دكترى نايل گرديد. وى مدت‌ها در دبيرستان‌هاى شهر زادگاهش به تدريس اشتغال داشت. سپس به تهران منتقل گرديد و در پژوهشكده‌ى فرهنگ ايران به تدريس پرداخت. پس از آن به عنوان محقق در كتابخانه‌ى ملى و بنياد فرهنگ مشغول به كار شد. مدتى نيز رايزن فرهنگى ايران در افغانستان بود.
    '''سيد حسين خديوجم'''، فرزند سيد على (از مردم اشكذر يزد) يزدى الاصل، در سال 1306ش در مشهد چشم به دنيا گشود. پس از گذراندن دوره‌ى ابتدايى و متوسطه در سال 1330ش موفق به اخذ ديپلم ادبى شد و در سال 1338ش ليسانس خود را در رشته‌ى زبان و ادبيات فارسى از دانشكده ادبيات دانشگاه مشهد گرفت و از دانشگاه سن ژوزف بيروت در رشته‌ى ادبيات عرب به اخذ درجه دكترى نايل گرديد. وى مدت‌ها در دبيرستان‌هاى شهر زادگاهش به تدريس اشتغال داشت. سپس به تهران منتقل گرديد و در پژوهشكده‌ى فرهنگ ايران به تدريس پرداخت. پس از آن به عنوان محقق در كتابخانه‌ى ملى و بنياد فرهنگ مشغول به كار شد. مدتى نيز رايزن فرهنگى ايران در افغانستان بود.



    نسخهٔ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۱:۳۷

    خدیو جم، حسین
    نام خدیو جم، حسین
    نام‎های دیگر
    نام پدر
    متولد 1306 ش
    محل تولد
    رحلت 1365 ش
    اساتید
    برخی آثار مسیر طالبی یا سفرنامه میرزا ابوطالب خان
    کد مؤلف AUTHORCODE4772AUTHORCODE

    سيد حسين خديوجم، فرزند سيد على (از مردم اشكذر يزد) يزدى الاصل، در سال 1306ش در مشهد چشم به دنيا گشود. پس از گذراندن دوره‌ى ابتدايى و متوسطه در سال 1330ش موفق به اخذ ديپلم ادبى شد و در سال 1338ش ليسانس خود را در رشته‌ى زبان و ادبيات فارسى از دانشكده ادبيات دانشگاه مشهد گرفت و از دانشگاه سن ژوزف بيروت در رشته‌ى ادبيات عرب به اخذ درجه دكترى نايل گرديد. وى مدت‌ها در دبيرستان‌هاى شهر زادگاهش به تدريس اشتغال داشت. سپس به تهران منتقل گرديد و در پژوهشكده‌ى فرهنگ ايران به تدريس پرداخت. پس از آن به عنوان محقق در كتابخانه‌ى ملى و بنياد فرهنگ مشغول به كار شد. مدتى نيز رايزن فرهنگى ايران در افغانستان بود.

    وى سال‌هايى از عمر خود را به تحقيق و مطالعه در كتابخانه‌هاى مختلف دنيا، به ويژه كشورهاى عربى گذراند. از ايشان بيش از سى جلد كتاب در زمينه تحقيق، تصحيح و ترجمه به جا مانده است. وى از محققان آثار غزالى در ايران بود و مهمترين اثرش در اين‌باره تصحيح و ترجمه‌ى احياء علوم‌الدين غزالى است كه براى آن پانزده سال عمر صرف نمود.

    آثار

    1. تصحيح كيمياى سعادت
    2. جواهر القرآن و وجد و سماع (از امام محمد غزالى)
    3. تصحيح حقايق الاخبار ناصرى (تأليف محمد جعفر خورموجى)
    4. احياء علوم‌الدين غزالى (ترجمه مؤيدالدين محمد خوارزمى)
    5. ترجمه احصاء العلوم (ابونصر فارابى)
    6. ترجمه آن روزها (ترجمه كتاب الايام اثر طه حسين)
    7. عقايد فلسفى ابوالعلاء فيلسوف معره (از عمر فروخ)
    8. هم‌آهنگى مردم (از احمد بن ابى يعقوب اسحاق يعقوبى)
    9. استخراج آب‌هاى پنهانى (از ابوبكر محمد بن الحسن الحاسب الكرجى)
    10. روز مادر (با همكارى مهستى بحرينى)
    11. گفت و شنودى فلسفى در زندان ابوالعلاء معرى (از طه حسين)
    12. كوشش در چاپ كتاب روضه خلد (از مجدالدين خوافى و به تصحيح مهدى فرخ)
    13. كتاب از نظر شاعران و نويسندگان
    14. روش تصحيح نسخه‌هاى خطى (از صلاح‌الدين المنجد)
    15. مفاتيح العلوم (از ابوعبدالله محمد بن يوسف كاتب خوارزمى)
    16. جبر و مقابله (از محمد بن موسى خوارزمى)
    17. مسير طالبى يا سفرنامه‌ى ابوطالب خان اصفهانى
    18. معجم شاهنامه (تأليف محمد بن الرضا بن محمد العلوى الطوسى)
    19. واژه‌نامه‌ى حافظ

    وى همچنين در چاپ كتاب هفتاد سالگى فرخ در سال 1344ش با مجتبى مينوى همكارى داشت.

    وى خدمت در مطبوعات را از سال 1340 آغاز كرد و با نشريه‌هاى «سخن»، «نگين» و «راهنماى كتاب» همكارى داشت. به عربى، انگلسى و تا حدودى فرانسوى نيز آشنا بود و به بيشتر كشورهاى اروپايى، عربى و شمال آفريقا سفر كرد. وى در مشهد درگذشت و پيكرش در كنار بقعه‌اى كه مشهور به گور غزالى است به خاک سپرده شد.

    منابع مقاله

    پايگاه اطلاع‌رسانى راسخون


    وابسته‌ها