۸۱٬۶۶۲
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '↵↵' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان =أخلاق الوزیرین | | عنوان =أخلاق الوزیرین | ||
| عنوانهای دیگر =مثالب الوزیرین الصاحب ابن عباد و ابن العمید | | عنوانهای دیگر =مثالب الوزیرین الصاحب ابن عباد و ابن العمید | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[طنجی، محمد بن تاویت]] (محقق) | [[طنجی، محمد بن تاویت]] (محقق) | ||
[[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد]] (نویسنده) | [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد]] (نویسنده) | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد، 326 - 385ق. - نقد و تفسیر | صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد، 326 - 385ق. - نقد و تفسیر | ||
وزیران - ایران | وزیران - ایران | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
دار صادر | دار صادر | ||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | | مکان نشر =بیروت - لبنان | ||
| سال نشر = 1412 ق یا 1992 م | | سال نشر =1412 ق یا 1992 م | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11324AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11324AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
معاش او از راه نگارش کتابهایى برای وزراء و امرايى چون [[ابن عمید]] و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] تأمین مىشد و عجب آن است كه مشمول لطف و انعام هيچ یک از این بزرگان قرار نگرفت. | معاش او از راه نگارش کتابهایى برای وزراء و امرايى چون [[ابن عمید]] و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] تأمین مىشد و عجب آن است كه مشمول لطف و انعام هيچ یک از این بزرگان قرار نگرفت. | ||
مؤلف در این کتاب، ضمن امثال و حكايات و لطايف، به زبان طنز از معايب و زشتيهاى دو وزير آل بویه، اسماعيل بن عباد طالقانى 385 ه.ق مصاحب و وزير مویدالدوله ديلمى و وزير برادرش فخرالدوله، و ابوالفضل محمد بن حسین عمید بن محمد معروف به ابن العمید 360 ه.ق، وزير با تدبير ركن الدوله ديلمى و معلم عضد الدوله ديلمى، ياد كرده است. از این رو كسانى این اثر او را مثالب الوزيرين و ذم الوزيرين خواندهاند. | مؤلف در این کتاب، ضمن امثال و حكايات و لطايف، به زبان طنز از معايب و زشتيهاى دو وزير آل بویه، اسماعيل بن عباد طالقانى 385 ه.ق مصاحب و وزير مویدالدوله ديلمى و وزير برادرش فخرالدوله، و ابوالفضل محمد بن حسین عمید بن محمد معروف به ابن العمید 360 ه.ق، وزير با تدبير ركن الدوله ديلمى و معلم عضد الدوله ديلمى، ياد كرده است. از این رو كسانى این اثر او را مثالب الوزيرين و ذم الوزيرين خواندهاند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
اخلاف الوزيرين بهصورت نامهاى است مفصل خطاب به یکى از دوستان يا بزرگان بدون هيچ فصل بندى يا اختيار عناوین. | اخلاف الوزيرين بهصورت نامهاى است مفصل خطاب به یکى از دوستان يا بزرگان بدون هيچ فصل بندى يا اختيار عناوین. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده در مقدمه مشروح کتاب، سبب تألیف آن را شرح مىدهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=3&viewType=html ر.ک: مقدمه، ص3]</ref> و تاريخچهاى از كارهاى مشابه نقل مىكند و خود را در بيان مثالب و معايب این دو وزير محق مىشمارد. سپس به شرح مفصل خصوصيات زندگى صاحب بن عباد مىپردازد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=13&viewType=html ر.ک: همان، ص13]</ref>، و آنگاه به سراغ ابوالفضل بن عمید مىرود و بيشتر از خست و لئامت او سخن مىگوید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=15&viewType=html ر.ک: همان، ص15]</ref>. در خلال بحث از ابن العمید، كرارا به بيان مطالب صاحب گريز مىزند، و از علاقه او به شنيدن تملق و از خودبزرگ بينى او ياد مىكند كه خویش را در علم بيان از قس بن ساعده و در نحو از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبویه]] و در كلام از نظام و در فقه از ابوحنيفه و در عروض از خليل بن احمد بالاتر مىشمرد و به ولع او به سجع سازى اشاره، و سجعهاى غريبى از او نقل مىكند و فخرفروشى او را در احاطه بر لغت عرب و آشنايى با نوادر و غرائب الفاظ مىنكوهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?sectionNumber=2&pageNumber=330&viewType=html&query=%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%86%D9%8A%D9%81%D9%87 ر.ک: متن، ص330]</ref>. استادى ابوحيان در هجو، آن هم در لباس و ظاهر جد، به دل مىنشيند و بر عقل و احساس اثر مىكند. او برای هر مطلب شاهدى مىآورد. مع الوصف [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] داشتن این کتاب را شوم مىداند. | نویسنده در مقدمه مشروح کتاب، سبب تألیف آن را شرح مىدهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=3&viewType=html ر.ک: مقدمه، ص3]</ref> و تاريخچهاى از كارهاى مشابه نقل مىكند و خود را در بيان مثالب و معايب این دو وزير محق مىشمارد. سپس به شرح مفصل خصوصيات زندگى صاحب بن عباد مىپردازد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=13&viewType=html ر.ک: همان، ص13]</ref>، و آنگاه به سراغ ابوالفضل بن عمید مىرود و بيشتر از خست و لئامت او سخن مىگوید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?pageNumber=15&viewType=html ر.ک: همان، ص15]</ref>. در خلال بحث از ابن العمید، كرارا به بيان مطالب صاحب گريز مىزند، و از علاقه او به شنيدن تملق و از خودبزرگ بينى او ياد مىكند كه خویش را در علم بيان از قس بن ساعده و در نحو از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبویه]] و در كلام از نظام و در فقه از ابوحنيفه و در عروض از خليل بن احمد بالاتر مىشمرد و به ولع او به سجع سازى اشاره، و سجعهاى غريبى از او نقل مىكند و فخرفروشى او را در احاطه بر لغت عرب و آشنايى با نوادر و غرائب الفاظ مىنكوهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/11324?sectionNumber=2&pageNumber=330&viewType=html&query=%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%86%D9%8A%D9%81%D9%87 ر.ک: متن، ص330]</ref>. استادى ابوحيان در هجو، آن هم در لباس و ظاهر جد، به دل مىنشيند و بر عقل و احساس اثر مىكند. او برای هر مطلب شاهدى مىآورد. مع الوصف [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] داشتن این کتاب را شوم مىداند. |