لاهیجی، محمد بن یحیی
«محمد بن يحيى اسيرى لاهيجى گيلانى» (ح 912-840ق)، عارف و شاعر، متخلص به اسيرى. از بزرگان طريقت نوربخشيه بود. در سال 849ق به خدمت سيد محمد نوربخش درآمد و مدت شانزده يا بيست سال در ملازمت او بود. پس از مرگ وى، به شيراز رفت و به ارشاد نوربخشيان فارس اشتغال جست و در آن‌جا خانقاه نوريه را تأسيس كرد. به حج رفت و پس از بازگشت در شيراز ساكن شد و در همان‌جا درگذشت و در خانقاهش دفن شد.
آثار
«مفاتيح الاعجاز»، در شرح «گلشن راز» شيخ شبسترى كه به سبب آن كه بر همه‌ى شروح «منظومه‌ى» شيخ شبسترى رجحان يافته، رايج‌ترين كتاب در اين زمينه است؛ «اسرار الشهود» منظومه‌اى در بحر رمل مشتمل بر تحقيقات و تمثيلات؛ «معاش السالكين»؛ «ديوان» اشعار مشتمل بر قصائد و غزليات كه هدايت شماره‌ى ابيات آن را حدود پنج هزار بيت نوشته است.
منابع
اثر آفرينان.
وابسته‌ها
مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
اسرار الشهود فی معرفه الحق المعبود / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
مفاتیح الإعجاز فی شرح گلشن راز / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
أسرار الشهود فی معرفه الحق المعبود / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده