روضة الأنوار

روضة الأنوار تألیف خواجوی کرمانی (689-753ق)، منظومه‌ای است عرفانی، اخلاقی و اجتماعی، در بحر سریع، بر وزن مخزن الاسرار نظامی و در بیست مقاله که هر یک از آن‌ها در موضوع خاصی است و با حکایتی تبیین و تأیید می‌شود.[۱]

روضة الأنوار
روضة الأنوار
پدیدآورانخواجوی کرمانی، محمود بن علی (نویسنده) عابدی، محمود (مصحح و مقدمه‌نويس)
ناشرمرکز پژوهشي ميراث مکتوب
مکان نشرايران - تهران
سال نشر1387ش.
چاپچاپ يکم
شابک978-964-8700-47-3
موضوعشعر فارسی - قرن 8ق.
زبانفارسی
تعداد جلد2
کد کنگره
‏ ‎‏1387 ر9 / 5456 PIR
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

بخش اعظم مطالب آن، خلاصه مباحث صوفیانه‌ای است که در حوزه‌های فرهنگی اواخر قرن هفتم و اوائل هشتم کرمان و فارس، مجلس درس دوست‌داران تصوف را گرمی و رونق می‌داده است.

حضور عناصر برجسته‌ای از لمعات فخرالدین عراقی (688یا686-610ق)، در آن، نشان می‌دهد که آثار و اندیشه‌های وی و چه بسا محیی‌الدین عربی (560- 638ق)، در آن سال‌ها، در شیراز و کرمان، نه تنها در میان اهل مدرسه خوانندگانی جدی، مانند خواجو، می‌دیده است، بلکه برای طرح در محافل اهل سیاست و حکومت هم جاذبه‌هایی داشته است.

از جانب دیگر، روضة الانوار و مخزن الاسرار، در بعضی از معانی صوفیانه، ملاحظات اخلاقی و اجتماعی و بعضی از ویژگی‌های زبانی، با حدیقه سنایی پیوندی دارند، در عین حال که تفاوت‌های آن‌ها بسیار است. از جمله تفاوت‌ها در میزان سلامت اجتماعی عصر زندگی و در نتیجه سکونت خاطر و نشاط روحانی است که در آثار هر یک انعکاس یافته است و سنجش این آثار با چنین نگاهی به شعر عارف قرن ششم و صوفیانه‌گوی قرن هشتم، درجه تحول استغنا و رضامندی و تبدیل آن به نیاز و ناخرسندی را به خوبی خاطرنشان می‌کند.

به‌علاوه ، در روضة الانوار از شکوه‌هایی که شاعر از زادگاه خویش، کرمان، و اهل زرق و ریای آن سامان دارد با استمداد روحانی وی از شیخ مرشد مدفون در کازرون، و اظهار ارادتمندی به امین‌الدین بلیانی، در پیوسته است، و این شکوه و ارادت، خود به خود نمودار اختلاف طریقت و نظر صوفیان شناخته شده کرمان و مورد احترام آل مظفر، و مشایخ شیراز و خاندان اینجوست که شاعر با آن‌ها سر و کار داشته است.[۲]


پانویس

  1. ر.ک: مقدمه، ص‌چهل
  2. ر.ک: اشاره، ص‌یازده و دوازده

منابع مقاله

اشاره و مقدمه کتاب

وابسته‌ها