معجم العناوين الكلامية و الفلسفية

    از ویکی‌نور
    معجم العناوين الكلامية و الفلسفية
    نام کتاب معجم العناوين الكلامية و الفلسفية
    نام های دیگر کتاب
    پدیدآورندگان بنياد پژوهش‌هاي اسلامي، گروه کلام (نويسنده)
    زبان عربي
    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏200‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏6‎‏
    موضوع فلسفه‌اسلامی - واژه نامه‏‌ها - عربي

    کلام - واژه نامه‏‌ها - عربي

    ناشر آستان قدس رضوي، بنياد پژوهشهاي اسلامى
    مکان نشر ايران - مشهد مقدس
    سال نشر مجلد1: 1373ش , 1415ق ,
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE13920AUTOMATIONCODE

    معجم العناوين الكلامية و الفلسفية معجم الفبایی عناوین کلامی و فلسفی دانشمندان اسلامی ده قرن پیش است که توسط گروه کلام و حکمت اسلامی بنیاد پژوهش‎های اسلامی آستان قدس رضوی، تهیه و تدوین شده است.

    گردآورندگان این اثر عبارتند از آقایان حجج‎اسلام غلامعلى یعقوبى، محمد قائمى، محمد حاجى‌‏آبادى، محمد زارعى امین و عین‎الله یداللهى. آقاى محمد فلسفى نیز در نمونه‏‌خوانى دقیق کتاب و پیرایش آن از ناهماهنگی‎ها و غلط‎هاى چاپى سهم درخور تقدیرى داشته‏‌اند[۱].

    ساختار

    کتاب با مقدمه ناشر (به زبان عربی و ترجمه فارسی آن) آغاز و مطالب به دو بخش اصلی تقسیم شده است: بخش اول شامل معجم عناوین کلامی و بخش دوم شامل معجم عناوین فلسفی است. در پایان هر بخش، افزون بر فهرست مدخل‎های اصلی، از مصادر و منابع مورد استفاده در این کتاب نیز یاد شده است[۲].

    این معجم، الفبایی است که نخست عنوان را توضیح می‎دهد و آنگاه کتبی را که در مبحث مزبور مطرح شده، بر اساس زمان نگارش نشان می‎دهد. در این معجم، عناوین مرتبط نشان داده شده و نزدیک به دویست جلد کتاب که در طول ده قرن نگارش یافته، مورد مراجعه قرار گرفته است ازاین‎روی معجمی قابل‎استفاده در حوزه کلام و فلسفه است[۳].

    گزارش محتوا

    در مقدمه، به بیان برخی از ویژگی‎های کتاب، پرداخته شده است[۴].

    برخی از ویژگی‎های این اثر را می‎توان در نکات زیر، خلاصه نمود:

    1. در تألیف و گردآورى مطالب این کتاب، عمده متون کلامى و فلسفى ده قرن اخیر تألیف شده توسط مسلمانان موردنظر بوده است.
    2. تعداد کتب مورد استفاده در این دو تألیف حدود دویست عنوان و فیش‎هاى مستخرج از آن‎ها بالغ‎بر سه هزار عدد بوده است که ذیل حدود هشت‎صد عنوان اصلى طبقه‌‏بندى گردیده‌‏اند.
    3. ذیل عناوین اصلى، همه عناوین فرعى و مرتبط با آن‎ها نیز به ترتیب الفبایى آورده شده‌‏اند. البته در این تنظیم از لحاظ شدن پسوندهاى: فى بیان؛ فى الاشارة؛ فى أنّه؛ هل کان و نظایر آن‎ها چشم‏‌پوشى شده است.
    4. با توجه به ارتباط مستقیم و زیاد پاره‏‌اى از عناوین به یکدیگر، در پایان هر عنوان، با ارجاعات لازم کوشش شده است که این ارتباطات نمایانده شود.
    5. براى هریک از عناوین، تعریفى از یکى از کتب معتبر همان موضوع ارائه شده است.
    6. عناوین به ترتیب الفبا ذکر شده‏‌اند و مصادر آن‎ها به ترتیب زمانى آورده شده‏‌اند.
    7. مصحح و منقح نبودن اغلب مصادر در این دو موضوع و عدم دسترسى به کلیه مصادر و نیز فهرست‏‌نویسى و عنوان‏‌بندى نشدن بعضى از کتب قابل‎دسترسی توسط مؤلفان آن‎ها، نواقص ناگزیرى را در این تألیف سبب شده‌‏اند[۵].

    نخستین نکته شایان ذکر درباره کتاب، این است که در این معجم، به‎جای توجه به محتوا و مندرجات این متون، عناوین فصل‎های آن‎ها اساس کار قرار گرفته است. کاملاً روشن است که فهرست بسیاری از کتاب‎ها، گویای محتوای آن‎ها نیست و چه‎بسا مطالب فراوانی که در عنوان غیر مناسب جای گرفته باشد. به‎علاوه پاره‎ای از کتاب‎ها یا اصلاً عنوانی ندارند و یا دارای عناوین بسیار کلی هستند[۶].

    با تمام محاسن مذکور برای کتاب، انتقاداتی برای آن ذکر شده است، از جمله آنکه تقسیم کتاب به دو بخش مجزا (کلام و فلسفه) چندان مناسب نیست؛ زیرا از یک دوران کوتاه که بگذریم، سرنوشت این دو علم در فرهنگ و تمدن اسلامی با یکدیگر گره خورده و موضوعات و مسائل آن کاملاً مشابه و هم‎افق است. این تفکیک، گذشته از آنکه سبب تکرار بسیاری از عناوین در هردو قسمت شده، کار را بر تدوین‎کنندگان این اثر نیز سخت و دشوار کرده است؛ مثلاً در فهرست منابع این قسمت از آثاری نام برده شده که درست به نظر نمی‎رسد؛ برای نمونه در بخش معجم فلسفی از شرح مواقف، رسائل غزالی‎، مباحث مشرقیه استفاده شده که تقریباً همگی جزء منابع کلامی است. برعکس کتاب «الدرة الفاخرة جامی» و «التصورات» خواجه طوسی در معجم کلام آورده شده است. جالب اینجاست که «تهافت الفلاسفة» که در نقد فلسفه و اثبات اقوال متکلمین است، در بخش فلسفه آمده و «تلخیص المحصل» خواجه طوسی که نوشته یک فیلسوف در رد متکلمین و اثبات مدعیات فلسفی است در بخش کلام استفاده شده است[۷].

    مدخل‎های انتخاب شده برای هر قسمت نیز چندان مناسب نیست. برای نمونه در معجم فلسفی با عنوان «امامة» برمی‎خوریم که مباحث امامت خاصه ‎را نیز در بر می‎گیرد؛ مثلاً در ذیل این مدخل، عناوین زیر به چشم می‎خورد‎: امامت ائمه اثناعشر بعد از حضرت علی(ع)، امامت حضرت حجت(ع)، در وجود صاحب العصر(عج) و... یا در مدخل «نبی» به عناوین زیر بر می‎خوریم: اثبات نبوت محمد(ص)، اوصاف النبی و خصائصه، خاتمیت حضرت رسول(ص) و... بدیهی است که هیچ‎یک از این عناوین جزء مسائل فلسفه نیست و اگر احیاناً در یک کتاب فلسفی آمده باشد، به دلیل گرایشان کلامی مصنف آن است. در مقابل در بخش کلام با عناوینی چون امکان، امتناع، واجب‎الوجود، افلاک و... مواجه می‎شویم. مدخل «سوفسطائیه» در معجم کلام آمده و در معجم فلسفه نیامده است، با آنکه می‎دانیم ابن‎سینا در شفا، شیخ اشراق در مطارحات و ملا‎صدرا در اسفار این موضوع را مورد بحث قرار داده‎اند. به‎علاوه، بسیاری از عناوین این دو بخش مشترک هستند و در هردو قسمت تکرار شده است که با ادغام دو معجم می‎توان از آن پرهیز کرد[۸].

    در گزینش منابع نیز ضابطه مشخصی وجود نداشته است؛ مثلاً کتاب «المطالب العالية» فخر رازی که از مهم‎ترین آثار امام فخر است یا کتاب‎های دیگرش مثل «أصول الدين»، «عصمة الأنبياء»، «القضاء و القدر» و «شرح عيون الحكمة» و... فراموش شده، ولی کتاب «مناظرات» او که علاوه بر اندک بودن حجم آن‎، محتوای علمی چندانی نیز ندارد، در معجم مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین کتاب‎هایی چون «الإنتصار» ابن خیاط، «شرح مقاصد» تفتازانی، «المحصل» فخر رازی‎، «فصوص الحكم» منسوب به فارابی، «بیان الحق بضمان الصدق‎» لوکری و... در لیست منابع معجم نیست[۹].

    در بین مآخذ فلسفی از «كشاف اصطلاحات الفنون» نام برده شده، ولی از «الفهرست» ابن ندیم که یکی از منابع مهم در شناخت اصطلاحات رایج در قرون اولیه است، مورد استفاده قرار نگرفته است. همچنین از «محيط المحيط» بطرس بستانی نام برده شده که کتابی است در لغت و ربطی به معجم فلسفی ندارد و ظاهراً در هیچ جای معجم مذکور از آن استفاده نشده است. نمونه دیگر ازاین‎دست را می‎توان «المقابسات» ابوحیان توحیدی دانست که نظیر کلیات ابو‎البقاء یک متن فلسفی به‎حساب نمی‎آید و در واقع کشکولی از مطالب ادبی و عامیانه است[۱۰].

    در مقدمه کتاب، محدوده کار، آثار دانشمندان اسلامی قرار داده شده است و حال‎آنکه در فهرست به کتاب «دلالة الحائرين» از ابن میمون یهودی بر می‎خوریم و اگر بنا باشد که در چنین معجمی از آثار غیر مسلمین نیز استفاده شود، بی‎گمان قبل از هرچیز باید از «آثولوجیا» یاد کرد که بیشترین تأثیر را در فلسفه و عرفان اسلامی بر جای گذاشته و محور بحث‎های عمیق فلسفی بوده است. در این معجم از اثولوجیا و ترجمه آثار افلاطون و ارسطو به عربی استفاده نشده است‎[۱۱].

    اشـکال دیـگر معجم این است که متصدیان، تـعریف‎ مشخصی از فـلسفه نـدارد. در لابه‎لای‎ مدخل‎های‎ فلسفی به‎ عناوین ریاضی؛ مـثل عـدد، شکل و زاویه و عناوین طبیعی؛ مثل ارض، معادن، الشعاع و... و عناوین منطقی؛ مثل قیاسات و مـوضوعاتی در عـلم نجوم؛ مثل‎ الکواکب، الفلک و مسائل فـلکیات، موسیقی‎، کیمیا کهانة، مـفاهیم‎ اخـلاق و حکمت عملی؛ مثل شجاعت، جـبن، غـضب و... بر می‎خوریم[۱۲].

    ظاهراً‎ ایشان‎ فلسفه را به معنای قدیم‎ آن‎که‎ شامل همه علوم و مـعارف نـظری می‎شده، گرفته‎اند، حال‎آنکه نه‎تنها از مـنابع‎ اصلی در علم مـنطق، طـبیات، موسیقی و حکمت عملی اسـتفاده‎ نـشده، بلکه‎ عناوین‎ موجود در معجم در‎ خصوص‎ علومی مثل‎ منطق و نجوم و موسیقی کمتر از آن است که شـایسته چـنین‎ عنوانی باشد. وانگهی در ص 75 مدخلی تحت عـنوان «عـبادات» آورده شده کـه عـناوین فـرعی زیر را شامل می‎شود‎: احـوال‎‎ السالکین، اکسیر العارفین، التسلیم، التقوی و... چنین‎ عناوینی در هیچ معنایی از فلسفه نمی‎گنجد[۱۳].

    در معجم کلامی نیز هـمین مـشکل وجود دارد و معلوم نیست‎ که قلمرو عـلم کـلام چـگونه تـرسیم شـده‎ است‎؛ مثلاً مـشخص‎‎ نـیست که بحث از فرق و مذاهب را جزء کلام می‎دانند یا خیر. در همان حال که کتاب‎ ملل و نحل شـهرستانی از جـمله مـآخذ ین‎ بخش آورده شده و در‎ گوشه‎ و کنار‎ این مـلل و مـذاهب مـختلف‎ یـاد شـده، ولی از مـنابع ملل و فرق نظیر مقامات الاسلامیین، الفرق‎ بین الفرق، الفصل‎ و...، استفاده نشده است و مباحث‎ مطرح شده در ملل و فرق بسیار اندک و غیرقابل‎ اعتنا‎ است‎[۱۴].

    پاره‎ای از مدخل‎ها که بـا فلسفه و کلام کاملاً بیگانه است در این معجم آورده شده‎ است. این در حالی است که پاره‎ای از عناوین اصلی فلسفه و کلام در‎ این معجم وجود ندارد‎؛ مثلاً‎ در معجم فلسفی(ص105) با مدخلی به نام «کـلام» بـر می‎خوریم که‎ در ذیل آن عناوین زیر به چشم می‎خورد: اجادة الانسان الکلام‎ المترجل، انشاء الکلام الجدید ایسر علی الادباء من‎ ترفیع‎ القدیم، الموازنة بین النثر و الشعر و... معلوم نیست که این‎ عـناوین بـا چه توجیهی در معجم فلسفی گنجانده شده است‎[۱۵].

    مثال دیگر: در معجم فلسفی(ص 3)، مدخلی به‎عنوان «الآلات» آمده که عناوین‎ زیر‎ را شامل می‎شود: اسامی الآلات‎ و مـا یـتبعها، آلات التناسل، کیفیّة صناعة الآلات و اصلاحها و... این‎گونه مـوارد کم نیست؛ برای مثال بنگرید به مدخل «قرآن» در معجم فلسفی(ص 97) یا «عبادت» در‎(ص 75) ‎[۱۶].

    از دیگر اشکالات مهم این مجموعه آن اسـت که در ذیل هر عنوان‎، معمولاً‎ به‎ یک یا دو منبع اکتفا شـده و تـمام مـآخذ مربوط را‎ نیاورده‎اند؛ برای مثال در ذیل قاعده الواحد (الواحد لا یصدر عنه‎ الاّ الواحد)(ص 146)، تنها به چند مدرک‎ اشاره‎ شـده‎ ‎ ‎اسـت. یا در زیر عنوان «اقسام وحدت» تنها به أصل الأصول‎ و اسفار‎ ارجاع‎ شده اسـت، درصورتی‎که این مسئله در متون بسیاری مورد بحث قرار گرفته است‎.

    همچنین‎ در‎ مورد «اقسام فلسفه» تنها بـه‎ مفاتیح العلوم ارجاع شده(ص 94)، حال‎آنکه‎ در‎ اکثر‎ آثار فلسفی‎ مخصوصاً در شفاء، حکمة الاشـراق و اسفار به‎طورجدی مـورد بحث و مناقشه‎ قرار‎ گرفته‎ است. اهمیت این مطلب به‎ویژه زمانی‎ دانسته می‎شود که به یاد آوریم فیلسوفان و متکلمان‎ در‎ این‎گونه‎ مباحث اختلاف‎نظر دارند و مراجعه به یک منبع، محقق را از‎ دیگر‎ مـنابع‎ بی‎نیاز نمی‎کند؛ خصوصاً آنکه در بسیاری موارد معجم مذکور منابع اصلی را نشان نمی‎دهد‎[۱۷].

    در ذیل هر مدخل غالباً بـا اسـتفاده از مـنابع، تعریفی نیز از آن‎ ارائه شده است. در پاره‎ای موارد این تعریفات چندان مناسب‎ نیست و یا از زاویـه نـگاه یک‎ مکتب‎ فلسفی و کلامی خاصی‎ مطرح شده و نمی‎تواند یک تعریف عام و قابل‎قبول بـاشد:

    مثلاً در تعریف «توحید» از مقابسات نقل شده که: التوحید هو اعتراف النفس بالواحد لوجدانها ایّاه واحدا‎ مـن‎ حـیث هو واحد لا من حیث قیل انّه واحد(ص 29 فلسفه). این تعریف‎ گذشته از ابـهام آن، بـه توحید الهی ربـط ندارد[۱۸].

    وضعیت کتاب

    فهرست معجم عناوین هر بخش، در انتهای همان بخش قرار گرفته و در پاورقی‎ها، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است.

    پانویس

    1. مقدمه، صفحه هشت
    2. سبحانی، محمدتقی، ص49
    3. معرفی‎های گزارشی، ص84
    4. مقدمه، صفحه پنج- هشت
    5. همان، صفحه هفت- هشت
    6. ر.ک: سبحانی، محمدتقی، ص49
    7. همان
    8. همان
    9. همان
    10. همان
    11. همان
    12. همان، ص50-51
    13. همان، ص51
    14. همان
    15. همان
    16. همان
    17. همان
    18. همان، ص52

    منابع

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. سبحانی، محمدتقی، «نگاهی انتقادی به معجم عناوین کلامی و فلسفی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: آینه پژوهش، آذر و دی 1374- شماره 35، (5 صفحه- از 48 تا 52).
    3. «معرفی‎های گزارشی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: آینه پژوهش، خرداد و تیر 1374، شماره 32، (13 صفحه- از 80 تا 92).

    وابسته‌ها

    پیوندها

    مطالعه کتاب معجم العناوين الكلامية و الفلسفية در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور