طباطبایی قمی، سید تقی

طباطبایی قمی، تقی

نام	طباطبایی قمی، تقی
نام های دیگر	طباطبائی، تقی
نام پدر
متولد	1301 هـ.ش
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار	‏الغایه القصوی فی التعلیق علی العروه الوثقی: کتاب الاجاره الدلایل فی شرح منتخب المسایل
کد مولف	AUTHORCODE260AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، طباطبایی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ولادت

تقى طباطبائى قمى در ماه رجب سال 1341ق در مشهد مقدّس ديده به جهان گشود.

کسب علم و دانش

تحصيلات ابتدائى و فارسى و نصاب را در منزل به صورت مكتب‌هاى قديم و رائج آن زمان نزد شيخ كمال روحانى فرا گرفت. خط را از كاتب الخاقان معروف به «مخصوص» و قرائت و تجويد قرآن مجيد را از آقاى شيخ محمد مازندارانى فراگرفت.

در سال 1355ق حدود يك سال بعد از تبعيد مرحوم والدشان به عراق از طرف رضا شاه، به كربلاى معلا مشرف گرديد، و آنجا را براى اقامت برگزيد.

مقدمات و ادبيات را نزد اساتيد مشهور كربلا فراگرفت كه عمدتاً خدمت آیت‌الله شيخ يوسف خراسانى بود. حساب را نزد سيد عبدالله تهرانى در كربلا آموخت.

اساتید سطوح عالی

سطوح عاليه را در نزد عده‌اى از علماء و مدرسين معروف كربلا فراگرفت كه از آن جمله‌اند: سيد هادى ميلانى و شيخ يوسف خراسانى.

پس از اتمام دوره‌ى سطح به درس خارج سيد هادى ميلانى در فقه و اصول حاضر شدند و از محضر وى استفاده هاى شايانى كردند و مقدمات را در همان زمان تدريس مى كردند.

در سال 1365ق يك سال پيش از وفات مرحوم والدشان براى تكميل تحصيل و ادامه تحقيقات به حوزه بزرگ نجف اشرف مشرّف گرديد، و در آنجا به دروس اساتيد معروف حاضر مى‌شدند كه از آن جمله اساتيد وى در نجف اشرف است:

شيخ محمّد كاظم شيرازى.
سيد عبدالهادى شيرازى.
شيخ حسين حلى.
سيد ابوالقاسم خوئى.

عمده تحصيلات و استفاده وى از مرحوم آقاى خوئى بوده است و علاوه بر حضور در در درس فقه و اصول ايشان، مدّتها در مجلس استفتاى ايشان نيز حاضر مى‌شدند.

فلسفه را نزد مرحوم آیت‌الله شيخ صدرا بادكوبه‌اى فراگرفتند.

ايشان سالها در نجف اشرف مشغول به تحصيل و تحقيق و تدريس بودند تا اينكه به رتبه‌ى اجتهاد نائل گرديد و از ميرزا محمد كاظم شيرازى، ميرزا عبدالهادى شيرازى و سيد ابوالقاسم خوئى اجازه اجتهاد گرفت.

بعد از مدتى كه در قم مقيم شدند جمعيتى از اهالى خدمت ايشان رسيدند و براى اقامه نماز جماعت از او دعوت كردند، كه دعوت ايشان پذيرفته، و در مسجد رفعت واقع در خيابان صفائيه نمازهاى يوميه را براى مأمومين امامت مى‌كردند. در همان زمان بحث تفسير قرآن كريم را در شبهاى شنبه شروع كردند، تفسير را با بيانى رسا در حدّى كه در فهم عموم باشد بحث مى‌كردند، و در ضمن آن مردم را به تقوى و پرهيزكارى دعوت مى‌نمودند.