صفایی حائری، علی

نام	صفایی حائری، علی
نام های دیگر	ص‍اد، ع‍ل‍ی ص‍اد، ع‍ی‍ن ع‍ی‍ن‌ - ص‍اد
نام پدر
متولد	1330 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1378 هـ.ش یا 1420 هـ.ق
اساتید
برخی آثار	‏آیه‌‏های سبز: داستان‌های تربیتی / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏اخبات / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏از سری روش‌ها: روش نقد / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏حرکت (تحلیل جریان فکری و تربیتی انسان) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده ‏خط انتقال معارف / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
کد مولف	AUTHORCODE4441AUTHORCODE

ولادت

«مرحوم شيخ على صفايى حائرى»، معروف به (عين - صاد) فرزند مرحوم حاج شيخ عباس صفايى حائرى و نوه‌ى شيخ محمدعلى صفايى حائرى در شهر مقدس قم، در سال 1330 ديده به جهان گشود.

پس از سپرى نمودن دوران كودكى و با گذراندن دوره‌ى دبستان و اتمام كلاس ششم نظام قديم آن دوره، در سنّ سيزده سالگى شروع به تحصيل علوم دينى و حوزوى نمود.

اساتيد

دروس سطح حوزه را در مدت زمان كوتاهى، شايد حدود سه سال به اتمام رسانيد و وارد درس خارج شد و از اساتيدى بهره جست كه عبارتند از:

آقايان حجج اسلام و آيات بزرگوار بنى فضل، سيد محسن حسابه‌اى، اعتمادى، فاضل هرندى و آميرزا ابوالفضل موسوى تبريزى و شهيد محراب آيت‌اللَّه مدنى، سيد مهدى روحانى و آقاى سبحانى، شيخ نصرت اللَّه بناروانى و فاضل قفقازى، فاضل و ستوده و ميرزا حسين نورى، شيخ مرتضى حائرى و محقق داماد و پدر بزرگوارشان.

ايشان هم‌زمان با شروع دروس حوزوى به مطالعه‌ى سريع و دقيق و وسيع ادبيات معاصر و داستان‌نويسان ايرانى روى آورد:

خود چنين مى گويد: «شايد سيزده ساله بودم كه داستان‌هاى صادق هدايت را تمام كردم. داستان‌هايى كه درد و رنج انسان را مشخص مى‌ساخت و پوچى و بن‌بست او را نشان مى‌داد».

پس از آشنايى با ادبيات كودكان در سطح مجله‌هاى كودك آن روزگار و دستيابى به ادبيات نوجوان در سطح وسيع، حدود سن چهارده سالگى بود كه به تاريخ ادبيات ايران و عرب و ژاپن و چين و يونان و اسپانيا و آفريقا و آمريكاى لاتين و كشورهاى غربى روى آورد و با نمونه‌هايى از شاه‌كارهاى ادبى در هر دوره آشنا گشت.

در همين دوره بود كه با حرف‌هاى فرانتس كافكا و صادق هدايت و تحليل‌هاى پوچ‌گراى غربى و آمريكاى لاتينى و طرح‌هاى نواگزيستانسيا ليستى و ماركسيستى و تلفيقى از اين همه آشنا شد و اين‌ها را از زبان ادبيات مى‌شنيد و جواب مى‌گفت.

مطالعه‌ى اين همه و بيش از دويست هزار صفحه ادبيات، آن هم در مدت زمان كوتاهى، بيشتر از آن جهت برايش ضرورى بود كه احساس مى‌كرد دانشمندان و اديبان شرق و غرب، ذهن انسان گرفتار جنگ و سرگشته‌ى ماشين و سرعت را با ادبيات تغذيه مى‌كنند و اساس نفى خدا، نفى مذهب و نفى رسالت و معاد و وحى، در ميان طنزها و تمسخرها و يا تجزيه و تحليل‌هايى از درد و رنج در انسان و ظلم و ستم در جامعه و تفاوت و تبعيض در آفرينش، ريخته مى‌شود.

ايشان در بهمن‌ماه سال 62 به‌عنوان مبلغ از طرف حوزه‌ى علميه‌ى قم عازم جبهه‌هاى جنگ شد كه از اوائل بلوغ اين كشش و اين عشق و احساس به مرگ و شهادت را در خود احساس مى‌كرد و اين عشق و احساس ريشه در تنگى دنيا و حالت‌هايى داشت كه از پدر خويش نسبت به مرگ مشاهده مى‌كرد.

بارها شنيده بوديم كه مى‌گفت: مَثَل من مَثَل مسافرى است كه حتى بار و ساكش را زمين نگذاشته و هر لحظه آماده‌ى رفتن و حركت است. فرزند بزرگش، محمد در اين ميان زودتر از پدر خود در جبهه‌هاى جنگ رفتن را تجربه كرد و به شهادت رسيد.

آثار

مسئوليت و سازندگى؛
انسان؛
روش نقد؛
استاد و درس، صرف و نحو؛
درآمدى بر علم اصول؛
روش برداشت از قرآن؛
رشد؛
صراط؛
تطهير با جارى قرآن؛
غدير؛
عاشورا؛
وارثان عاشورا؛
تو مى‌آيى؛
درس‌هايى از انقلاب؛
از معرفت دينى تا حكومت دينى؛
بررسى؛
حقيقت حج؛
فقر و انفاق؛
روابط متكامل زن و مرد؛
يادنامه؛
نامه‌هاى بلوغ؛
ذهنيت و زاويه ديد؛
و با او، با نگاه فرياد مى‌كرديم؛
بشنو از نى؛
چهل حديث از امام حسين(ع)؛
شرحى بر دعاهاى روزانه حضرت زهرا (س)؛
روزهاى فاطمه(س)؛
نظام اخلاقى اسلام؛
نقدى بر: فلسفه دين، خدا در فلسفه، هرمنوتيك كتاب و سنت؛
از وحدت تا جدايى؛
پاسخ به پيام نهضت آزادى؛
آيه‌هاى سبز؛
مشهور آسمان؛
استاد و درس؛ ادبيات، هنر، نقد.

وفات

ايشان در زيارت حضرت على بن موسى الرضا (ع) با وقوع سانحه‌اى در سحرگاه بيست و دوم تيرماه 1378 جام حق را سركشيد و به لقاء و ديدار دوست شتافت و روح بلند و آسمانى‌اش از زمين رخت بربست كه او گمنام در زمين و مشهور در آسمان بود.