۱۴۴٬۷۱۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '« ' به '«') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
این کتاب دربارۀ زندگی و آیینها و مکتبهای بودایی به نگارش درآمده است. | این کتاب دربارۀ زندگی و آیینها و مکتبهای بودایی به نگارش درآمده است. | ||
بودا نبي نبود، بلكه خود را فرزانه و آموزگار ميدانست. در زندگي او چيزي نيست كه نشان دهد روح قادري او را به پيامبري برگزيده باشد، او هرگز چيزي نگفت كه نشان اين اعتقاد باشد كه او نايب وجودي برتر است. هيچ وسوسۀ نيرومندي او را بر آن نميدارد كه جهان را ديگرگون كند. او خود را نشان راه رهايي ميداند، هوش انسان را فرا ميخواند و سازگاري با قوانين طبيعي هستي را توصيه ميكند ... اما بافتهشدن با چرخه كيهاني به اين معنا نيست كه با رنج زندگي بسازيم. آيين بودا با اين انديشه كه رنج بوته آزمايش است بيگانه است. برعكس هدف آن غلبه به رنج است. | بودا نبي نبود، بلكه خود را فرزانه و آموزگار ميدانست. در زندگي او چيزي نيست كه نشان دهد روح قادري او را به پيامبري برگزيده باشد، او هرگز چيزي نگفت كه نشان اين اعتقاد باشد كه او نايب وجودي برتر است. هيچ وسوسۀ نيرومندي او را بر آن نميدارد كه جهان را ديگرگون كند. او خود را نشان راه رهايي ميداند، هوش انسان را فرا ميخواند و سازگاري با قوانين طبيعي هستي را توصيه ميكند... اما بافتهشدن با چرخه كيهاني به اين معنا نيست كه با رنج زندگي بسازيم. آيين بودا با اين انديشه كه رنج بوته آزمايش است بيگانه است. برعكس هدف آن غلبه به رنج است. | ||
پس از بخش اول کتاب که به زندگی بودا اختصاص یافته است، در بخش دوم دربارۀ شوراها و منابع آیین بودایی سخن گفته شده است. آگاهی ما به آیین بودای کهن بیشتر مبتنی به «کانون پالی [سه سبد یا تیپیتکه] است که رهروان آن را در سه شورا جمعآوری و تدوین کردند. اولین شورا درست چند ماه بعد از درگذشت بودا (483 قم) در راجهگهه، دویم شورا نزدیک به یکصدسال بعد (در حدود 383 قم) در ویسالی و سومین شورا در سال 255 قم در پاتلی پوته بهپا شد. در ادامۀ این بخش دربارۀ آموزههای تیرهوادَه سخن گفته شده است. فلسفۀ آیین بودا تنها از یک انگیزه پیدا شده است؛ یعنی از هراسی که از رنج در جهان به وجود میآید. تجربۀ رنج انگیزۀ تفکر بودایی است و محتویات آن تحلیل رنج و جستجوی رهایی است. هر جستجویی را که برای رهایی سودمند نباشد، بیارزش دانستهاند؛ چون گوتَمَه بودا هواخواه بود، نه متافیزیکدان. در ادامه نیز دربارۀ مکتبهای اصلی هینَهیانَه سخن گفته شده است. در دومین شورا انجمن بودایی به دو مکتب تقسیم شد: یکی مکتب تیرهوادینها یعنی «پیروان آموزۀ پیران» و دیگری مهاسنگیکهها یعنی «پیروان انجمن بزرگ». | پس از بخش اول کتاب که به زندگی بودا اختصاص یافته است، در بخش دوم دربارۀ شوراها و منابع آیین بودایی سخن گفته شده است. آگاهی ما به آیین بودای کهن بیشتر مبتنی به «کانون پالی [سه سبد یا تیپیتکه] است که رهروان آن را در سه شورا جمعآوری و تدوین کردند. اولین شورا درست چند ماه بعد از درگذشت بودا (483 قم) در راجهگهه، دویم شورا نزدیک به یکصدسال بعد (در حدود 383 قم) در ویسالی و سومین شورا در سال 255 قم در پاتلی پوته بهپا شد. در ادامۀ این بخش دربارۀ آموزههای تیرهوادَه سخن گفته شده است. فلسفۀ آیین بودا تنها از یک انگیزه پیدا شده است؛ یعنی از هراسی که از رنج در جهان به وجود میآید. تجربۀ رنج انگیزۀ تفکر بودایی است و محتویات آن تحلیل رنج و جستجوی رهایی است. هر جستجویی را که برای رهایی سودمند نباشد، بیارزش دانستهاند؛ چون گوتَمَه بودا هواخواه بود، نه متافیزیکدان. در ادامه نیز دربارۀ مکتبهای اصلی هینَهیانَه سخن گفته شده است. در دومین شورا انجمن بودایی به دو مکتب تقسیم شد: یکی مکتب تیرهوادینها یعنی «پیروان آموزۀ پیران» و دیگری مهاسنگیکهها یعنی «پیروان انجمن بزرگ». | ||