۱۱۳٬۰۸۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان مولانا کمال‌الدین اهلی ترشیزی''' تألیف مولانا کمال‌الدین اهلی | '''دیوان مولانا کمال‌الدین اهلی ترشیزی''' تألیف [[اهلی تشیزی، کمال‌الدین|مولانا کمال‌الدین اهلی ترشیزی]]، با تصحیح و تحقیق [[سمنانی، سید وحید|سید وحید سمنانی]]؛ [[اهلی تشیزی، کمال‌الدین|اهلی ترشیزی]] از شاعران اواخر عهد تیموری است. به روایت تذکره‌ها و طبق گفته‌های ارباب فن، این دوره از پرشاعرترین ادوار شعر پارسی محسوب می‌شود؛ ولی تعداد دیوان‌های منتشرشده از شاعران آن انگشت‌شمار است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
اهلی ترشیزی از شاعران اواخر عهد تیموری است. به روایت تذکره‌ها و طبق گفته‌های ارباب فن، این دوره از پرشاعرترین ادوار شعر پارسی محسوب می‌شود؛ ولی تعداد دیوان‌های منتشرشده از شاعران آن انگشت‌شمار است. | [[اهلی تشیزی، کمال‌الدین|اهلی ترشیزی]] از شاعران اواخر عهد تیموری است. به روایت تذکره‌ها و طبق گفته‌های ارباب فن، این دوره از پرشاعرترین ادوار شعر پارسی محسوب می‌شود؛ ولی تعداد دیوان‌های منتشرشده از شاعران آن انگشت‌شمار است. | ||
نام دقیق شاعر، در نشانی که به منظور سفر حج اهلی نوشته شده است، او را مولانا کمال‌الدین اهلی نام برده‌اند و این همان نامی است که در پایان نسخۀ خطی محفوظ در دانشگاه تهران ـ کهن‌ترین نسخۀ تاریخ‌دار دیوان اهلی ـ آمده است. کمال‌الدین از القاب رایج قرن نهم است و بسیاری از فضلا و بزرگان را از دیرباز با اضافه کردن اسمی به پسوند «الدین» ملقب می‌کرده‌اند. تمام راویان متقدم در خراسانی بودن اهلی متفق‌القول هستند و حتی برخی با اشاره به ترشیز، زادگاه او را به این شهر محدود کرده‌اند. ترشیز یکی از شهرهای کهن خراسان است. نام ترشیز در کتاب‌های بسیاری از جمله لباب الالباب، تاریخ سیستان، تاریخ جهانگشا، حبیب السیر و .... ذکر شده است. از این شهر شاعرانی سربرآورده‌اند: مولانا قبولی ترشیزی، مولانا قابلی ترشیزی، حافظ حلوایی، شراری ترشیزی، مولانا طوطی ترشیزی، اختری ترشیزی، مولانا علی‌شهاب ترشیزی،مولانا سرّی ترشیزی و مشهورتر از همه ظهوری ترشیزی. | نام دقیق شاعر، در نشانی که به منظور سفر حج اهلی نوشته شده است، او را مولانا [[اهلی تشیزی، کمال‌الدین|کمال‌الدین اهلی]] نام برده‌اند و این همان نامی است که در پایان نسخۀ خطی محفوظ در دانشگاه تهران ـ کهن‌ترین نسخۀ تاریخ‌دار دیوان اهلی ـ آمده است. [[اهلی تشیزی، کمال‌الدین|کمال‌الدین]] از القاب رایج قرن نهم است و بسیاری از فضلا و بزرگان را از دیرباز با اضافه کردن اسمی به پسوند «الدین» ملقب می‌کرده‌اند. تمام راویان متقدم در خراسانی بودن اهلی متفق‌القول هستند و حتی برخی با اشاره به ترشیز، زادگاه او را به این شهر محدود کرده‌اند. ترشیز یکی از شهرهای کهن خراسان است. نام ترشیز در کتاب‌های بسیاری از جمله لباب الالباب، تاریخ سیستان، تاریخ جهانگشا، حبیب السیر و .... ذکر شده است. از این شهر شاعرانی سربرآورده‌اند: مولانا قبولی ترشیزی، مولانا قابلی ترشیزی، حافظ حلوایی، شراری ترشیزی، مولانا طوطی ترشیزی، اختری ترشیزی، مولانا علی‌شهاب ترشیزی،مولانا سرّی ترشیزی و مشهورتر از همه ظهوری ترشیزی. | ||
از تاریخ تولد شاعر هیچ نشانی در دست نیست؛ اما اگر این قول تذکره‌نویسان پذیرفته شود که او دورۀ پیری را درک کرده و تا زمان به سلطنت رسیدن شاه تهماسب صفوی (930 ق) زنده بوده است، می‌توان تخمین زد که تولدش در اواسط قرن نهم یعنی حدود (850 یا 860 ق) اتفاق افتاده است. دقیق‌ترین تاریخی که برای درگذشت او، روایت اشپرنگر است. وی با اشاره به این ماده تاریخ از خلیل‌الله | از تاریخ تولد شاعر هیچ نشانی در دست نیست؛ اما اگر این قول تذکره‌نویسان پذیرفته شود که او دورۀ پیری را درک کرده و تا زمان به سلطنت رسیدن شاه تهماسب صفوی (930 ق) زنده بوده است، می‌توان تخمین زد که تولدش در اواسط قرن نهم یعنی حدود (850 یا 860 ق) اتفاق افتاده است. دقیق‌ترین تاریخی که برای درگذشت او، روایت اشپرنگر است. وی با اشاره به این ماده تاریخ از [[خلیل‌الله زرگر]]، 934 ق. را سال درگذشت اهلی بیان می‌کند: «اهلی بمرد نام نکویش بماند و بس». این تاریخ را [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]]، [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] و [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]] تکرار کرده و سبب فراگیرشدن و پذیرش آن از طرف اهل فن شده‌اند. | ||
شعر اهلی خارج از محدودۀ زمانی خویش سیر نکرده است و هرچند او را ملا و مولانا خوانده‌اند، در هیچ‌یک از شعرهایش به مطلب خاصی که نشان‌دهندۀ دانش و اطلاعات خاصی از شاعر باشد، برنمی‌خوریم. غیر از این، هیچ مکتوب دیگری نیز از اهلی در دست نیست که نشان دهد دانش اهلی بیش از چیزی است که در اشعار او دیده می‌شود. | شعر اهلی خارج از محدودۀ زمانی خویش سیر نکرده است و هرچند او را ملا و مولانا خوانده‌اند، در هیچ‌یک از شعرهایش به مطلب خاصی که نشان‌دهندۀ دانش و اطلاعات خاصی از شاعر باشد، برنمی‌خوریم. غیر از این، هیچ مکتوب دیگری نیز از اهلی در دست نیست که نشان دهد دانش اهلی بیش از چیزی است که در اشعار او دیده می‌شود. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
این دیوان بر اساس بیست نسخۀ خطی کهن تصحیح شده که نسخۀ کتابخانۀ دانشگاه تهران، نسخۀ اساس مصحح بوده است. از ویژگی‌های این کتاب، مقدمۀ مفصل مصحح است که در آن به همۀ ابعاد زندگانی و اشعار اهلی شیرازی به تفصیل اشاره کرده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4637 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این دیوان بر اساس بیست نسخۀ خطی کهن تصحیح شده که نسخۀ کتابخانۀ دانشگاه تهران، نسخۀ اساس مصحح بوده است. از ویژگی‌های این کتاب، مقدمۀ مفصل مصحح است که در آن به همۀ ابعاد زندگانی و اشعار اهلی شیرازی به تفصیل اشاره کرده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4637 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||