۱۰۶٬۲۹۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه های ' به 'ههای ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ش های ' به 'شهای ') |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اقتصاد کشاورزی ایران دوره پهلوی اول''' تألیف [[غلامی، شهرام|شهرام غلامی]]، این کتاب، اقتصاد کشاورزی ایران را در چارچوب تحولات سیاسی- اقتصادی داخلی و خارجی سالهای 1300 تا 1320 بررسی کرده است. از جنبه روشی، تأکید کتاب بر نظریههای نوسازی دولت مدرن و نظام اقتصاد جهانی است. موضوعات مورد بحث هم عمدتا حول پرسش هایی دربارهی این مسائل شکل گرفته است. بررسی وضع کشاورزی ایران با بهره گیری از نظریههای دولت مدرن و پهنه جهانی، این کتاب را از | '''اقتصاد کشاورزی ایران دوره پهلوی اول''' تألیف [[غلامی، شهرام|شهرام غلامی]]، این کتاب، اقتصاد کشاورزی ایران را در چارچوب تحولات سیاسی- اقتصادی داخلی و خارجی سالهای 1300 تا 1320 بررسی کرده است. از جنبه روشی، تأکید کتاب بر نظریههای نوسازی دولت مدرن و نظام اقتصاد جهانی است. موضوعات مورد بحث هم عمدتا حول پرسش هایی دربارهی این مسائل شکل گرفته است. بررسی وضع کشاورزی ایران با بهره گیری از نظریههای دولت مدرن و پهنه جهانی، این کتاب را از پزوهشهای دیگر متمایز کرده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
در نیمه دوم قرن نوزدهم به دلیل گسترش مبادلات تجاری، به تدریج اقتصاد ایران با نظام سرمایه داری بین المللی پیوند خورد. با تجاری شدن محصولات کشاورزی، تولید محصولات نقدی گسترش یافت و تولید برای عرضه به بازارهای خارجی جایگزین تولید معیشتی سنتی شد. در نتیجه، تولید و صادرات برخی از محصولات کشاورزی به نحو بی سابقهای گسترش یافت و ایران تا حدی به تولید کننده مواد خام برای کشورهای هسته نظام سرمایه داری و وارد کننده کالاهای صنعتی مصرفی تبدیل شد. با اینکه در این دوره ساختارهای سنتی کشاورزی تا حدودی بدون تغییر باقی ماند و تقریبا هنچ گونه اقدام حمایتی جدی از سوی دولت برای اصلاح بخش کشاورزی و سایر | در نیمه دوم قرن نوزدهم به دلیل گسترش مبادلات تجاری، به تدریج اقتصاد ایران با نظام سرمایه داری بین المللی پیوند خورد. با تجاری شدن محصولات کشاورزی، تولید محصولات نقدی گسترش یافت و تولید برای عرضه به بازارهای خارجی جایگزین تولید معیشتی سنتی شد. در نتیجه، تولید و صادرات برخی از محصولات کشاورزی به نحو بی سابقهای گسترش یافت و ایران تا حدی به تولید کننده مواد خام برای کشورهای هسته نظام سرمایه داری و وارد کننده کالاهای صنعتی مصرفی تبدیل شد. با اینکه در این دوره ساختارهای سنتی کشاورزی تا حدودی بدون تغییر باقی ماند و تقریبا هنچ گونه اقدام حمایتی جدی از سوی دولت برای اصلاح بخش کشاورزی و سایر بخشهای اقتصادی جامعه صورت نگرفت، اما پیامدهای نظام اقتصادی به تدریج باعث رشد تولید برخی محصولات کشاورزی خاص شد و قطب بندی جدید منطقهای را برای تولید برخی محصولات متناسب با تقاضای خارجی فراهم آورد. در مقابل، به میزان افزایش صادرات برخی از مواد خام کشاورزی، واردات کالاهای فراوری شده از همین محصولات فزونی گرفت و برخی از صنایع داخلی مرتبط با این محصولات کشاورزی از جمله صنایع بافندگی از بین رفت. | ||
علاوه بر این، افزایش تولیدات کشاورزی غیر غذایی به منظور صادرات و فقدان برنامه ریزی مشخص دولت، گاهی منجر به کاهش شدید مواد غذایی و قحطی پیاپی می شد. در نتیجه، رشد صادرات محصولات کشاورزی در کل نمی توانست کمبودهای اقتصادی ایران را جبران کند. بنابراین، کشور ایران در پایان حکومت قاجار از لحاظ اقتصادی به طور چشمگیری نسبت به سایر کشورهای خاورمیانه فقیرتر بود. | علاوه بر این، افزایش تولیدات کشاورزی غیر غذایی به منظور صادرات و فقدان برنامه ریزی مشخص دولت، گاهی منجر به کاهش شدید مواد غذایی و قحطی پیاپی می شد. در نتیجه، رشد صادرات محصولات کشاورزی در کل نمی توانست کمبودهای اقتصادی ایران را جبران کند. بنابراین، کشور ایران در پایان حکومت قاجار از لحاظ اقتصادی به طور چشمگیری نسبت به سایر کشورهای خاورمیانه فقیرتر بود. |