۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
استاد [[غلامرضا امامی]] در این مجموعه مقالهای ارسال نموده با نام «از هزاران تن یکی تن صوفیاند» و در آغاز قید نموده است: به احترام و ارادت برای استاد دکتر [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]]<ref>متن، ص 367</ref>. و دربارهی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|محمّدی]] نوشته است: استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] که پژوهندهای توانا و شاعری است دانا؛ به قرآن نگاهی تازه افکنده و پرده از رخ این مائدهی آسمانی برگرفته و همگان را به این مهمانی فراخوانده با دو تحقیق عمیق، [[سیمای اهل تقوا]] و [[معراج پدیده ای شگفت|معراج پدیدهای شگفت]] با زبان زمانه در این راه قلم و قدم زده. وی نه تنها در شناخت [[مولانا]] و [[مثنوی]] شریف گامها زده و رنجها برده بلکه به شناخت ما و نسل ما از چهرههایی همچون [[بایزید بسطامی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]، [[نجم کبری]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطّار]]، [[فارابی]]، [[سبزواری، هادی|حاج ملا هادی سبزواری]]، [[غزالی، محمد بن محمد|محمّد غزالی]]، [[شبلی]]، [[ابوسعید ابوالخیر]]، حضرت [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] یاریها رسانده و در این راه به جدّ و جهد پرداخته است. باری در این روزگار چون او اندک اند، هرچند زمانه به راهگشایانی و مشعل دارانی چون وی نیازمند است امّا اندک انسانهایی هستند که در پی آن نباشند که گلیم خویش به در برند ز موج بلکه بکوشند که بگیرند غریق را. استاد دکتر [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] با نوشتههای عمیق و سخنرانیهای دقیق، شمعی رویاروی دیدگان برافروخته، چراغی در راهها روشن ساخته راهی نو گشوده و جویندگان حقیقت را سالهاست رهنمون گشته<ref>متن، صص 370-369</ref>. | استاد [[غلامرضا امامی]] در این مجموعه مقالهای ارسال نموده با نام «از هزاران تن یکی تن صوفیاند» و در آغاز قید نموده است: به احترام و ارادت برای استاد دکتر [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]]<ref>متن، ص 367</ref>. و دربارهی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|محمّدی]] نوشته است: استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] که پژوهندهای توانا و شاعری است دانا؛ به قرآن نگاهی تازه افکنده و پرده از رخ این مائدهی آسمانی برگرفته و همگان را به این مهمانی فراخوانده با دو تحقیق عمیق، [[سیمای اهل تقوا]] و [[معراج پدیده ای شگفت|معراج پدیدهای شگفت]] با زبان زمانه در این راه قلم و قدم زده. وی نه تنها در شناخت [[مولانا]] و [[مثنوی]] شریف گامها زده و رنجها برده بلکه به شناخت ما و نسل ما از چهرههایی همچون [[بایزید بسطامی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]، [[نجم کبری]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطّار]]، [[فارابی]]، [[سبزواری، هادی|حاج ملا هادی سبزواری]]، [[غزالی، محمد بن محمد|محمّد غزالی]]، [[شبلی]]، [[ابوسعید ابوالخیر]]، حضرت [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] یاریها رسانده و در این راه به جدّ و جهد پرداخته است. باری در این روزگار چون او اندک اند، هرچند زمانه به راهگشایانی و مشعل دارانی چون وی نیازمند است امّا اندک انسانهایی هستند که در پی آن نباشند که گلیم خویش به در برند ز موج بلکه بکوشند که بگیرند غریق را. استاد دکتر [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] با نوشتههای عمیق و سخنرانیهای دقیق، شمعی رویاروی دیدگان برافروخته، چراغی در راهها روشن ساخته راهی نو گشوده و جویندگان حقیقت را سالهاست رهنمون گشته<ref>متن، صص 370-369</ref>. | ||
پروفسور | پروفسور سید حسن امین مقالهی «سیروس غنی هم رفت» را ارسال نمودند و در ابتدای مقاله متذکّر شدند: امیدوارم در مجموعه مقالات استادان که برای شما نوشتهاند جایی پیدا کند<ref>متن، ص 371</ref>. استاد [[مصطفی بادکوبه ای|مصطفی بادکوبهای]] هم در ضمن یاداشتی در خصوص این جشن نامه مقالهای را که حاوی تصحیح و مقابلهی اشیان از [[مثنوی]] [[مولانا]] بود را ارسال نمودند که در صفحات 399 الی 406 این جشن نامه درج شده است. مقالهی استاد [[محمود حکیمی]] هم این بود که در این مجموعه به چاپ رسیده است: «دکتر محمّدی و تلاش برای اسلام حقیقی» وی نیز از ارتباط دیرینه ی خود با استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|محمدی]] سخن گفته و از گرایشات پر شور شیعیِ او و اظهار نظری درباره وسعت دید و مطالعات و تحقیقات او با در نظر داشتن کتاب [[پرتو ساقی، جامع احادیث مثنوی]] <ref>متن، صص 410-409</ref>. استاد [[سیروس حقگو]] با ارسال اشعاری و نوشتن مقالهای تحت عنوان «پژوهشی نو دربارهی دکتر کاظم محمّدی» در این مجموعه حضور یافته و سهم خود را از خاطرات دور تا زمان نگارش کتاب در سایه سار مهر یاد آور شده است. از آنجا که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|محمّدی]] سالیان زیادی را در رادیو و تلویزیون به عنوان سردبیر و کارشناس حضور داشته و صدها برنامه را در حوزهی دین و عرفان و فلسفه ارائه داده بود، بخش از این کتاب به گفتگو با برخی از یاران او در رادیو و تلویزیون اختصاص یافته و ایشان که عموماً از مدیران رادیو بودند در خصوص ارتباطشان با این استاد ارجمند سخن گفته و خاطراتشان را یادآور شده اند و از علم و دانش، معرفت و تجربه و تخصّص، از خلق و خو و منشی که داشته است یاد کردهاند. | ||
در بخش با بزرگان از دیروز تا امروز به ذکر خاطراتی میپردازد که از زبان استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] بازگو شده و در ارتباط با آشنایان نامور که با ایشان در تعامل بودند حرف و حدیث به میان آمده است. برخی از ایشان شهرتی علمیو فرهنگی دارند به مانند: پروفسور [[نصر، سید حسین|سید حسین نصر]]، هر چند که استاد [[محمّدی]] متذکر شده که این مرد بزرگ را ندیده است ولی از سالیانی دور با ایشان از طریق نوشتههای خود و او ارتباطی مکاتبه ای داشتهاند که برخی از آن نامهها در همین کتاب در سایه سار مهر درج شده است<ref>متن، صص 813-810</ref>. تصویر ان نامهها در صفحه 821 کتاب وجود دارد که زمان آن به سال 1376 و 1381 بر میگردد. شخص دیگر استاد ارجمند دکتر [[زرینکوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرینکوب]] است که در صفحات 776 تا 780 خاطراتی از ایشان دیده میشود، ضمن این که تصاویری از ایشان به همراه استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] بانضمام چندین اثر که با امضای ایشان برای نامبرده نوشته شده نیز وجود دارد<ref>متن، صص 815 الی817</ref>. از دیگر بزرگان دکتر [[جلال ستاری]] است که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|محمّدی]] از از آغاز دههی شصت با او در رفاقت و گفتگو بوده و برخی از آثار با امضای او نیز در این مجموعه دیده میشود. از دیگر اشخاص قابل توجّه علامه [[جعفری تبریزی، محمدتقی|محمدتقی جعفری]] است که [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] از دوره ی جوانی از سالهای 56-57 در محضر او بوده و درسهای فلسفه و عرفان را از آن جناب فرا گرفته بود. دیگر استاد دکتر [[جلالی نایینی، محمدرضا|محمدرضا جلالی نائینی]] است که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] از دیر باز با ایشان رفاقت و گفتگو داشته است، چندین کتاب او که به نام [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] امضا شده نیز سندی معتبر در این باره است. نامهای بسیاری در این فهرست هست که میتوان به برخی دیگر اینگونه اشاره کرد: استاد [[محمّد مجتهد شبستری]]، استاد [[صفای لاهوتی]]، دکتر [[میر جلال الدّین کزّازی]]، دکتر [[سروش، عبدالکریم|عبدالکریم سروش]]، دکتر [[احسان نراقی]]، دکتر [[شهیدی، سید جعفر|سید جعفر شهیدی]]، دکتر [[ابراهیمی دینانی، غلامحسین|غلامحسین ابراهیمیدینانی]] و برخی دیگر. | در بخش با بزرگان از دیروز تا امروز به ذکر خاطراتی میپردازد که از زبان استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] بازگو شده و در ارتباط با آشنایان نامور که با ایشان در تعامل بودند حرف و حدیث به میان آمده است. برخی از ایشان شهرتی علمیو فرهنگی دارند به مانند: پروفسور [[نصر، سید حسین|سید حسین نصر]]، هر چند که استاد [[محمّدی]] متذکر شده که این مرد بزرگ را ندیده است ولی از سالیانی دور با ایشان از طریق نوشتههای خود و او ارتباطی مکاتبه ای داشتهاند که برخی از آن نامهها در همین کتاب در سایه سار مهر درج شده است<ref>متن، صص 813-810</ref>. تصویر ان نامهها در صفحه 821 کتاب وجود دارد که زمان آن به سال 1376 و 1381 بر میگردد. شخص دیگر استاد ارجمند دکتر [[زرینکوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرینکوب]] است که در صفحات 776 تا 780 خاطراتی از ایشان دیده میشود، ضمن این که تصاویری از ایشان به همراه استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] بانضمام چندین اثر که با امضای ایشان برای نامبرده نوشته شده نیز وجود دارد<ref>متن، صص 815 الی817</ref>. از دیگر بزرگان دکتر [[جلال ستاری]] است که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|محمّدی]] از از آغاز دههی شصت با او در رفاقت و گفتگو بوده و برخی از آثار با امضای او نیز در این مجموعه دیده میشود. از دیگر اشخاص قابل توجّه علامه [[جعفری تبریزی، محمدتقی|محمدتقی جعفری]] است که [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] از دوره ی جوانی از سالهای 56-57 در محضر او بوده و درسهای فلسفه و عرفان را از آن جناب فرا گرفته بود. دیگر استاد دکتر [[جلالی نایینی، محمدرضا|محمدرضا جلالی نائینی]] است که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] از دیر باز با ایشان رفاقت و گفتگو داشته است، چندین کتاب او که به نام [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] امضا شده نیز سندی معتبر در این باره است. نامهای بسیاری در این فهرست هست که میتوان به برخی دیگر اینگونه اشاره کرد: استاد [[محمّد مجتهد شبستری]]، استاد [[صفای لاهوتی]]، دکتر [[میر جلال الدّین کزّازی]]، دکتر [[سروش، عبدالکریم|عبدالکریم سروش]]، دکتر [[احسان نراقی]]، دکتر [[شهیدی، سید جعفر|سید جعفر شهیدی]]، دکتر [[ابراهیمی دینانی، غلامحسین|غلامحسین ابراهیمیدینانی]] و برخی دیگر. |
ویرایش