۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فارابى' به 'فارابى'
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR00333.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - 'فارابى' به 'فارابى') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
«اسماعيل بن حماد جوهرى | «اسماعيل بن حماد جوهرى [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]»، عالم لغت و ادب، كنيه او ابونصر است و خواهرزاده‌ى ابواسحاق [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]] صاحب كتاب «ديوان الأدب» مى‌باشد. وى در زمان خود، از حيث ذكاوت و زيركى و علم، از عجائب روزگار بود. وى در كلام و اصول بسيار متبحر و در خوشنويسى، خط بسيار زيبايى داشت، به‌حدى كه تشخيص خط او از خط ابو عبد الله بن مقله دشوار بود. | ||
وى در حدود سال 340ق، در فاراب (يكى از شهرهاى تركمنستان فعلى) در خانواده‌اى ترك‌زبان متولد شد. علوم عربى را از دايى خود؛ يعنى ابوابراهيم فارابى فراگرفت و براى تكميل معلومات ادبى خود، راهى عراق شد و از ابوسعيد سيرافى و ابوعلى فارسى بهره جست. به گفته‌ى خود او در مقدمه «صحاح»، پس از تكميل تحصيلاتش در عراق، راهى باديه شد و به قبائل عرب چون «ربيعه» و «مضر» رفته و چندى در ميان آنها زندگانى نمود، تا از نزديك با عرب اصيل و خالص ارتباط برقرار كند، سپس تصميم گرفت به وطنش (خراسان) مراجعت كند. | وى در حدود سال 340ق، در فاراب (يكى از شهرهاى تركمنستان فعلى) در خانواده‌اى ترك‌زبان متولد شد. علوم عربى را از دايى خود؛ يعنى ابوابراهيم [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]] فراگرفت و براى تكميل معلومات ادبى خود، راهى عراق شد و از ابوسعيد سيرافى و ابوعلى فارسى بهره جست. به گفته‌ى خود او در مقدمه «صحاح»، پس از تكميل تحصيلاتش در عراق، راهى باديه شد و به قبائل عرب چون «ربيعه» و «مضر» رفته و چندى در ميان آنها زندگانى نمود، تا از نزديك با عرب اصيل و خالص ارتباط برقرار كند، سپس تصميم گرفت به وطنش (خراسان) مراجعت كند. | ||
جوهرى چون از عربستان برگشت و به دامغان رسيد، ابوعلى الحسن بن على كه از معاريف دانشمندان و نويسندگان بود، وى را به خانه‌ى خود برد و او را پذيرايى شايان و همراهى نمايان نمود و از ادب و خط او بهره‌اى برداشت و با همراهى زياد به نيشابور فرستاد. وى در آنجا به تدريس و تاليف و نگارش قرآن كريم و كتب، روزگار مى‌گذرانيد تا زندگانى وى با آثار نيكو و نام نيك سپرى گرديد. | جوهرى چون از عربستان برگشت و به دامغان رسيد، ابوعلى الحسن بن على كه از معاريف دانشمندان و نويسندگان بود، وى را به خانه‌ى خود برد و او را پذيرايى شايان و همراهى نمايان نمود و از ادب و خط او بهره‌اى برداشت و با همراهى زياد به نيشابور فرستاد. وى در آنجا به تدريس و تاليف و نگارش قرآن كريم و كتب، روزگار مى‌گذرانيد تا زندگانى وى با آثار نيكو و نام نيك سپرى گرديد. | ||