خضر بک، خضر بن جلال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۵ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ل‎ا' به 'ل‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ت' به 'ی‌ت')
جز (جایگزینی متن - 'ل‎ا' به 'ل‌ا')
خط ۶: خط ۶:
|-
|-
|نام‌های دیگر  
|نام‌های دیگر  
| data-type="authorOtherNames" |خضر بن جلال‎الدین، خضر بیک
| data-type="authorOtherNames" |خضر بن جلال‌الدین، خضر بیک


|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |جلال‎الدین
| data-type="authorfatherName" |جلال‌الدین
|-
|-
|متولد  
|متولد  
خط ۲۲: خط ۲۲:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |پدرش، جلال‎الدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم
| data-type="authorTeachers" |پدرش، جلال‌الدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم


فاضل محمد بن ادمغان
فاضل محمد بن ادمغان
خط ۳۷: خط ۳۷:
</div>
</div>


'''خضر بن جلال‎الدین، خضر بیک''' (810-860 یا 863ق)، از عالمان ماتریدی و حنفی و صاحب اثر در زمینه کلام ماتریدی و قاضی قسطنطنیه در زمان سلطان محمد خان دوم بوده است.
'''خضر بن جلال‌الدین، خضر بیک''' (810-860 یا 863ق)، از عالمان ماتریدی و حنفی و صاحب اثر در زمینه کلام ماتریدی و قاضی قسطنطنیه در زمان سلطان محمد خان دوم بوده است.


==نام، کنیه، لقب و نسبت==
==نام، کنیه، لقب و نسبت==
تراجم‎نویسان بر نام خضر بن جلال‎الدین، برای وی اتفاق نظر دارند. لقب او جراب العلم و خیرالدین بوده است. به دلیل انتسابش به روم، وی را «رومی» هم نامیده‌اند که البته این نسبت در میان بسیاری از علمای ترک، وجود دارد و ریشه آن را در پیروزی آلپ ارسلان سلجوقی بر رومیان باید جست. به خضر بیک، نسبت‎های «ماتریدی» به دلیل مذهبش در اصول عقاید و «حنفی» به دلیل گرایشش در فروع به این مذهب، را نیز داده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/24 ر.ک: خیالی، ص24]</ref>.
تراجم‎نویسان بر نام خضر بن جلال‌الدین، برای وی اتفاق نظر دارند. لقب او جراب العلم و خیرالدین بوده است. به دلیل انتسابش به روم، وی را «رومی» هم نامیده‌اند که البته این نسبت در میان بسیاری از علمای ترک، وجود دارد و ریشه آن را در پیروزی آلپ ارسلان سلجوقی بر رومیان باید جست. به خضر بیک، نسبت‎های «ماتریدی» به دلیل مذهبش در اصول عقاید و «حنفی» به دلیل گرایشش در فروع به این مذهب، را نیز داده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/24 ر.ک: خیالی، ص24]</ref>.
بیشترین شهرت وی به «خضر بیک» یا «خضر بک» است و به‎جز صاحب معجم المؤلفين که لقب «خضر رومی» را در ترجمه او به‎کار برده است، سایرین از دو لقب پیشین، استفاده کرده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان، ص25]</ref>.
بیشترین شهرت وی به «خضر بیک» یا «خضر بک» است و به‎جز صاحب معجم المؤلفين که لقب «خضر رومی» را در ترجمه او به‎کار برده است، سایرین از دو لقب پیشین، استفاده کرده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان، ص25]</ref>.


خط ۵۶: خط ۵۶:
==اطلاعات علمی==
==اطلاعات علمی==
===علوم لغوی===
===علوم لغوی===
خضر بن جلال‎الدین، اهتمام خاصی به علوم زبان عربی داشت و در میان این علوم، در نظم ید طولایی داشت. برخی مورخان، قصایدی را در علوم مختلف برایش ذکر کرده‌اند و از مساجلات شعریه شیرین او می‌توان مساجله میان او و شمس‎الدین جزری شافعی را نام برد که طاش کبری‎زاده آن را ذکر کرده است. او در سرودن شعر به زبان‎های فارسی و ترکی نیز مهارت داشت. شیخ عثمان کلیسی درباره قصیده نونیه او گفته: این قصیده در اوج فصاحت است و سراینده‌اش در هیچ جا از قوانین عروض خارج نشده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/26 ر.ک: همان، ص26-27]</ref>.
خضر بن جلال‌الدین، اهتمام خاصی به علوم زبان عربی داشت و در میان این علوم، در نظم ید طولایی داشت. برخی مورخان، قصایدی را در علوم مختلف برایش ذکر کرده‌اند و از مساجلات شعریه شیرین او می‌توان مساجله میان او و شمس‎الدین جزری شافعی را نام برد که طاش کبری‎زاده آن را ذکر کرده است. او در سرودن شعر به زبان‎های فارسی و ترکی نیز مهارت داشت. شیخ عثمان کلیسی درباره قصیده نونیه او گفته: این قصیده در اوج فصاحت است و سراینده‌اش در هیچ جا از قوانین عروض خارج نشده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/26 ر.ک: همان، ص26-27]</ref>.


===علوم عقلی===
===علوم عقلی===
خط ۶۵: خط ۶۵:


==اساتید==
==اساتید==
# پدرش، جلال‎الدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم؛
# پدرش، جلال‌الدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم؛
# محمد بن ادمغان، مشهور به یکان؛
# محمد بن ادمغان، مشهور به یکان؛
# برهان‎الدین حیدر بن محمود خوافی، از شاگردان تفتازانی؛
# برهان‎الدین حیدر بن محمود خوافی، از شاگردان تفتازانی؛
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش