خدا و امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

ح)- پیامبر در مدت اقامت ده ساله خود در مدینه، در بیست‎وهفت نبرد که برخی از آن‎ها بیش از یک ماه طول کشید، شرکت نمود و نیز برای خنثی و یا درهم کوبیدن توطئه‌های ضد اسلامی، حدود پنجاه‎وپنج سریه ترتیب داد؛ بنابراین بخش اعظمی از وقت پیامبر صرف مسائلی همچون مراقبت از اوضاع مسلمانان و مرزهای اسلام گردید و زمان برای آموزش معارف و احکام اسلام به حد کافی وجود نداشت؛ علاوه بر آن پیامبر در میان مردمی به نبوت رسید که فاقد هر نوع قانون اخلاقی و اجتماعی بودند و یکی از بی‎بندوبارترین ملل جهان بشمار می‌رفتند. آشنا ساختن چنین ملتی به کلیه قوانین و رموز اخلاقی و اجتماعی در مدت کم، امکان عادی نداشت و نیز چون پیامبر اسلام، خاتم پیامبران و آیین او آخرین شریعت آسمانی است، باید تمام آنچه را که بشر ممکن است تا روز قیامت به آن نیاز داشته باشد، در اختیار او بگذارد و او را از هر قانون بشری و تقنین آسمانی بی‌نیاز سازد؛ بنابراین حاکم در حکومت اسلامی نمی‎تواند یک فرد عادی باشد؛ بلکه باید این فرد بسان پیامبر دارای علمی گسترده و در برابر هر نوع خطا و اشتباه که موجب سلب اعتماد مردم می‎گردد، مصون و بیمه باشد<ref>ر.ک: همان، ص58-64</ref>.

ی)- آیت‌الله سبحانی می‎گوید: دلایل نقلی گواهی می‌دهند که مسئله رهبری در زمان پیامبر اکرم(ص)، قیافه انتصابی از جانب خدا داشته و پیامبر عالی‎قدر، به‎طور مکرر به مردم می‎گفت: تعیین جانشین، مربوط به خداست، او هرکس را انتخاب کند، همان رهبر خواهد بود و اختیار این موضوع، نه در دست من و نه در دست امت است. نویسنده برای این مدعایش دو گواهی تاریخی می‎آورد<ref>ر.ک: همان، ص76-78</ref>.