رساله‌هاى خطى فقهى: تفاوت میان نسخه‌ها

آقای تقوی در مقدمه‌اش – که تاریخ و مکان نگارشش را مشخص نکرده - ‌تأکید کرده است: «این کتاب مجموعه رساله‌های خطی فقهی است که در طول سالیان گذشته در شماره‌های مختلف فصلنامه فقه اهل‌بیت(ع) منتشر شده است... هرکدام از این رساله‌ها از جهتی و برخی نیز از جهات متعددی دارای اهمیت و شایسته نشر است: برخی از آنها حاوی نکات بدیع و تحلیل دقیق در یک فرع فقهی است که در کتب تفصیلی فقه دیده نمی‌شود، برخی دیگر از این رساله‌ها نوشته شخصیت‌های طراز اول علمی و فلسفی است که وجهه فقهی آنان ناشناخته مانده یا دست‌کم تحت الشعاع شهرت فلسفی ایشان بوده است؛ مانند [[جواهر الفرائض|رساله جواهر الفرائض]] از [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در باب ارث و رساله شارع النجاة از [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|میرداماد]] که رساله عملیه وی به فارسی بوده و مانند بسیاری از آثار این فقیه و فیلسوف نامدار، ناتمام مانده است و... تحقیق و تصحیح نسخ خطی این رساله‌ها با همت فضلای گرامی حجج اسلام آقایان: [[رجایی، مهدی|سید مهدی رجائی]]، [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد جلالی]]، [[غفوری، خالد|شیخ خالد غفوری]]، سیدحسن فاطمی، سید مهدی طباطبایی و خانم زهرا رجایی انجام گرفته است» <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7-9</ref>.

# «سؤال و جواب فقهی»، از آثار [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله|قطب راوندی]] به زبان فارسی و با تصحیح محمدامین خنجی است. او به چند پرسش درباره نماز، روزه، غسل، احکام دوره ظهور مهدی موعود(عج)، حکم تصریح به نام مبارک امام دوازدهم(عج) و زکات پاسخ داده است. قطب راوندی تصریح به اسم حضرت مهدی(عج) – که هم‌نام پیامبر(ص) است - را در زمان غیبت منهی‌عنه دانسته است <ref>ر.ک: متن کتاب، ص14</ref>.

# «[[جواهر الفرائض]]»، از آثار [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] به زبان عربی درباره ارث و چگونگی تفکیک سهام ورثه است که به‌وسیله آقایان [[غفوری، خالد|شیخ خالد غفورى]] و شیخ کاظم فتلى‏ تصحیح شده است. نویسنده در مورد کیفیت تقسیم سهام ارث نوشته است که سهم‌‌های بیان‌شده در کتاب اللّه شش مقدار است: ثُلثان (دوسوم)، نصف (یک‌دوم)، ثُلث (یک‌سوم)، رُبع (یک‌چهارم)، سُدس (یک‌ششم) و ثُمن (یک‌هشتم)... <ref>ر.ک: همان، ص23</ref>.

# «ترجمه فارسى جواهر الفرائض در ارث»، نوشته [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسى‏]] و تحقیق [[غفوری، خالد|شیخ خالد غفورى]] و شیخ کاظم فتلى‏ و ترجمه و پانوشت [[شفیعی، محمدحسن|محمدحسن شفیعى شاهرودى]]‏ است. نمونه ادبیات و سبک ترجمه مترجم این است: این رساله دربردارنده اصول و قواعد کلّى ارث و مباحث جانبى آن می‌باشد که به‌اجمال ذکر شده، بر اساس باب‌ها گرد آمده و به‌دور از تکرار و اطناب است؛ به‌گونه‌‏اى که انسان مستعدّ و باهوش مى‏‌تواند از این قواعد کلّى، تفاصیل و حکم فروع را به‌آسانى به دست آورد... <ref>ر.ک: همان، ص69</ref>.

# «رسالة الواجبات»، نخستین رساله عملیه فارسی نوشته ملا عبدالله شوشتری است. هرچند مشهور است که [[جامع عباسی]] نوشته [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهائی]]، اولین رساله عملیه فارسی است که در سال 1030ق، نوشته شده، ولی این شهرت صحیح نیست و ملا عبدالله شوشتری – از عالمان برجسته اصفهان - ‌در سال 1021ق، از دنیا رفته و در نتیجه این رساله پیش از [[جامع عباسی]] نوشته شده است <ref>ر.ک: همان، ص161</ref>.

# «مصرف خمس در زمان غیبت»، نوشته [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی]] پدر [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]]، متن عربی همراه با ترجمه فارسی آن، با تحقیق [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد حسینی جلالی]] است. نویسنده درباره روایات حلیت خمس برای شیعه معتقد است که احوط آن است که این اموال تنها برای نیازمندان سادات هزینه شود؛ چراکه اینان بخشی از شیعیان و فقرای آنان می‌باشند. امروزه عمل به این قول لازم و ضروری است؛ چراکه اولاً احوط اقوال است؛ ثانیاً موافق‌ترین قول با بسیاری از احادیث صحیح است؛ ثالثاً بر امام واجب است هزینه زندگی و (نفقه) آنان را تأمین کند... <ref>ر.ک: همان، ص207</ref>.

# «تقديم الشياع علی اليد»، نوشته [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی]] پدر [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]]، به زبان عربی و با تحقیق [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد جلالی]] است. در این رساله، نویسنده این مطلب مشهور در بین متأخرین را که ید اقوی از شیاع است، با چند استدلال رد کرده و اثبات کرده است که شیاع بر ید ترجیح داده می‌شود <ref>ر.ک: همان، ص210-220</ref>.

# «رسالة في الكرّ»، نوشته [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]]، به زبان عربی با تحقیق [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد جلالی]] است. نویسنده در این اثر، اقوال گوناگون درباره اندازه، مساحت و وزن کُر را بررسی و نظر صحیح را مشخص کرده است <ref>ر.ک: همان، ص222-238</ref>.

# «شارع النجاة في أبواب العبادات»، نوشته [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|سید محمدباقر حسینی]]، معروف به [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|میرداماد]]، به زبان فارسی و با تحقیق [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد جلالی]] و سید مهدی طباطبایی است. گویا سبک خاصّ میرداماد در آثارش و نیز اغلاق و صعوبت تعابیر که در فقه او تأثیر گذارده، سبب دور شدن تألیفات فقهی وی از صحنه مناقشات فقهی بوده است. این اثر که برای عموم مردم نوشته شده، مباحث عبادات را از طهارت تا امر به معروف و نهی از منکر شامل می‌شود که متأسفانه تنها بخشی از آن، یعنی از کتاب طهارت تا آداب حمام در دسترس است <ref>ر.ک: همان، ص239-240</ref>.

# «أبواب الجنان»، نوشته [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض کاشانی]]، به زبان فارسی و با تحقیق سید محسن فاطمی است. نویسنده در این رساله، فضیلت شب و روز جمعه و آداب و احکام آن را شرح داده و حکم نماز جمعه در عصر غیبت را بررسی کرده و سرانجام آن را بر اساس آیات و روایات پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) واجب عینی دانسته است <ref>ر.ک: همان، ص387-398</ref>.

# «رساله رضاعیه»، نوشته [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمدباقر مجلسی]]، به زبان فارسی است. در این رساله مختصر از جمله چنین آمده است: مواردى که زن بر شوهر حرام شود: اول: آنکه هرگاه برادر و یا خواهر خود را شیر دهد؛ دوم: آنکه زن، برادرزاده خود را شیر دهد؛ سیم: آنکه زن، خواهرزاده خود را شیر دهد؛ چهارم: آنکه زن، فرزندزاده خود را شیر دهد یا فرزندزاده زن شوهر خود را شیر دهد؛ پنجم: آنکه زن، عم یا عمه خود را شیر دهد <ref>ر.ک: همان، ص421</ref>.

# «حدّ کرّ، کافور حنوط، فرسخ و صاع»، نوشته [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمدباقر مجلسی]] به زبان فارسی است. در این رساله مختصر از جمله چنین آمده است: در کمیت کر خلاف عظیمى است میان علما. اعتقاد اکثر علما آن است که هزارودویست رطل است، به رطل عراقى یا سه شبر و نیم طول در سه شبر و نیم عرض در سه شبر و نیم عمق است، که مجموع آن چهل و دو شبر و هفت ثُمن مى‌شود که تخمیناً هشتاد و سه من و نیم به وزن شاه و پنجاه و شش مثقال و ثمن صیرفى مى‏‌شود... <ref>ر.ک: همان، ص423-424</ref>.

# «نماز جمعه»، نوشته محمد بن حسن از فقهای ناشناخته قرن دوازدهم، به زبان فارسی با تحقیق زهرا رجایی موسوی است. نویسنده چنین نوشته است: هرچه مذکور شد از تحریض و ترغیب در ذکر خداى تعالى و تشنیع از تلهى و اعراض از آن و ترجیح لهو و تجارت بر آن، خصوصیت ندارد به نماز جمعه، بلکه هرچه ذکر بر او صادق است، داخل در ذکر کلّى است، مثل نماز در اوّل وقت کردن و نماز جماعت و قرآن خواندن و... <ref>ر.ک: همان، ص466</ref>.

# «رساله رضاعیه»، نوشته [[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|محمداسماعیل مازندرانی خواجویی]] با تحقیق [[رجایی، مهدی|سید مهدی رجایی]] است. او چنین نوشته است: در شرع اسلام به‌حسب نسب، خداى تعالى هفت زن را حرام کرد: مادر و دختر و خواهر و عمّه و خاله و دختر برادر و دختر خواهر... و به‌حسب رضاع دو زن را: مادر رضاعى و خواهر رضاعى و... <ref>ر.ک: همان، ص468</ref>.

# «البرهان المؤسّس لتحقيق أنّ المتنجس لا ينجس»، نوشته سید عبدالکریم موسوی جزایری، به زبان عربی با تحقیق حمید رسولیان و همراه با ترجمه فارسی است. نویسنده با بیان اینکه نجاست از متنجس سرایت نمی‌کند،‏ تأکید کرده است: دلایل ما عبارت است از: الف)- أصالة الطهارة در ملاقات‌کننده با متنجس، به دلیل «كل شي‏ء طاهر حتى تعلم أنه قذر». علاوه بر اینکه ما براى اثبات ادعاى خود نیازى به دلیل نداریم؛ زیرا دلیلى بر وجوب تطهیر نداریم و این دلالت بر عدم وجوب مى‏‌نماید؛ ب)- اخبار... <ref>ر.ک: همان، ص499</ref>.

# «رسالة في حکم شیربها»، نوشته [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] (صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانین]])، به زبان عربی و با تحقیق سیدحسن فاطمی است. یکى از رسم‌هاى ایرانیان، قراردادن چیزى براى خانواده دختر هنگام ازدواج است که به آن «شیربها» گفته مى‏‌شود... نویسنده در این رساله فرض‌هاى قابل تصوّر را مورد بررسى دقیق قرار داده و گرفتن شیربها را در مواردى حلال و در مواردى حرام شمرده و در موارد جایز، گاه پرداخت آن را لازم و گاه غیر لازم دانسته است <ref>ر.ک: همان، ص503-504</ref>.

# «حکم متاع البيت في صورة التنازع»، نوشته [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] (صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانین]])، به زبان عربی و با تحقیق سیدحسن فاطمی است. این رساله درباره حکم فقهی این مسئله فرعی است که اگر زن و شوهر یا وارثان آنها یا یکی از زن یا شوهر با وارثان همسر خود در ملکیت اشیای موجود در خانه اختلاف کنند و هیچ‌کدام بینه نداشته باشند، حکمش چیست؟ نویسنده، روایات را نقل کرده و بعد به بررسی اقوال پرداخته و نظرش را بیان کرده و در پایان افزوده است که این مسئله از مشکلات است، پس احتیاط ترک نشود <ref>ر.ک: همان، ص511-529</ref>.

# «رساله جهادیه»، نوشته [[قائم‌مقام، ابوالقاسم بن عیسی|میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام فراهانی]] – وزیر ادیب اوایل قاجاریه – با ‌تحقیق [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد حسینی جلالی]] است. البته قائم‌مقام فراهانی فقیه نبوده، ولی با فقه آشنایی داشته و توانسته به‌خوبی مباحث مربوط به جهاد دفاعی در زمان غیبت و جهاد دعوتی که مشروط به حضور امام معصوم(ع) یا نایب خاص اوست را از کلمات فقیهان جمع کند <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص8</ref>.  

# «رسالة في جواز بيع الوقف»، نوشته شیخ محمدعلی بن ملا مهدی آرانی کاشانی، به زبان فارسی و با تحقیق [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد حسینی جلالی]] است. نویسنده، در این رساله مسئله مشروعیت یا عدم مشروعیت فروش عین موقوفه را به‌صورت پرسش و پاسخ بررسی کرده است. گفتنی است که مسئله فروش وقف، از مسائل دشوار فقه است و نویسنده در این اثر به هفت مسئله در این موضوع به‌صورت مبسوط پاسخ داده است <ref>ر.ک: همان، ص589-594</ref>.

# «عدم تنجيس المتنجس الجامد مع تعدد الواسطة»، نوشته [[ابوالمجد، محمدرضا|شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی]] (صاحب [[وقاية الأذهان]])، به زبان عربی و با تحقیق و ترجمه رحیم قاسمی است. متن عربی و ترجمه فارسی با هم آمده است. یکى از احکامى که فقیهان متأخر آن را در کتاب طهارت مورد بحث و بررسى قرار داده‏‌اند، مسئله تنجیس متنجّس و سرایت نجاست از ملاقى عین نجس به ملاقى‏هاى بعدى است. بیشتر فقیهان، معتقد به سرایت نجاست می‌باشند، اما برخى از آنها سرایت متنجس را نمی‌‏پذیرند. نویسنده این رساله که از مفاخر علمى شیعه در قرن اخیر است همچون استادانش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملامحمدکاظم خراسانى]] و حاج آقارضا همدانى معتقد به عدم تنجیس متنجّس است <ref>ر.ک: همان، ص667-668</ref>.  

جالب است که نویسنده بعد از پایان بحث و بررسی چنین افزوده است: آنچه ذکر شد تنها در مقام بحث و نظر بود، ولى در مقام فتوا و عمل، من نیز همان عقیده مؤلف کتاب نجاة العباد در مسئله «غساله» را دارم و در عمل از مطلق متنجّس اجتناب می‌‏کنم <ref>ر.ک: همان، ص680 و 696</ref>.