الفجر المقدس المهدي عليه‌السلام؛ إرهاصات اليوم الموعود و أحداث سنة الظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف با اشاره به غيبت امام(ع) به بيان دسته‌اى از علائم ظهور مى‌پردازد كه از نظر تاريخى تحقق يافته است، سپس علائمى را كه نزدیک به ظهور امام تحقق خواهند يافت، برمى‌شمارد؛ سفيانى، يمانى، جنگ در كوفه و بغداد و قتل نفس زكيه از جمله اين علايم مى‌باشند؛ تا اينكه در يك روز عاشوراء، فجر صادق امامت از مكه طلوع خواهد نمود و جهان را به نور خود روشن خواهد ساخت.

نويسنده در فصل دوم، در پى توصيف دوران ظهور و بيان نشانه‌هاى سال ظهور بوده و احاديثى كه ايام نزدیک به ظهور را ترسيم و محدوده آن عصر را مشخص مى‌كنند، به چهار دسته زير تقسيم كرده است:

در پایان كتاب، مطلبى پيرامون تعيين زمان ظهور، مطرح شده است. بسيارى از روايات، از توقيت يا تعيين محدوده زمانى براى ظهور حضرت مهدى(عج)، به‌شدت نهى كرده و شیعیان را امر كرده‌اند كه هر كه را چنين كرد، تكذيب كنند. نويسنده معتقد است نهى از تعيين وقت، شامل علايم حتمى ظهور نمى‌شود؛ چرا كه خود معصومين(ع)، در اين موارد، به فاصله زمانى ميان حدوث آن نشانه حتمى و ظهور حضرت، اشاره كرده‌اند كه مثلاًاز ابتداى شورش سفيانى تا قيام حضرت، بيش از نه ماه طول نخواهد كشيد يا مثلا، پانزده روز پس از شهادت نفس زكيه، حضرت در مكه ظهور مى‌كنند.