۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اشعار حکیم کسایی مروزی و تحقیقی در زندگانی و آثار او (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۰۷
، ۶ سپتامبر ۲۰۱۸لینک درون متنی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب، مشتمل است بر مقدمهای در شرح حال کسایی و اشعار او و پس از آن قطعات متفرقه، قصیدهای در فضیلت امیرالمؤمنین علی(ع)، ابیات پراکنده کسایی بهتفکیک منابع آنها و دو قصیده ناصرخسرو منسوب به کسایی. | کتاب، مشتمل است بر مقدمهای در شرح حال کسایی و اشعار او و پس از آن قطعات متفرقه، قصیدهای در فضیلت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، ابیات پراکنده کسایی بهتفکیک منابع آنها و دو قصیده ناصرخسرو منسوب به کسایی. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
شاعر در ادامهی قصیدهی فوق، پس از مدح و منقبت فضیلتهای مـولای مـتقیان امیرالمؤمنین(ع) بار دیگر مدح خاندان رسول و تـمسّک جـستن بـه مناقب و فضایل آنها را والاتر و سزاوارتر از پرداختن بـه قـصّه و افسانههای کمارزش میداند. در ادامه شاعر رونق اشعار خویش را در مدح و منقبت آل رسول اکرم(ص) و خـاندان بـزرگوار ایشان میداند؛ درحالیکه شـاعران دیـگر فخر خـویش را در اشـعارشان در چـیزهای دیگر میجویند: | شاعر در ادامهی قصیدهی فوق، پس از مدح و منقبت فضیلتهای مـولای مـتقیان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بار دیگر مدح خاندان رسول و تـمسّک جـستن بـه مناقب و فضایل آنها را والاتر و سزاوارتر از پرداختن بـه قـصّه و افسانههای کمارزش میداند. در ادامه شاعر رونق اشعار خویش را در مدح و منقبت آل رسول اکرم(ص) و خـاندان بـزرگوار ایشان میداند؛ درحالیکه شـاعران دیـگر فخر خـویش را در اشـعارشان در چـیزهای دیگر میجویند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''مــدحـــت آل رســـول از دل و جـــان خــــــوان''|2=''سـیـــر شـــو از قــصّـــه ســـریــر و خُــوَرنَـــق''}} | {{ب|''مــدحـــت آل رســـول از دل و جـــان خــــــوان''|2=''سـیـــر شـــو از قــصّـــه ســـریــر و خُــوَرنَـــق''}} | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
{{ب|''شـعـــر کســـایــی بـــــه مـــنــقــبــت بـُــوَد ای دل''|2=''فــخــر دگـــر شـــاعــران بـــه شـــعــر مُــطَبــَّــق''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: نامداری، ابراهیم و دیگران، ص72-71</ref>. | {{ب|''شـعـــر کســـایــی بـــــه مـــنــقــبــت بـُــوَد ای دل''|2=''فــخــر دگـــر شـــاعــران بـــه شـــعــر مُــطَبــَّــق''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: نامداری، ابراهیم و دیگران، ص72-71</ref>. | ||
جای تأسف بسیار است دیوانی که به قول صاحب «النقض» و مؤلف «لباب الألباب»، همه مناقب خاندان علوی و اولاد اوست، امروزه از میان رفته است و از آن قصائد غرا و اشعار مطرا چیزی برای ما باقی نمانده است و در مدح این خاندان جز چند بیتی منقول در «لباب الألباب» و قصیدهای در مدح حیدر کرار اثری در دست نیست؛ اگرچه از همین مختصر رایحه ایمان و اعتقاد شاعر به مشام جان اهل حقیقت میرسد و آنچه موجب بقای ذکر او در این ایام و خلود نامش در این روزگار گردیده، همین اعتقاد وی به علی و آل طاهرین اوست<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref>. | جای تأسف بسیار است دیوانی که به قول صاحب «النقض» و مؤلف «لباب الألباب»، همه مناقب خاندان علوی و اولاد اوست، امروزه از میان رفته است و از آن قصائد غرا و اشعار مطرا چیزی برای ما باقی نمانده است و در مدح این خاندان جز چند بیتی منقول در «لباب الألباب» و قصیدهای در مدح حیدر کرار اثری در دست نیست؛ اگرچه از همین مختصر رایحه ایمان و اعتقاد شاعر به مشام جان اهل حقیقت میرسد و آنچه موجب بقای ذکر او در این ایام و خلود نامش در این روزگار گردیده، همین اعتقاد وی به [[امام على(ع)|علی]] و آل طاهرین اوست<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref>. | ||
اشعاری که از حکیم کسایی باقی مانده و امروز به دست ما رسیده است، از قطعی و مشکوک و مردود، مجموع آنها اندکی از چهارصد بیت کمتر است و شاید اگر استقصایی کامل به عمل آید تعداد آن بر این مقدار هم فزونی یابد. از این میان انتساب پارهای از آنها به کسایی ناروا یا محل تأمل است؛ ولی با این مقدار کم اشعار که از او در دست داریم به بلندی مقام و استادی او در سخنوری باید یقین و اقرار داشت و نیز توجه بسیار شاعران و سخنوران نامدار به اشعار او و استقبال و اقتفای از قصایدش میرساند که وی در زمان حیات و هم بعد از مرگ، از شهرتی بسیار برخوردار بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | اشعاری که از حکیم کسایی باقی مانده و امروز به دست ما رسیده است، از قطعی و مشکوک و مردود، مجموع آنها اندکی از چهارصد بیت کمتر است و شاید اگر استقصایی کامل به عمل آید تعداد آن بر این مقدار هم فزونی یابد. از این میان انتساب پارهای از آنها به کسایی ناروا یا محل تأمل است؛ ولی با این مقدار کم اشعار که از او در دست داریم به بلندی مقام و استادی او در سخنوری باید یقین و اقرار داشت و نیز توجه بسیار شاعران و سخنوران نامدار به اشعار او و استقبال و اقتفای از قصایدش میرساند که وی در زمان حیات و هم بعد از مرگ، از شهرتی بسیار برخوردار بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||