رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها: تفاوت میان نسخه‌ها

سهروردی انگیزه نگارش اثر را خود در ابتدای رساله، پاسخگویی به منکرین عرفان و عرفا دانسته، چنین می‌نویسد: «در این یک دو روز، از کسانى که رمد تعصب، نقص‏ بصر و بصیرت ایشان شده است، یکى از براى کبر منصب سادات‏ و ائمه طریقت، از سر قصور در مشایخ سوالف بیهده‏اى مى‏گفت و در اثنای آن از بهر تقریر تشدید انکارى‏ را بر مصطلحات متأخران استهزا مى‏کرد، تا تمادى او در آن‏ به‌جایى رسید که حکایت‏ ایراد کرد از خواجه ابوعلى فارمدى(رحمة‌اللّه‌عليه) که او را پرسیدند که چون است‏ که کبودپوشان، بعضى اصوات را آواز پر جبرئیل مى‏خواندند؟ گفت: بدان که بیشتر چیزها که حواس تو مشاهده آن مى‏کند همه از آواز پر جبرئیل است و سائل را گفت: از جمله آوازهاى پر جبرئیل یکى‏ تویى.

متن رساله پس از مقدمه‌ای کوتاه به‌صورت حکایت از زبان اول شخص نقل می‌شود. حکایت به دو بخش تقسیم شده‌ است: بخش‌ اول‌ دربـاره‌ طـالب‌ حـقیقتی (شیخ‌ اشراق) است که به خانقاهی می‌رود که دارای دو در است: یکی از درها به شهر و دیـگری بـه صحرا. طالب حقیقت به صحرا می‌رود؛ در بین راه به ده تن‌ مردان کارآزموده برمی‌خورد که هیبت و ابهت آنها وی را مـرعوب مـی‌کند. قهرمان داسـتان از حکیمی که پیامبر دورن او فرشته راهنمای او در راه رسیدن به حقیقت است، می‌پرسد که منزل‌ او‌ کـجاست و بـه پرسـیدن از وی در باب معمای خلقت، مقامات طریقت، ساختمان افلاک، عالم مجردات و خطرات آن می‌پردازد. گفتگویی که به دنبال آن پرسش‌ها مـی‌آید، عناصر اسـاسی تـعالیم اشراقی و آداب‌ ورود‌ به طریقت را که برای درک اسرار قرآنی لازم است، روشن می‌کند.