ابن نجار، محمد بن احمد
محمد بن احمد فتوحی (898-972ق)، مشهور به ابن نجار، عالم و فقیه حنبلی قرن دهم.
| ابن نجار، محمد بن احمد | |
|---|---|
 | |
زادروز و زادگاه
تقی‌الدین محمد بن احمد بن عبدالعزیز بن رشید فتوحی، مشهور به «ابن نجار»، در سال 898ق، مطابق با 1492م، در قاهره متولد شد.
تحصیل
او در خانواده‌ای علمی، با علم و دین و ادب پرورش یافت. فقه و اصول را از پدرش آموخت و کتاب «المقنع» موفق و دیگر متون را حفظ کرد. پس از پدرش، شناخت فقه امام احمد حنبل، به او منتهی شد. وی پس از آن به شام سفر کرد و مدتی در آنجا ماند. سپس مراجعت نمود و کتاب مشهور خود، «منتهی الإرادات» را تألیف کرد و همه طلاب حنبلی در دوره وی به آن مشغول شدند. همچنین کتاب مختصری را در علم اصول تألیف کرد و آن را شرح داد و نیز کتابی را در علم حدیث تألیف نمود. پس از پدر در تمام مناطق کشور مصر، منصب افتا و تدریس در وی منحصر گردید و پس از وفات شیخ شهاب شویکی، در مدینه منوره و پس از موسی حجاوی، در سایر نقاط جهان مانند یمن نیز مفتی یگانه مذهب حنبلی گردید.
اساتید
- شهاب‌الدین احمد بهوتی حنبلی؛
- شهاب‌الدین احمد مقدسی حنبلی؛
- عبدالقادر جزیری.
وفات
او پس از پدرش در مقام تقریر و تحریر مذهب حنبلی به بهترین وجه برآمد، تا اینکه بیمار شد و در عصر روز جمعه 18 صفر 972ق، وفات کرد. فرزندش موفق‌الدین در جامع الازهر بر او نماز خواند و آن‌گونه که وصیت نموده بود در جوار قبر شمس علقمی شافعی دفن گردید.
آثار
- منتهی الإرادات؛
- مختصر التحرير في أصول الفقه؛
و...[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: شنقیطی، محمد عبدالله بن محمد، ص11-13
منابع مقاله
شنقیطی، محمد عبدالله بن محمد، «مختصر التحرير في أصول الفقه»، اثر تقی‌الدین محمد بن احمد بن عبدالعزیز فتوحی حنبلی، مقدمه و بازبینی: محمد عبدالله بن محمد شنقیطی، کویت، مكتبة أهل الأثر، الطبعة الأولی، 1429ق.