منتهى الإرادات في جمع المقنع مع التنقيح و زيادات
| منتهى الإرادات في جمع المقنع مع التنقيح و زيادات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن نجار، محمد بن احمد (نويسنده) عبدالخالق، عبدالغنی (محقق) |
| ناشر | عالم الکتب |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فقه حنبلی - قرن 10ق. - ابن نجار، محمدبن احمد،898 - 972ق. منتهی الارادات فی جمع المقنع مع التنقیح و زیا‌دات - نقد و تفسیر - فقه اهل سنت - قرن 10ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منتهى الإرادات في جمع المقنع مع التنقيح و زيادات، از آثار شیخ الاسلام و قاضی القضات حنبلی مصر در قرن دهم هجری قمری، تقی‌الدین محمد بن احمد بن عبدالعزیز فتوحی مشهور به ابن نجار (متوفای 972ق)، است که یک دوره کامل از مسائل فقهی مذهب حنبلی را بیان می‌کند. این کتاب را استاد اصول فقه دانشکده شریعت (قاهره)، عبدالغنی عبدالخالق تحقیق و تصحیح کرده و بر آن تعلیقاتی افزوده است. در آغاز کتاب، معرفی مختصر نویسنده به قلم پژوهنده معاصر، محمد بن عبدالعزیز بن مانع آمده است.
هدف و روش
- ابن نجار، با تأکید بر آنکه مذهب فقهی حنبلی، نیازمند کتابی مانند التنقیح المشبع في تحریر أحکام المقنع بود، افزوده است:
- ولیکن آن کتاب ما را از متن اصلی آن بی‌نیاز نمی‌سازد. پس من از خدای متعال خیر طلبیدم تا مسائل این دو کتاب را در یک اثر گردآوری کنم و فوایدی بر آن بیفزایم و هیچ از آن حذف نکنم جز آنچه نیازی به آن نباشد و یا مرجوح یا مفروض باشد.
- هیچ سخنی را بیان نمی‌کنم جز آنچه در تنقیح، ترجیح داده و یا تصحیح کرده است مگر آنکه عمل و سیره برطبق آن باشد یا به خاطر شهرتش و قوت خلافش به آن اشاره می‌کنم. و اگر بگویم: «گفته شده:... و گفته شده:...»به جهت آن است که تصحیحی نیافته‌ام و البته این موارد، نادر است.... [۱]
- محمد بن عبدالعزیز بن مانع، با تأکید بر جایگاه والای علمی و اجتماعی ابن نجار، افزوده است: از همان زمان که این کتاب نوشته و منتشر شد، اندیشوران حنبلی به آن روی آوردند و در حفظ، تدریس، شرح و حاشیه، فتوا و قضاوت بر آن اعتماد کردند.... [۲]
ساختار و محتوا
- این اثر شامل ابواب فقه حنابله و دارای مباحث ذیل است:
- جلد اول: از طهارت تا لقطه
- جلد دوم: از وقف تا اقرار.
نمونه مباحث
- شروط نماز: مواردی که صحت نماز وابسته به آن است ولی جزو نماز نیست بلکه قبل از نماز برای انجام آن واجب می‌شود، اسلام، عقل و تمییز، طهارت و داخل شدن وقت است. «المُنقِّح» (علی بن سلیمان مرداوی) گفته است: جز نیّت. [۳] یعنی: نیت، جزو نماز و شرط آن است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.