حمیدی، محمد بن فتوح
محمد بن فتوح حُمَیدی مَیُورقی اَزْدی اندلسی (متوفی 488ق)، حافظ، محدّث، محدث و مفسر، فقیه ظاهری، ادیب و مورخ اندلسی قرن پنجم می‌باشد. شاگرد علی بن حزم اندلسی
| نام | حمیدی، محمد بن فتوح |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | فتوح |
| متولد | پیش از 420ف |
| محل تولد | میورقه |
| رحلت | 488 ق |
| اساتید | علی بن حزم اندلسی |
| برخی آثار | جذوة المقتبس في تاريخ علماء الأندلس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00482AUTHORCODE |
کنیه‌اش ابوعبدالله است و نسبت حُمَیدی به یکی از نیاکانش، حُمَیدبن یَصِل، و نسبت اَزدی به خاندان او بازمی‌گردد، که از قبیله اَزْد در یمن بودند[۱]
ولادت
او پیش از ۴۲۰ در میورقه به دنیا آمد، اما اصل او را از رصافه قرطبه دانسته‌اند.
اساتید
وی حدیث را در اندلس، مصر، مکه، دمشق و بغداد آموخت[۲]و از شاگردان خاص و مصاحبان ابن حزم (متوفی ۴۵۶ یا ۴۵۷)، متکلم و فقیه ظاهری، بود.
از دیگر مشایخ و استادان او، ابوبکر خطیب بغدادی، ابونصر ابن ماکولا، ابوالولید باجی، ابوعبدالله قضاعی، ابواسحاق حبّال، ابوالعباس عذری و ابن عبدالبرّ قرطبی بودند.
وفات
حمیدی شاعر و ادیبی توانا نیز بود، کتابهای ادبی و اشعاری که در منابع شرح حال، از او نقل کرده‌اند، بر این امر گواه است. وی در حدود هفتاد سالگی، در ۴۸۸ درگذشت و در قبرستان باب حرب، کنار قبر بشر حافی، دفن شد.
آثار
ایشان صاحب كتاب‌هاى «الجمع بين الصحيحين» و «جذوة المقتبس في تاريخ علماء الأندلس» مى‌باشد و در 488ق، وفات يافته است.
پانویس