طباطبایی قمی، سید تقی

سید تقى طباطبایى قمى (1301-1395ش)، از مراجع تقلید، از شاگردان مشهور آیت‌الله خویی، مدافع عزاداری‌های سنتی (همچون قمه‌زنی و برهنه‌شدن هنگام سینه‌زنی) و منتقد برخی نظریه‌های نو در اندیشه سیاسی شیعه، برادر آيت‌الله سيد حسن طباطبايى قمى

طباطبایی قمی، تقی

نام	طباطبایی قمی، تقی
نام‌های دیگر	طباطبایی، تقی
نام پدر	آیت‌الله سید حسین طباطبائی قمی
متولد	اسفند ۱۳۰۱ش
محل تولد	مشهد
رحلت	۶ آبان ۱۳۹۵ در کربلا
اساتید	سيد ابوالقاسم خوئى. شيخ حسين حلى
شاگردان	آیت‌الله شیخ عباس حاجیانی آیت‌الله سید حسن نبوی شیخ علی مروجی قزوینی شیخ غالب سیلاوی و...
برخی آثار	‏الأنوار البهیة في القواعد الفقهیة الدلایل فی شرح منتخب المسایل هدایة الأعلام إلی مدارک شرائع الأحکام الغایة القصوی في التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب المضاربة الغایة القصوی في التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الاجارة الغایة القصوی في تعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الخمس الغایة القصوی في تعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الصوم الدرر و اللئالي في فروع العلم الإجمالي
کد مؤلف	AUTHORCODE00260AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، طباطبایی (ابهام‌ زدایی) را ببینید.

با طباطبایی قمی، حسن اشتباه نشود.

برای دیگر کاربردها، قمی (ابهام زدایی) را ببینید.

ولادت

در ماه رجب سال 1341ق در مشهد مقدّس ديده به جهان گشود. پدر او آیت‌الله سید حسین طباطبائی قمی از مراجع تقلید به نام بود که در پی ابراز مخالفت با فرمان رضا شاه مبنی بر کشف حجاب اجباری زنان در سال ۱۳۱۴ش ناچار به ترک ایران و اقامت در عراق شد.

تحصیلات

تحصيلات ابتدائى و فارسى و نصاب را در منزل به صورت مكتب‌هاى قديم و رائج آن زمان نزد شيخ كمال روحانى فرا گرفت. خط را از كاتب الخاقان معروف به «مخصوص» و قرائت و تجويد قرآن مجيد را از آقاى شيخ محمد مازندارانى فراگرفت.

در سال 1355ق حدود يك سال بعد از تبعيد مرحوم والدشان به عراق از طرف رضا شاه، به كربلاى معلا مشرف گرديد، و آنجا را براى اقامت برگزيد.

مقدمات و ادبيات را نزد اساتيد مشهور كربلا فراگرفت كه عمدتاًً خدمت آیت‌الله شيخ يوسف خراسانى بود. حساب را نزد سيد عبدالله تهرانى در كربلا آموخت.

اساتید سطوح عالی

سطوح عاليه را در نزد عده‌اى از علماء و مدرسين معروف كربلا فراگرفت كه از آن جمله‌اند: سيد هادى ميلانى و شيخ يوسف خراسانى.

پس از اتمام دوره‌ى سطح به درس خارج سيد هادى ميلانى در فقه و اصول حاضر شدند و از محضر وى استفاده‌هاى شايانى كردند و مقدمات را در همان زمان تدريس می‎كردند.

در سال 1365ق يك سال پيش از وفات مرحوم والدشان براى تكميل تحصيل و ادامه تحقيقات به حوزه بزرگ نجف اشرف مشرّف گرديد، و در آنجا به دروس اساتيد معروف حاضر مى‌شدند كه از آن جمله اساتيد وى در نجف اشرف است:

شيخ محمّد كاظم شيرازى.
سيد عبدالهادى شيرازى.
شيخ حسين حلى.
سيد ابوالقاسم خوئى.

عمده تحصيلات و استفاده وى از مرحوم آیت‌الله خوئى بوده است و علاوه بر حضور در در درس فقه و اصول ايشان، مدّتها در مجلس استفتاى ايشان نيز حاضر مى‌شدند.

فلسفه را نزد مرحوم آیت‌الله شيخ صدرا بادكوبه‌اى فراگرفتند.

ايشان سالها در نجف اشرف مشغول به تحصيل و تحقيق و تدريس بودند تا اينكه به رتبه‌ى اجتهاد نائل گرديد و از ميرزا محمد كاظم شيرازى، ميرزا عبدالهادى شيرازى و سيد ابوالقاسم خوئى اجازه اجتهاد گرفت.

پس از رسیدن به درجات عالی اجتهاد، وی به تدریس متون فقه و اصول در نجف پرداخت و سپس در مسجد هندی در حوزه علمیه نجف شروع به تدریس خارج فقه و اصول کرد.

در پی اخراج تعداد کثیری از روحانیان بزرگ توسط رژیم بعث عراق از نجف، وی نیز به ناچار در سال در سال ۱۳۵۹ مجبور به ترک نجف شد. وی سپس به شهر قم رفت و مشغول به تدریس فقه و اصول در حوزه علمیه قم شد؛

پس از اقامت ایشان در شهر مقدس قم، جمعيتى از اهالى خدمت ايشان رسيدند و براى اقامه نماز جماعت از او دعوت كردند، كه دعوت ايشان پذيرفته، و در مسجد رفعت واقع در خيابان صفائيه نمازهاى يوميه را براى مأمومين امامت می‌كردند. در همان زمان بحث تفسير قرآن كريم را در شبهاى شنبه شروع كردند، تفسير را با بيانى رسا در حدّى كه در فهم عموم باشد بحث می‌كردند، و در ضمن آن مردم را به تقوى و پرهيزكارى دعوت مى‌نمودند.

شاگردان

شاگردان زیادی در درس ایشان حاضر می شدند که برخی از آنها اکنون از اساتید و بزرگان حوزه علمیه می باشند از جمله شاگردان مبرز ایشان افراد ذیل می باشند

آیت‌الله شیخ عباس حاجیانی
آیت‌الله سید حسن نبوی مازندرانی
شیخ غالب سیلاوی
شیخ علی مروجی قزوینی
شیخ محمد علی نجفی
حاج سید حسین قمی

وفات

او در آخرین روزهای دهه دوم محرم ۱۴۳۸ قمری قم را ترک و عازم زیارت عتبات عالیات در عراق شد. او پس از زیارت ائمه شهرهای نجف، کاظمین و سامرا؛ رهسپار کربلا شد. وی که سال‌ها با بیماری دست پنجه و نرم می‌کرد، در شامگاه ۶ آبانماه ۱۳۹۵ هجری شمسی (مصادف با ۲۵ محرم ۱۴۳۸) در سن ۹۴ سالگی در کربلا درگذشت. سپس پیکر وی برای تشییع به نجف منتقل شد و در غرفه ۳۰ حرم امیرمؤمنان علی بن ابی‌طالب(ع) (در حجره کناری محل دفن ابوالقاسم خویی) که به دستور سید علی سیستانی برای ایشان آماده شده بود، به خاک سپرده شد.