امین شیرازی، احمد
احمد امین شیرازی (متولد 1319ش)، دانش‌آموخته حوزه علمیه قم و مشهد و متخصص در ادبیات عربی.
| نام | امین شیرازی، احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | ش‍ي‍رازي، احمد ام‍ي‍ن
ام‍ي‍ن، احمد |
| نام پدر | |
| متولد | 8 اردیبهشت 1319ش |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | |
| اساتید | نورى همدانى |
| برخی آثار | آئین بلاغت: شرح مختصر المعانی
البلیغ في المعانیو البیان و البدیع نحو روان با حدیث و قرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05608AUTHORCODE |
ولادت
احمد امین شیرازى در 8 اردیبهشت 1319ش (1359ق)، در شیراز زاده شد.
تحصیلات
پس از تحصیلات نخستین، در هفده‌سالگی (1336ش) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان محمدتقی ادیب نیشابورى فراگرفت و هرآنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که استاد، یک دوره درس خصوصى نحو و بلاغت براى او قرار داد و به دریافت اجازات متعدد تدریس و تعلیم علوم ادبى نائل آمد و پس از آن شرح لمعه و خلاصة الحساب شیخ بهایى را نزد حضرت آیت‌الله حاج سید احمد مدرس یزدى فراگرفت.
در سال 1343ش، رهسپار قم شد و به تدریس و تحصیل پرداخت. او به دعوت آیت‌الله‌العظمی گلپایگانى به تدریس علوم ادبى در مدرسه علوى (اول خیابان تهران) پرداخت و هم‌زمان به تحصیل سطوح عالیه مشغول شد. اساتید ایشان ازاین‌قرارند:
حضرات آیات: نورى همدانى (رسائل)، فاضل لنکرانى (مکاسب و کفایه)، اعتمادى (قوانین)، شهید مفتح (حکمت شرح منظومه)، جوادى آملى (اسفار)، حسنزاده آملى (شرح چغمینى و تشريح الأفلاك شیخ بهایى - رحمه‌الله - در علم نجوم) و گرامى قمى (منطق شرح منظومه).
پس از آن به درس خارج آیات عظام آقایان: گلپایگانى، میرزا هاشم آملى، اراکى، محقق داماد، حاج آقا مرتضى حائرى و وحید خراسانى، حاضر شد و مبانى علمی‌اش را استوار ساخت.
مشاغل
او در کنار تحصیل در مدرسه منتظریه (حقانى) و مسجد امام و مدرسه فیضیه و مدرسه علمیه رضویه به تدریس علوم ادبى اشتغال داشت و درس‌هایش، از جمله معروف‌ترین و شلوغ‌ترین درس‌های ادبى حوزه علمیه قم بود.
سپس به دعوت مرحوم آیت‌الله حاج سید مهدى ابن‌الرضا به خوانسار رفت و مدت سه سال در مدرسه علمیه ولی‌عصر به تدریس علوم دینى پرداخت و در مدارس آن شهر به تبلیغ دین اشتغال داشت.
پس از پیروزى انقلاب اسلامى به دعوت مرحوم آیت‌الله سید حسن طاهرى خرم‌آبادی به خرم‌آباد رفت و به تدریس در حوزه خواهران و کارهاى فرهنگى و انقلابى در ارگان‌ها و نهادهاى مختلف انقلابى پرداخت.
در سال 1362 به قم بازگشت و به تألیف و تدریس و تبلیغ دین در شهرهاى مختلف مشغول شد و آثار فراوان پدید آورد.
آثار
الف)- آثار چاپ‌شده:
- آیین بلاغت (شرح فارسى مختصر المعاني)؛
- صرف روان با حدیث و قرآن؛
- نحو روان با حدیث و قرآن؛
- بلاغت روان با حدیث و قرآن؛
- الصرف الحديث مع القرآن والحديث؛
- البليغ في المعانیوالبيان والبديع؛
- اسلام پزشک بى‌دارو.
ب)- آثاری که تاکنون چاپ نشده‌اند:
- شرح سیوطى؛
- شرح مغنى؛
- شرح مطول؛
- شرح باب حادى عشر؛
- شرح مقامات حریرى؛
- شرح مکاسب (تقریرات درس آیت‌الله فاضل لنکرانى)؛
- شرح کفایه (تقریرات درس آیت‌الله فاضل لنکرانى)؛
- شرح کتاب منظومه سبزوارى به زبان فارسى (تقریرات درس آیت‌الله مفتح)؛
- تقریرات فقه و اصول (آیت‌الله محقق داماد)؛
- تقریرات فقه و اصول (آیت‌الله وحید خراسانى)؛
- رساله‌ای در علم عروض و قافیه؛
- رساله‌ای در علم منطق؛
- رساله‌ای در علم فلسفه[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: پایگاه اینترنتی اندیشوران حوزه و نورسافت
منابع مقاله