ارناووط، عبدالقادر

عبدالقادر ارناووط ( 1928-‌2004م)، از محدثین شام و بزرگ‌ترین محدث دوران خود بعد از شیخ ناصرالدین آلبانی، از شاگردان صبحی عطار و مقری محمود فایز دیرعطانی و مصحح آثاری چون «رفع الملام عن الأئمة الأعلام» ابن تیمیه و «جامع الأصول في أحاديث الرسول» ابن اثیر.

نام
نام‎های دیگر	عبدالقادر ارناووط
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار	البيان في علوم القرآن /نوع اثر:کتاب /نقش:زير نظر طبقات مشاهير الدمشقيين من أهل القرن الرابع عشر الهجري /نوع اثر:کتاب /نقش:محقق ‏صحيح التفسير النبوي من الکتب الستة /نوع اثر:کتاب /نقش:مقدمه نويس
کد مؤلف	AUTHORCODE06529AUTHORCODE

ولادت

اصالت شیخ «عبدالقادر ارناووط» به کشورهای حوزه بالکان و یوگسلاوی بازمی‌گردد. وی در سال 1347ق، مطابق با 1928م، در روستای «وریلا» از قلمرو کوزوو متولد شد.

نام

پدرش نام او را «قدری» گذاشت، اما در اوایل جوانی، او خود را «عبدالقادر ارناووط» نامید و در میان مردم، به همین نام معروف گردید. این اسم، نامی است که وی روی جلد کتاب‌ها و تحقیقات خود از آن استفاده می‌کرد، اما نام اصلی او در روزنامه‌های رسمی، «قدری بن سوقال ارناووط» و نام کامل وی، «قدری بن صوقل بن عبدول بن سنان بلاکای ارناووط می‌باشد.

تحصیل

شیخ در اولین دوره ابتدایی خود، در مدرسه ادبیات اسلامی ثبت نام کرد و فقط یک سال در آنجا تحصیل کرد، سپس بقیه تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه «الإسعاف الخيري» فراگرفت و گواهی‌نامه ابتدایی را که تنها گواهی‌نامه تحصیل رسمی است که از آنجا اخذ کرد و بعد از آن، در مدارس دولتی ادامه تحصیل نداد، بلکه درحالی‌که هنوز در اوج جوانی به سر می‌برد، در محافل علمی که در مساجد برگزار می‌گردید، شرکت نمود و در محضر برخی از آنها به قرائت پرداخت.

شیوخ

از جمله علما و شیوخی که وی نزد آنها قرائت و کسب فیض نمود، عبارتند از:

صبحی عطار: وی اصالتا مراکشی بود و در مدرسه «الإسعاف الخيري» استاد ارناووط بود و او در محضر وی، قرآن کریم را همراه با تجوید ختم کرد و در فقه حنفی، بسیار از او استفاده کرد.
مقری محمود فایز دیرعطانی: وی از شاگردان شیخ‌القراء شام، محمد حلوانی بود.

شیخ عبدالقادر در مدرسه «الكاملية»، کل قرآن را بر او قرائت کرد و قصد داشت همه قرائت‌ها را در محضر او جمع‌آوری کند، اما ترجیح داد خود را وقف دانش حدیث شریف کرده و سنت پیامبر را حفظ کند. شیخ دیرعطانی از قرائت شاگردش بسیار تحت تأثیر قرار گرفته بود و مدام به او می‌گفت: تو قرآن را با سلیقه می‌خوانی.

سلیمان غاوجی البانی: شیخ نزد وی به فراگیری علم نحو و صرف پرداخت.
محمد صالح فرفور: وی بنیان‌گذار «جمعية الفتح الإسلامي» بود. شیخ نزدیک به ده سال، ملازم وی بود و در رشته‌های فقه حنفی، تفسیر و علوم عربی، نزد وی فارغ‌التحصیل شد.

شیخ عبدالقادر بر علمای بسیار دیگری نیز قرائت کرد و در درس بسیاری از شیوخ در مسجد بزرگ بنی‌امیه شرکت نمود.

وفات

وی در سپیده‌دم روز جمعه، سیزدهم شوال 1425ق، دار فانی را وداع گفت.

آثار

شیخ عبدالقادر تحقیق در آثار علمای صالح گذشته را بر تألیف و نوشتن ترجیح می‌داد و درصدد بود به‌منظور حفظ آثار پیشینان، به تصحیح و تحقیق آن‌ها بپردازد. وی تحقیقات زیادی انجام داد، تا اینکه کتاب‌های ویرایش و تصحیح‌شده توسط وی، از پنجاه کتاب، فراتر رفت که از جمله آنها، عبارتند از:

«جامع الأصول في أحاديث الرسول»لإ اثر ابن اثیر جزری در 15 جلد؛
«مختصر منهاج القاصدين»، «لمعة الاعتقاد» و «كتاب التوابين»لإ اثر ابن قدامه مقدسی؛
«الأذكار» و «التبيان في آداب حملة القرآن»، نوشته نووی؛
«مختصر شعب الإيمان»، اثر بیهقی؛
«الحكم الجديرة بالإذاعة»، اثر ابن رجب حنبلی؛
«الإذاعة لما كان ويكون بين يدي الساعة» و «يقظة أولي الاعتبار بذكر الجنة والنار»، اثر صدیق حسن خان؛
«كفاية الأخيار في حل غاية الاختصار»، اثر حصنی؛
«الفتن والملاحم» و «شمائل الرسول»، نوشته ابن کثیر.

وی علاقه خاصی به کتاب‌های ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم داشته و ارزش خاصی برای آثار آنان قائل بود. کتاب‌هایی از این دو که وی به تحقیق و تصحیح آنها پرداخته، عبارتند از: الف)- کتاب‌های ابن تیمیه:

رفع الملام عن الأئمة الأعلام؛
المسائل الماردينية؛
قاعدة جليلة في التوسل والوسيلة؛
الفرقان بين أولياء الرحمن وأولياء الشيطان؛
الكلم الطيب؛

ب)- کتاب‌های ابن قیم:

زاد المعاد في هدی خير العباد، بالاشتراك مع الشيخ شعيب؛
جلاء الأفهام؛
الوابل الصيب؛
الفروسية؛
عدة الصابرين؛
فتاوى رسول‌الله(ص).

دو رساله تألیف‌شده نیز از وی تحت عنوان «الوجيز في منهج السلف الصالح» و «وصايا نبوية» وجود دارد^[۱].

پانویس

↑ ر.ک: بی‌نام

منابع مقاله

بی‌نام، «الشيخ عبدالقادر أرناؤوط - ‌العالم المحدث»، برگرفته از سایت «رابطة العلماء السوريين»، چهارشنبه 19 آذر 1399، به آدرس اینترنتی: https://islamsyria.com/site/show_cvs/122