إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر
إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر | |
---|---|
پدیدآوران | بقاعی، ابراهیم بن عمر (نويسنده)
حرش، سلیمان مسلم (محقق) ارناووط، عبدالقادر ( مقدمه نويس) |
ناشر | مکتبة العبيکان |
مکان نشر | عربستان - ریاض |
سال نشر | 1411ق - 2001م |
چاپ | 1 |
شابک | 9960-20-830-3 |
موضوع | ذکر,دعا |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP ۲۶۶/ب۷الف۸ |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر، اثر برهانالدین بقاعی (متوفی 885ق)، رسالهای است مختصر پیرامون ذکر و اهمیت و ضوابط آن که با مقدمه عبدالقادر ارناووط و تحقیق سلیمان بن مسلم حرش منتشر شده است.
کتاب با دو مقدمه از ارناووط و محقق آغاز و مطالب بدون تبویب و فصلبندی، عرضه شده است. در مقدمه نخست، به بیان اهمیت ذکر و اهتمام علما به آن و اشاره به برخی از آثاری که در این موضوع به رشته تحریر درآمده، پرداخته شده[۱] و در مقدمه محقق نیز ضمن اشاره به افضلیت اشتغال به ذکر در میان سایر عبادات در تقرب به خداوند و اهمیت آن در میان علمای سلف و متأخرین، به شرح حال مصنف پرداخته شده و در ادامه، اقدامات تحقیقی صورتگرفته در کتاب، توضیح داده شده است که از جمله آنها، عبارتند از:
- ذکر آدرس آیات؛
- نسبت دادن احادیث و آثار به مصادر اصلی و معتبر آنها؛
- تعلیق و تشریح برخی از عبارات و مطالبی که نیاز به توضیح داشته؛
- شرح حال اعلام مذکور در کتاب؛
و...[۲].
در میان مسائل شرعی، اذکار مشروع، از آن جهت که حاوی معارفی پیرامون توحید خالص، عبادت محض و محبت صادقانه به خداوند متعال است، دارای اهمیت خاصی بوده و ازاینروی، همواره مورد عنایت و توجه ویژه علمای قدیم و جدید بوده است. نویسنده نیز در این رساله، به تشریح ضوابط گفتن اذکار الهی و تبیین تفاوت اذکار مشروع با غیر مشروع با استناد به اقوال علما، بهواسطه نقل موضع آنها در برابر متخلفان و بدعتگذاران پرداخته و بدین وسیله، اثری ارزشمند و مفید که در نوع خود کمنظیر میباشد را در اختیار خوانندگان، قرار داده است[۳].
نویسنده در قسمتی از کتاب، به بیان این موضوع پرداخته است که منظور از ذکر، فقط ذکر لسانی نبوده، بلکه مراد از آن، شناخت و معرفت ایمان و احکام و فروع آن میباشد. وی با استفاده از اقوال علما، اهل ذکر در آیه شریفه 43 سوره نحل: «فاسألوا أهل الذكر» را علما دانسته و با استناد به آیه 28 سوره فاطر: «إنما يخشی الله من عباده العلماء» استدلال میکند که خشیت الهی، از ذکر لسانی، برتر است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.