درخشان، مهدی
مهدى درخشان (1297-1372ش) كه شهرت علمى و فرهنگى وى در نويسندگی و شاعری است، اصلاً همدانى بود. تحصيلات خود را در رشته ادبيات فارسى به پايان برد، سپس در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران و مدتى نيز در دانشگاه آنكارا به تدريس پرداخت. وى تا پايان عمر به تحقيق و مطالعه در زمينه زبان و ادبيات فارسى و معارف اسلامى پرداخت.
برخى از آثار وى
1. بزرگان و سخن‌سرايان همدان؛
2. سبک نثر فارسى از قرن چهار تا چهارده؛
3. تصحيح ديوان ناصرى بخارى؛
4. ينبوع الاسرار فى نصايح الابرار؛
5. المستخلص يا جواهر قرآن؛
6. تفسير جزء سى‌ام قرآن مجيد يا عمّ جزو؛
7. ديوان اشعار كسايى مروزى؛
8. مرآت الحياة؛
9. مقامات رضا(ع)؛
10. تأثير قرآن و حديث در ادبيات فارسى.