حمیدی، محمد بن فتوح
محمد بن فتوح حميدى، حافظ، محدّث، محدث و مفسر، ادیب و مورخ اندلسی قرن پنجم می‌باشد.
| نام | حمیدی، محمد بن فتوح |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 488 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | جذوة المقتبس في تاريخ علماء الأندلس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE482AUTHORCODE |
کنیه اش ابوعبدالله است و نسبت حُمَیدی به یکی از نیاکانش، حُمَیدبن یَصِل، و نسبت اَزدی به خاندان او بازمی گردد، که از قبیله اَزْد در یمن بودند[۱]
او پیش از ۴۲۰ در میورقه به دنیا آمد، اما اصل او را از رصافه قرطبه دانسته‌اند
وی حدیث را در اندلس، مصر، مکه، دمشق و بغداد آموخت[۲]و از شاگردان خاص و مصاحبان ابن حزم (متوفی ۴۵۶ یا ۴۵۷)، متکلم و فقیه ظاهری، بود.
از دیگر مشایخ و استادان او، ابوبکر خطیب بغدادی، ابونصر ابن ماکولا، ابوالولید باجی، ابوعبدالله قضاعی، ابواسحاق حبّال، ابوالعباس عذری و ابن عبدالبرّ قرطبی بودند.
ایشان صاحب كتاب‌هاى «الجمع بين الصحيحين» و «جذوة المقتبس في تاريخ علماء الأندلس» مى‌باشد و در 488ق، وفات يافته است.
پانویس