انوار، سید عبدالله
ولادت
«سيد عبدالله انوار»، در سال 1303ش، در شهر تهران چشم به جهان گشود.
پدرش فيلسوف بود و نسبش به سيد نعمت‌الله جزايرى از دانشمندان اصفهان در دوره صفوى مى‌رسيد. در دوره مشروطه به مبارزه براى آزادى روى آورد و وكيل مجلس شد.
تحصیلات
عبدالله پيش از دبستان، خواندن، نوشتن و شمارش اعداد را فراگرفت، آن‌گاه به دبستان رفت. به سال 1316ش، تحصيلات سيكل اول ابتدايى را به پايان رساند و در شهر تهران به مقام نخست دست يافت. همچنين در كنار درس‌هاى دبستان به فراگيرى مقدمات علوم حوزوى روى آورد.
در دبيرستان رشته ادبيات را انتخاب كرد و از درس خليل ملكى، دكتر كريم مجتهدى و دكتر محمود صناعى بهره گرفت. زبان فرانسه را در انجمن ايران و فرانسه آموخت و پس از آن وارد دانشكده حقوق شد.
در دانشكده حقوق، به‌ويژه از درس دكتر موسى عميد استاد حقوق مدنى بهره فراوان برد. دكتر عميد به او سفارش كرد كه از درس‌هاى حوزوى نيز غفلت نكند.
انوار، يك دوره سطح حوزوى را نزد پدرش خواند. شرح منظومه ملا هادى سبزوارى و اسفار ملا صدرا را نزد استاد مرتضى مطهرى و كفاية الأصول را از دكتر ابوالقاسم گرجى آموخت و در هندسه و رياضى از محضر دكتر محسن هشترودى و مهندس محمد بهجت بهره جست.
پس از دانشگاه، به استخدام بانك ملى درآمد، اما چون كار بانك را موافق ذوق خود نديد، استعفا داد و در هنرسراى عالى به آموزش هندسه ترسيمى، جبر، آناليز و مكانيك استدلالى پرداخت. دو سال در اين شغل بود كه براى خدمت نظام وظيفه احضار شد و به دانشكده افسرى رفت. در قسمت حقوقى پادگان قصر به خدمت پرداخت و آن‌گاه به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد.
پنج سال معلم انگليسى در مدارس متوسطه بود، سپس دو سال مترجم انگليسى و فرانسه اداره نگارش شد.
پس از اين، مدير بخش نسخه‌هاى خطى كتابخانه ملى شد. وى بيست و سه سال كارمند كتابخانه ملى بود تا اينكه به سال 1359ش، بازنشسته شد. از اين پس، در منزل خود به آموزش فقه، اصول، موسيقى، فلسفه، رياضيات و زبان به دانشجويان پرداخت.
انوار از سال 1337ش، تا 1351ش، به مدت چهارده سال به همكارى با لغت‌نامه دهخدا پرداخت، ولى با مرگ مرحوم دكتر معين كناره‌گيرى كرد.
جلساتى علمى در خانه او برپا بود كه به انواريه شهرت داشت. در اين جلسات، اميرحسين آريان‌پور، دكتر مهدى محقق، پروفسور فلاطورى، سيد جلال الدين آشتيانى، دكتر سيد جعفر شهيدى، سيداحمد فرديد، غلام‌رضا شهرى، محمد باقر هوشيار، على‌اكبر شهبازى، سيد على موسوى بهبهانى و ناصر فربد شركت داشتند.
وى به زبان‌هاى عربى، انگليسى و فرانسه تسلط دارد و در همايش‌هاى ملى و بين‌المللى گوناگونى همانند مجمع جهانى شرق‌شناسان آمريكا در تورنتو، كنگره جهانى فلسفه در نيويورك، كنگره فارابى، ابن سينا، خواجه نصير الدين طوسى و قطب الدين شيرازى شركت داشته و سخنرانى كرده است.
آثار
- ده جلد فهرست نسخه‌هاى خطى به فارسى و عربى، به‌صورت تحليلى و توصيفى كه هفت هزار عنوان را در بر #:مى‌گيرد؛
- تدوين حرف «خ» و «كاف» از مجلدات لغت‌نامه دهخدا؛
- شرح و ترجمه شفاى بوعلى سينا؛
- شرح و ترجمه شرح اشارات خواجه نصير؛
- شرح و تفسير «حكمة الإشراق» قطب الدين شيرازى؛
- ترجمه مدخل متافيزيك هايدگر؛
- شرح «التحصيل» بهمن‌يار؛
- تعليقه مفصل بر دانشنامه علايى ابن سينا؛
- ترجمه مقاصد الفلاسفة امام محمد غزالى؛
- ترجمه تهافت الفلاسفة امام محمد غزالى؛
- ترجمه شرح تلويحات شيخ اشراق؛
- ترجمه و شرح منطق الملخص امام فخر رازى؛
- شرح و تعليقه درة التاج علامه قطب الدين شيرازى؛
- شرح و تعليقه بر مصنفات بابا افضل كاشى نوش‌آبادى؛
- شرح موسيقى الكبير فارابى؛
- شرح فرائد الأصول شيخ مرتضى انصارى؛
- شرح متافيزيك ارسطو؛
- تفسير جامع الحكمتين ناصرخسرو؛
- تفسير خوان الإخوان ناصرخسرو؛
- ترجمه و شرح هندسه تحليلى، اثر سروه، رياضى‌دان بلژيكى؛
- شرح و تفسير قضاياى منطقى و بررسى آراى خواجه نصير طوسى؛
- بررسى آراى مربوط به قياس‌هاى منطقى و جهت در قياسات؛
- ترجمه جستارهاى فلسفى وينگنشتاين؛
- ترجمه حكومت الهى، اثر سنت توماس آكويناس؛
- ترجمه سمبوليسم در دين؛
- كوير فارابى؛
- تصحيح جهان‌گشاى نادرى؛
- تصحيح و تعليقه بر أساس الاقتباس خواجه نصير الدين طوسى در منطق؛
- ترجمه فلسفه علمى تكامل حيات يا تطور حيات، اثر هانرى برگسون؛
- ترجمه رياضيات؛
- ترجمه هندسه پروژكتيو، اثر فدريكو انريك؛
- تدوين هفت جلد حل المسائل منطق و رياضى.
همچنين ايشان مقالاتى درباره نسخه‌شناسى، جلدسازى و فهرست‌نگارى در نشريات موج، آدينه، فصلنامه انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، نامه بهارستان، كتاب هفته، كتاب ماه كليات، آيينه ميراث، بخارا، مجله تخصصى تاريخ علم و چشم‌انداز ايران به چاپ رسانده است.
منابع مقاله
برگرفته از شبكه اينترنتى آفتاب، در تاريخ 15 آذرماه 1393، به آدرس اينترنتى: