ولایتی، علی‌اکبر

على‌اكبر ولايتى دکتر متخصص اطفال و کودکان وزیر امور خارجه ایران در سالهای 1360 تا 1376، مشاور امور بین‌الملل مقام معظم رهبری، رئیس فعلی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو شورای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی ایران است.

ولایتی، علی اکبر

نام	ولایتی، علی اکبر
نام های دیگر
نام پدر
متولد	4 تيرماه 1324ش
محل تولد	رستم‌آباد شميران
رحلت
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE5956AUTHORCODE

ولادت

ایشان، در 4 تيرماه 1324ش، در رستم‌آباد شميران، در خانواده‌اى متوسط به دنيا آمد. پدرش كارمند و مادرش خانه‌دار بود.

تحصیلات

دوران ابتدايى و دوره نخست دبيرستان را همان جا گذراند و در دوره دوم دبيرستان به دبيرستان جم قلهك رفت. در سال 1342ش، ديپلم طبيعى گرفت و در سال 1343ش، در كنكور سراسرى، رتبه 49 كشورى را به دست آورد و در رشته پزشكى دانشگاه تهران پذيرفته شد.

وى از سال 1342ش، در مدرسه قائميه و سپس در دبيرستان جهان‌آراى قلهك تا سال 1350ش، به تدريس اشتغال داشت.

او تخصص اطفال را در مركز طبى كودكان دانشگاه تهران و فوق تخصص بيمارى‌هاى عفونى را در دانشگاه جان هايكينز آمريكا گذراند.

مسئولیت‌ها

پس از پيروزى انقلاب اسلامى، مدتى معاون وزارت بهدارى بود، در دوره اول مجلس، به نمايندگى مردم تهران انتخاب شد و سپس به مدت شانزده سال، در دوره‌هاى رياست جمهورى آيت‌الله خامنه‌اى و آقاى هاشمى رفسنجانى، به‌عنوان وزير امور خارجه مشغول همكارى بوده و از اين حيث، پرسابقه‌ترين وزير جمهورى اسلامى به شمار مى‌آيد.

پس از دوم خرداد 1376ش، با آنكه رئيس جمهور آقاى خاتمى، سليقه و ديدگاه وى را براى عضويت در كابينه مى‌پسنديد، ولى او راهى بيت مقام معظم رهبرى شد و مشاور بين‌الملل ايشان گرديد و هم‌اكنون نيز در اين سمت خطير انجام وظيفه مى‌كند. صرف نظر از اين شغل مهم، وى در چند رشته دانشگاهى به تدريس مشغول است و در بعضى از شوراهاى مهم كشورى، همچون شوراى عالى انقلاب فرهنگى، مجمع تشخيص مصلحت نظام و بنياد دائرةالمعارف اسلامى شركت داشته و عضو رسمى مى‌باشد. او كه داراى چندين دكتراى افتخارى از چند دانشگاه معتبر بين‌المللى است، در تعدادى از انجمن‌هاى تخصصى و پژوهشى جهان نيز عضويت دارد.

ايشان در خانواده‌اى نسبتا شلوغ (پنج دختر و يك پسر) به دنيا آمد. او كودكى آرام بود و بيشتر وقت خود را به مطالعه كتاب مى‌گذراند، به‌طورى كه در نه‌سالگى، كتاب هفت جلدى «اسكندرنامه» و در كلاس پنجم ابتدايى، كتاب «كليله و دمنه» را خواند.

از نوجوانى علاقه فراوانى به كتاب‌هاى تاريخى پيدا نمود، به‌حدى كه گاه دوازده ساعت شبانه‌روز را به مطالعه تاريخ مى‌گذراند. او كه از مردان سياست روزگار ما است، خود در اهميت مطالعات تاريخى براى حرفه سياستمدارى مى‌گويد:

«هر كسى كه بخواهد سياست را خوب بفهمد، بايد تاريخ بداند. اگر تاريخ نداند، راه به جايى نمى‌برد».

وى از نوجوانى، به دليل علاقه‌مندى پدرش به سياست، با اوضاع سياسى موجود، آشنا شد و به عمل‌ورزى سياسى روى آورد. او در دبيرستان، به‌مناسبت‌هاى مختلف، در اعتراض به سياست‌هاى شاه، هم‌مدرسه‌اى‌ها را به تعطيلى كلاس درس و تظاهرات فرامى‌خواند و در اين راه، بارها به ساواك منطقه رفت و مورد بازجويى قرار گرفت؛ به‌طورى كه از 17 سالگى پرونده‌اى در ساواك تهران براى او ترتيب داده شد. از 17 سالگى (1341ش) به عضويت جبهه ملى دوم درآمد.

در دانشگاه، به همراه مرحوم شهيد لواسانى، شهيد دكتر لبافى‌نژاد، دكتر معتمدى، دكتر جزائرى، دكتر خادمى و... انجمن اسلامى پزشكان را كه پس از دكتر شيبانى به حال تعليق درآمده بود، احيا كرد و با گروه‌هاى مختلف سياسى و روحانيت پيرو امام(ره) تماس‌هاى منظم برقرار ساخت.