الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم

سید محمدحسين طباطبایی (1281-1360ش)، معروف به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف، مفسر بزرگ و مشهور دوران معاصر، نویسنده تفسیر المیزان، بداية الحكمة و نهایة الحکمة، و اصول فلسفه و روش رئالیسم

در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)، مرحوم آیت‌الله نایینى، مرحوم آیت‌الله آقاى سید ابوالحسن اصفهانى حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم آقا سید حسین بادکوبه‌اى کسب کرد.

علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم آیةالحق سیدعلی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی رحمه الله تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.

در سال 1314 بر اثر اختلال وضع معاش، ناگزیر به مراجعت شده، به زادگاه اصلى خویش (تبریز) برگشت و ده سال و اندى در آن سامان به‌سربرد. در سال 1325، زادگاه اصلى را ترک گفت و متوجّه حوزه علمیه قم گردید و تا پایان عمر شریف و بابرکت خویش به تدریس و تألیف مشغول شد.

وی در یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) به دیدار حق شتافت، فردای آن روز از مسجد امام حسن عسکری(ع) تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد. آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی بر پیکرش نماز خواند و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.ادامه ...