شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر
| نام | شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر بن محمدتقی |
|---|---|
| نامهای دیگر | بیدآبادی اص‍ف‍ه‍ان‍ی، محمدباقر
ح‍ج‍ةالاس‍لام شفتی، محمدباقر بن محمدنقی شفتی اص‍ف‍ه‍ان‍ی، محمدباقر شفتی ج‍ی‍لان‍ی، محمدباقر بن محمدنقی موسوی شفتی، محمدباقر بن محمدنقی |
| نام پدر | محمدنقی |
| متولد | |
| محل تولد | رشت |
| رحلت | 1123 ش یا 1260 ق یا 1844 م |
| اساتید | ملا محمدباقر بهبهانى |
| برخی آثار | پرسشها و پاسخها پیرامون عقائد شیخیه (زمینه‌ساز بابیت)
تحفه الابرار: الملتقط من آثار الائمه الاطهار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00046AUTHORCODE |
سید محمدباقر موسوی شفتی بیدآبادی (۱۲۶۰-۱۱۷۵ق)، معروف به «حجت‌الاسلام»، از فقهای شیعی، قرن سیزدهم، معاصر فتحعلی شاه، محمد شاه قاجار، قائل به نیابت عامه فقهای شیعه از امام زمان (عج)، به تبعیت از استادش وحید بهبهانی، از بانیان مسجد سید اصفهان
ولادت
سيد محمدباقر بن سيد محمدنقي در 1175ق در خانوادهاي تهيدست در روستاي چرزه، از نواحي طارم عليا و از توابع رشت، به دنيا آمـد. نسب او با بیست و دو واسطه به امام موسی بن جعفر ع می‌رسد. شجره ایشان: سيد محمدباقر بن محمد نقى بن محمد زكى بن محمد نقى بن شاه قاسم بن مير أشرف بن شاه قاسم بن شاه هدايت بن امير هاشم بن سلطان سيد على قاضى بن سيد على بن سيد محمد بن سيد على بن سيد محمد بن سيد موسى بن سيد جعفر بن سيد اسماعيل بن سيد أحمد بن سيد محمد بن سيد أحمد بن سيد محمد بن سيد أبى القاسم بن سيد حمزه فرزند امام موسى الكاظم عليه‌السلام
پدرش، سيد محمدنقي، يك روحاني معمولي بود كه در 1181ق، بـه همـراه خانواده و بنا به درخواست مردم شفت(منطقه‌اي در جنوب غربي رشت)، راهي شفت شد، تا پاسخگوي مسائل ديني مردم اين منطقه باشد.
تحصیلات
در سال 1192ق در سن هفده سالگی براى تحصيل علوم دينی به عراق مهاجرت کرد، و در عتبات مقدسه نزد فحول علماء تحصيل علوم دينى و كمالات نمودند،
در كربلا در درس ملا محمدباقر بهبهانى قدس‌سره در مرحلۀ اول شركت نمودند و پس از وفات ايشان در درس بحث مرحوم سيد على صاحب رياض شركت فرموده.
سپس در سال 1193ق به نجف أشرف مشرف شدند، و اكثر مراحل تحصيلى را در نجف أشرف بسر بردند، و در درس بحث مرحوم سيد مهدى بحر العلوم و درس بحث مرحوم شيخ جعفر كبير معروف به کاشف‌الغطاء شركت نمودند، سپس به شهر مقدس كاظمين مسافرت نمودند و در درس بحث مرحوم سيد محسن كاظمى اعرجى شركت نموده، و بحث قضاء و شهادات را نزد ايشان ديدند.
پس از هشت سال اقامت در عتبات مقدسه در سنۀ (1200) با دستى پر به ايران مراجعت نمودند و به شهر مقدس قم اجلال نزول فرمودند، و در نزد صاحب قوانين مرحوم ميرزا أبو القاسم قمى گيلانى تلمذ نمودند، و سپس به شهر كاشان مسافرت نموده و در درس بحث مرحوم ملا مهدى نراقى صاحب جامع السعادات شركت كردند.
در سنۀ (1206) هجرى قمرى به شهر اصفهان عزيمت نموده و قصد توطن كردند، پس از توطن در شهر اصفهان كم كم علم و كمال ايشان مورد توجه عام و خاص قرار گرفت، و صدها نفر در درس بحث ايشان شركت می‌كردند، تا اينكه مرجعيت تامه پيدا نمودند، و اقدام به خدمات اصلاحى و اجتماعى كردند و از ثروت خود مسجدى با شكوه در اصفهان بنا نمودند، كه الان معروف است به مسجد سيد، و گويند صد هزار دينار شرعى از مال خود در راه ساختن اين مسجد با عظمت صرف كردند.
اهتمام بليغ در قضاء حوائج مردم داشتند، و مساعدت شايانى نسبت به اهل علم مى‌ورزيدند، بطورى كه حوزه علميه اصفهان يكى از حوزه‌هاى علميه بزرگ شيعه قرار گرفت.
در سنۀ (1230) براى انجام مناسك حج به مكه مشرفه عازم گرديد.
يك عمر با عزت و احترام زندگى نمودند تا آن كه در سنۀ (1260) اين دار فانى را وداع گفته و به سراى ابديت مأوى و مسكن نمودند.
مرحوم تنكابنى كه هنگام وفات در اصفهان تشريف داشتند وفات سيد را چنين مى‌نگارد: در روز پنجشنبه بمرض حبس البول گرفتار شد، در نزدیک زوال حاجى كلباسى به عيادت آن جناب آمد زمانى نشست و در أول زوال آن جناب را وداع كرده مراجعت نمود، سيد وضو ساخته نوافل ظهر و نماز ظهر را ايستاده بجاى آورده، پس بى طاقت شد در بالاى جاى نماز يك حب از تربت حضرت امام حسين عليه‌السلام تناول نمود و فى الفور طاير روحش بآشيان قدس پرواز نمود، و در جنب مسجد او جائى ساخته بود و در آنجا حسب الوصيه دفن نمودند
تأليفات ايشان
مرحوم سيد تصانيف بسيار دارد كه هر يك شاهد كمال تبحر او در أحكام فقه و قوت اجتهاد او در مسائل دينيه است، از آن جمله:
- مطالع الانوار، در فقه شرح شرائع كتاب صلاة
- سؤال و جواب مرحوم سيد، در دو مجلد به زبان فارسى
- تحفة الابرار الملتقط من آثار الائمة الاطهار، همين كتاب شريف است
- كتاب القضاء و الشهادات
- مناسك حج
- شكيات نماز
- رساله در اقامۀ حدود در عصر غيبت
- رساله در باطل بودن وقف نمودن بر خود واقف
- رساله در زيارت عاشوراء
- الزهرة الباهرة، در اصول فقه
- الحلية اللامعة، حاشيه بر شرح سيوطى
- رساله در مشتركات رجال
- بيست و دو رساله در تحقيق حال بيست و دو نفر از روات أصحاب
- رساله در حكم تزويج بر أخت مطلقه
و چندين رسالۀ ديگر كه اين مختصر گنجايش آن را ندارد.