رسائل في العدل و التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رسائل في العدل و التوحيد'''، مجموعه 6 رساله از آثار 5 نفر از دانشوران اسلامی در تبیین مباحث اعتقادی و توحیدی است که پژوهشگر معاصر، [[سیف‌الدین کاتب]]، مقدمه‌ای بر آن افزوده و پدیدآورندگان و آثارشان را شناسانده و در مواردی اندک پاورقی‌هایی توضیحی یا استنادی نیز اضافه کرده است. گفتنی است: متأسفانه کتاب حاضر، تحقیق و تصحیح علمی نشده است و اغلاطش کم نیست. رساله‌های مذکور عبارتند از:

* این رساله، نوشته پیشوای زیدیه و مؤسس مذهب ‌هادویه در قرن سوم هجری قمری، [[یحیی بن حسین هادی‌الی‌الحق]] (245-298ق)، معروف به «الهادى‌الى‌الحق» است که خدا را منزّه از اجبار کردن بندگان می‌داند و سخن جبرگرایانه پیشوای کیسانی، [[حسن بن محمد بن حنفیه]] را نقد می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref> و به 43 پرسشی که او طرح کرده، پاسخ می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص20- 176</ref>.

* این رساله از آثار فقیه، متکلم و ادیب ممتاز شیعی قرن پنجم هجری قمری، [[ابوالقاسم على بن حسین بن موسى]]، ملقب به [[سید مرتضى]] (۳۵۵-۴۳۶ق) و برای پاسخگویی به درخواست شخصی ناشناس درباره نگارش رساله‌ای در موضوع قضا و قدر و اجتناب از جبر است<ref>ر.ک: همان، ص197</ref>. نویسنده تأکید دارد که سخن ما این است: «أنا بقدر الله راضون و بالكفر غير راضين»<ref>ر.ک: همان، ص241</ref>؛ یعنی ما به «قضا و قدر الهی» راضی هستیم، ولی به «کفر»، رضایت نداریم.