ما رواه الواعون في أخبار الطاعون: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR122523J1.jpg | عنوان = ما رواه الواعون في أخبار الطاعون | عنوان‌های دیگر = أخبار الطاعون فیما رواه الواعون ** بذل الماعون في فضل الماعون. تلخیص ** مختصر بذل الماعون ** مکتبة الإمام السیوي في الطب النبوي | پدیدآورندگان | پدی...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر]] (نويسنده)
    [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر]] (نويسنده)
    [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی ]] (نويسنده)
    [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی]] (نويسنده)
    [[بار، محمد علی]] ( محقق)
    [[بار، محمد علی]] ( محقق)
    |زبان
    |زبان

    نسخهٔ ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۰

    ما رواه الواعون في أخبار الطاعون
    ما رواه الواعون في أخبار الطاعون
    پدیدآورانسیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده)

    ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (نويسنده)

    بار، محمد علی ( محقق)
    عنوان‌های دیگرأخبار الطاعون فیما رواه الواعون ** بذل الماعون في فضل الماعون. تلخیص ** مختصر بذل الماعون ** مکتبة الإمام السیوي في الطب النبوي
    ناشردار القلم
    مکان نشرسوریه - دمشق
    سال نشر1418ق - 1997م
    چاپ1
    موضوعطاعون - متون قدیمی تا قرن 14 - طاعون - احادیث - پزشکی اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    4015ب2الف 179 RC
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    ما رواه الواعون في أخبار الطاعون، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، کتابی است در بیان علت طاعون و تاریخ وقوع آن در بلاد اسلامی.

    سیوطی در این کتاب، پس از مقدمه، از مبدأ طاعون سخن گفته، می‌گوید: «شیخان از اسامة بن زید روایت کرده‌اند که پیامبر(ص) فرمود: «این طاعون، عقوبتی الهی است و مابقی عذابی است که یک قوم را شکنجه می‌کند». در قولی دیگر آمده: «عقوبتی است که خداوند به‌وسیله آن، برخی امت‌ها را هلاک ساخت و بخشی از آن طاعون، در زمین باقی ماند تا احیانا بازگردد». سپس سیوطی به طاعونی اشاره می‌کند که قوم فرعون در مصر دچارش شدند و از اینان، هفتاد هزار نفر به هلاکت رسیدند[۱].

    در مورد شناخت طاعون، سیوطی بر حدیثی که طبرانی در «الأوسط» از ابن عمر روایت کرده، تکیه می‌کند که گفته است: «رسول ‌خدا(ص) فرمود: فنای امتم در طعن و طاعون است. گفتیم طعن را دانستیم، اما طاعون چیست؟ فرمود: وخز أعدائكم من الجن؛ یعنی عذابی است از جانب دشمنانتان (جن‌ها)»[۲].

    سیوطی می‌گوید: این احادیث، نظر اطبا، مبنی بر اینکه «طاعون ماده‌ای سمی [است] که ورمی کشنده را در پی دارد و دلیل آن از بین رفتن جوهر هواست» را باطل می‌کند. سیوطی به سرایت طاعون در بلاد اسلامی اشاره کرده و می‌گوید: «اولین طاعون در عمواس (یکی از بلاد شام) در زمان خلافت عمر رخ داد»[۳].

    سیوطی در این کتاب، موارد زیادی از وقوع طاعون در کشورهای عربی را برشمرده، در پایان می‌گوید: «طاعون فراگیر در سال 749 روی داد؛ طاعونی که مانند آن در دنیا رخ نداد؛ زیرا شرق و غرب را فراگرفت و داخل مکه مشرفه نیز شد و برخی حیوانات را دچار خود کرد»[۴].

    سیوطی از عدم ورود طاعون به مدینه منوره و مکه مشرفه - چنان‌که در تعدادی روایات آمده - بسیار سخن می‌گوید. سپس ورود آن را به مکه در سال 749ق، یاد می‌کند و می‌گوید: طاعون به دلیل حرمت مکه، به حریم خانه‌های کفار وارد شده است[۵].

    سیوطی در رساله‌اش تأکید کرده است: بهترین وسیله برای درمان طاعون، دعا و درود بر پیامبر(ص) همراه با استفاده از گل‌های بنفشه است[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: زهیربابا، محمد، ص123
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان، ص124
    5. ر.ک: همان
    6. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    زهیر بابا، محمد، «کتاب‌شناسی موضوعی: تألیفات طبی سیوطی معرفی و نقد»، ترجمه علینقیان، حسین، پایگاه مجلات تخصصی نور، آینه پژوهش مهر و آبان 1389- شماره 124، به آدرس: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/752833/


    وابسته‌ها