تفسیر غریب الحدیث مرتباً علی الحروف: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:حدیث]] | |||
[[رده:فهرستها، کشف الحدیثها، واژهنامهها، غریب لغات الحدیث، سازمانها، انجمنها، دارالحدیثها، کنگرهها]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۳
| تفسیر غریب الحدیث مرتبا علی الحروف | |
|---|---|
| پدیدآوران | ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (نويسنده) |
| ناشر | دار المعرفة |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2ت7 106/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير غريب الحديث مرتبا علی الحروف، نوشته شهابالدین ابوالفضل، مشهور به «ابن حجر عسقلانى»، «حافظ العصر»، «شیخالاسلام» و «امیرالمؤمنین در حدیث» (852-773ق)، یکى از علماى بزرگ مصر در علم حدیث و فقه شافعى است. این اثر، بخشی از مقدمه ابن حجر بر شرح خود بر صحیح بخاری است.
ابن حجر کتاب حدیثی بخاری را در سیزده جلد شرح نموده است. او مقدمهای را برای این مجموعه از شرحش، در دو جلد - که در ده فصل صورتبندی شده - فراهم آورده است. او فصل پنجم این اثر را به معنا و تفسیر واژههای لغت عرب که در احادیث بخاری آمدهاند، ویژه نموده است. محقق کتاب، این فصل پنجم را برای دسترسی آسان خوانندگان، از کتاب جدا نموده و آن را عرضه کرده است.
ابن حجر در این فصل، واژهها را با عبارتهای جامع معنا و تفسیر نموده است. درعینحال، این عبارتها کوتاه است و او در این کار، درازگویی را پیشه خود نساخته و از آن نیز کم نگذاشته است؛ بهگونهای که دستیابی به ریشه واژهها آسان شده و دریچه دشوار معنای واژهها به روی خواننده گشوده گشته و راه سخت فهم آنها هموار شده و سینه مخاطب از معنای درست واژهها فراخ میگردد[۱].
ابن حجر واژهها را بر اساس حروف الفبا مرتب نموده است. او برای معنای واژهها کمتر نامی از عالمان لغت میآورد و با لفظ «قيل» به وجوه معناها اشاره میکند[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق و متن کتاب.