القرآن و فضائل اهل‌البيت عليهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
{{کاربردهای دیگر|فضائل اهل‌البيت (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|فضائل اهل‌البيت (ابهام زدایی)}} | ||
'''القرآن و فضائل اهل‌البيت(ع)''' تأليف [[صالحی اندیمشکی، محمد|محمد صالحى انديمشكى]] به زبان عربى، تفسير آياتى است كه در حق ائمه(ع) ذكر شده و لذا روش آن كاملا روايى است. مؤلف در كنار آن به نقل معانى برخى لغات قرآنى نيز مى‌پردازد. بنابراین شامل شرح و توضيح بيش از 3000 كلمه‌ى قرآنى و در بردارنده‌ى بيش از 1000 حديث از فضائل اهل‌بيت(ع) مى‌باشد كه مرتبط با حدود 700 آيه مى‌باشند. | '''القرآن و فضائل اهل‌البيت(ع)''' تأليف [[صالحی اندیمشکی، محمد|محمد صالحى انديمشكى]] به زبان عربى، تفسير آياتى است كه در حق ائمه(ع) ذكر شده و لذا روش آن كاملا روايى است. مؤلف در كنار آن به نقل معانى برخى لغات قرآنى نيز مى‌پردازد. بنابراین شامل شرح و توضيح بيش از 3000 كلمه‌ى قرآنى و در بردارنده‌ى بيش از 1000 حديث از فضائل اهل‌بيت(ع) مى‌باشد كه مرتبط با حدود 700 آيه مى‌باشند. | ||
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۲۳
| القرآن و فضائل اهل‌البيت عليهم‌السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صالحی اندیمشکی، محمد (نویسنده) |
| ناشر | ذوی القربی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1425 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-7997-60-4 |
| موضوع | ائمه اثناعشر - جنبههای قرآنی
ائمه اثناعشر - فضایل - جنبههای قرآنی خاندان نبوت در قرآن |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 104 /الف9ص2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
القرآن و فضائل اهل‌البيت(ع) تأليف محمد صالحى انديمشكى به زبان عربى، تفسير آياتى است كه در حق ائمه(ع) ذكر شده و لذا روش آن كاملا روايى است. مؤلف در كنار آن به نقل معانى برخى لغات قرآنى نيز مى‌پردازد. بنابراین شامل شرح و توضيح بيش از 3000 كلمه‌ى قرآنى و در بردارنده‌ى بيش از 1000 حديث از فضائل اهل‌بيت(ع) مى‌باشد كه مرتبط با حدود 700 آيه مى‌باشند.
ساختار و گزارش محتوا
مؤلف در مقدمه‌اى كتاب مطالبى در باب تفسير، تمسك به ثقلين، مقام اهل‌بيت(ع) و مودت آنها، انگيزه تألیف كتاب و شيوه تحقيق ارائه داده است.
در بيان شيوه تحقيق خود مى‌نويسد:
- ابتدا، مجامع روايى اماميه و اهل سنت در تفسير قرآن را كه حاوى فضائل اهل‌بيت(ع) بوده است، استقصاء نمودم.
- روايات را در هر صفحه‌اى كه حاوى آيه‌اى باشد، درج كردم.
- سعى نمودم از منبع اصلى، روايت را ذكر نمايم، اگر ميسر نمى‌شد، از منابع دسته بعدى استفاده كرده‌ام.
- جهت ايجاز و با اعتماد به ذكر منبع روايات در پاورقى صفحه، اقدام به حذف بعضى اساتيد نمودم.
- از تكرار روايات اجتناب نموده، به بقيه آنها در پاورقى اشاره نمودم.
- در روايات طولانى، اكتفا به فرازى شد كه مربوط به آيه مى‌باشد و از ذكر بقيه روايات خوددارى كردم.
- در صورتى كه در رابطه با آيه‌هاى صفحه قرآن، روايتى موجود نبود، آيات صفحه يا صفحات قبل يا بعد از آن را مورد بحث قرار دادم و روايات آن را ذكر نمودم.8-علاوه بر ذكر منبع اصلى، در پاورقى به منابع ديگرى كه روايات در آن وجود داشت، اشاره نمودم.
- در توضيح لغات و معناى آنها ملاك را تفسير مجمع البيان قرار دادم.
- ارائه دو فهرست شامل آيات قرآنى كه ذيل آنها روايت آمده است به ترتيب سوره‌هاى قرآن و فهرست مصادر و مراجعى كه از آنها استفاده نموده‌ام كه در مجموع 91 منبع ذكر شده است.
- در بيان احاديث نقد سندى نداشته‌ام.
روش كلى مؤلف در تفسير به اين شكل است كه ابتدا لغاتى را كه مربوط به آيات بوده مورد توجه قرار داده به معناى آنها مى‌پردازد، سپس معناى آيات را از تفسير مجمع البيان اتخاذ كرده، بيان مى‌كند.
پس از آن، آيه يا آياتى كه در فضائل اهل‌بيت(ع) نازل شده را مشخص مى‌نمايد، و سپس روايات مربوط به آن آيه كه به نحوى به اهل‌بيت(ع) مرتبط است را بيان مى‌دارد. ايشان سعى نموده در هر صفحه‌ى كتاب، حداقل يك آيه را مورد بحث قرار دهد، و در صورتى‌كه در رابطه يك آيه روايتى موجود نبوده، آيات صفحه قبل يا بعد از آن را مورد بررسى قرار مى‌دهد.
رواياتى را كه مؤلف ذيل آيات مورد بحث ذكر مى‌كند، مى‌توان به چند دسته تقسيم نمود (البته مؤلف خود، اين تقسيم را بيان نداشته است):
- رواياتى كه شأن نزول آيه را به اهل‌بيت(ع) اختصاص مى‌دهد، مانند: ص285 ذيل آيه 28 سوره اسراء.
- رواياتى كه ائمه(ع) را به عنوان مصداق آيه ذكر مى‌كند، مانند: ص286 ذيل آيه 41 سوره اسراء.
- رواياتى كه، آيه را به ائمه(ع) تفسير كرده است، مانند: ص444 ذيل آيه 24 سوره سجده.
- رواياتى كه، آيه را بر اهل‌بيت(ع)، تطبيق داده است، مانند: ص468 ذيل آيه 10 سوره غافر.
- رواياتى كه، آيه را تأويل به اهل‌بيت(ع) نموده است، مانند: ص523 ذيل آيه 1 تا 3 سوره طور.
- رواياتى كه، آيه را در معناى باطنى به ائمه(ع) ربط مى‌دهد، مانند ص372 ذيل آيه 55 سوره فرقان.
- رواياتى كه به كمترين مناسبتى آيه را به اهل‌بيت(ع) ربط داده است، مانند: ص603، ذيل آيه اول سوره نصر.
- رواياتى كه در مقايسه مقام اهل‌بيت(ع) با ديگر برگزيدگان، از آن آيات استفاده كرده باشند، مانند: ص55، آيه 43 سوره آل عمران.
البته بايد متذكر شد كه در بسيارى موارد در روايات، منظور از نزلت في كذا يا نزلت هكذا و... بيان شأن نزول آيه نيست، بلكه مراد معنا و تفسير آيه يا ذكر مصداقى از مصاديق آن است.
وضعيت كتاب
فهرست آيات و منابع و مراجع در انتهاى اثر آمده است. در پاورقى كتاب، منابع اصلى و منابع ديگر روايات را و نيز آدرس روايات ديگرى كه بنا به كمبود فضا، در متن اصلى تفسير نيامده، ذكر شده است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب