ابن شهرآشوب، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE2201AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE2201AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>'''حافظ ابوجعفر (ابوعبدالله) محمد بن على بن شهرآشوب بن ابى نصر كياكى بن ابى الجيش مازندرانى سَرَوى''' ملقّب به رشيد‌الدين و عز‌الدين و شيخ الطائفه (588- 489ه ق1192/- 1096م) فقيه، محدث، مفسّر، اديب، شاعر، مطّلع نسبت به رجال و احاديث. دارای مذهب شیعه دوازده امامی که حتی نزد مخالفان بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است. | ||
'''حافظ ابوجعفر (ابوعبدالله) محمد بن على بن شهرآشوب بن ابى نصر كياكى بن ابى الجيش مازندرانى سَرَوى''' ملقّب به رشيد‌الدين و عز‌الدين و شيخ الطائفه (588- 489ه ق1192/- 1096م) فقيه، محدث، مفسّر، اديب، شاعر، مطّلع نسبت به رجال و احاديث. دارای مذهب شیعه دوازده امامی که حتی نزد مخالفان بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است. | |||
==دانش او== | ==دانش او== | ||
| خط ۴۲: | خط ۳۹: | ||
در هشت سالگى قرآن را حفظ كرد، از دانشى گسترده برخوردار بود، عبادت بسيار مى‌كرد هميشه با وضو بود، از بعد تأليف و تصنيف در نزد شيعه به منزلۀ [[خطيب بغدادى]] نزد اهل سنّت بود. | در هشت سالگى قرآن را حفظ كرد، از دانشى گسترده برخوردار بود، عبادت بسيار مى‌كرد هميشه با وضو بود، از بعد تأليف و تصنيف در نزد شيعه به منزلۀ [[خطيب بغدادى]] نزد اهل سنّت بود. | ||
==سفرها== | ==سفرها==به خراسان و شهرهاى خوارزم و نيشابور و سبزوار (و بيهق) سفر كرد. بدنبال مخالفت و درگيرى با والى مازندران آن ديار را به مقصد بغداد ترك كرد و اين در زمان مُقتَفى (555- 530ه.ق) بود و شايد در راه بغداد بود كه با علماء رى، كاشان، اصفهان، و همدان و... ديدار كرد. | ||
به خراسان و شهرهاى خوارزم و نيشابور و سبزوار (و بيهق) سفر كرد. بدنبال مخالفت و درگيرى با والى مازندران آن ديار را به مقصد بغداد ترك كرد و اين در زمان مُقتَفى (555- 530ه.ق) بود و شايد در راه بغداد بود كه با علماء رى، كاشان، اصفهان، و همدان و... ديدار كرد. | |||
چند سالى در بغداد ماند و در زمان حكمروايى مستضيء (574- 566ه. ق) به موصل مهاجرت كرد و پس از آن در حلب (از شهرهاى سوريه) رحل اقامت افكند و اين واقعه در زمان اميران شيعه مذهب آل حمدان به وقوع پيوست. در همانجا نيز درگذشت و به خاک سپرده شد. | چند سالى در بغداد ماند و در زمان حكمروايى مستضيء (574- 566ه. ق) به موصل مهاجرت كرد و پس از آن در حلب (از شهرهاى سوريه) رحل اقامت افكند و اين واقعه در زمان اميران شيعه مذهب آل حمدان به وقوع پيوست. در همانجا نيز درگذشت و به خاک سپرده شد. | ||
==استادان == | ==استادان ==احمد غزّالى، جار الله [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، ابوعلى طبرسى، ابوالحسن بيهقى فريد خراسان، خطيب خوارزمى، ابوالحسين سعيد بن هبة الله معروف به قطب راوندى، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزى، سيد ناصح‌الدين ابوالفتح عبدالواحد تميمى آمُدى، ابومنصور احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى، [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]] و ابوعلى محمد بن حسن فتّال نيشابورى | ||
احمد غزّالى، جار الله [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، ابوعلى طبرسى، ابوالحسن بيهقى فريد خراسان، خطيب خوارزمى، ابوالحسين سعيد بن هبة الله معروف به قطب راوندى، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزى، سيد ناصح‌الدين ابوالفتح عبدالواحد تميمى آمُدى، ابومنصور احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى، [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]] و ابوعلى محمد بن حسن فتّال نيشابورى | |||
ابوجعفر محمد بن حسن شوهانى، محمد بن على بن محسن حلبى | ==مشايخ او در روايت و اجازه==ابوجعفر محمد بن حسن شوهانى، محمد بن على بن محسن حلبى | ||
- ركن‌الدين ابوالحسن بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى، محمد بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى- شيخ على بن شهر آشوب (پدرش) - پدر بزرگ ارجمندش شهر آشوب، ابوالفتّاح احمد بن على رازى- ابوسعيد عبدالجليل بن عيسى بن عبدالوهّاب رازى- سيد ابوالفضل داعى بن على بن حسن حسينى- فاضل ابوالمحاسن مسعود بن على بن محمد صوابى- استاد ابوالقاسم و ابوجعفر پسران كٰمَيْح- سيد منتهى بن ابى زيد بن كيابكى كجى گرگانى- سيد ابوالصمصام و ابوالوضّاح بن محمد بن معبدبن حسن- قاضى عماد الدّين ابومحمدحسن استر آبادى، شهيد سعيد ابوعلى محمد بن حسن فارسى، سيد مهدى بن ابى حرب حسينى، ابوالقاسم زيد بن حسين بيهقى، ضياء‌الدين ابوالرضا فضل‌الله بن على راوندى و... | - ركن‌الدين ابوالحسن بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى، محمد بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى- شيخ على بن شهر آشوب (پدرش) - پدر بزرگ ارجمندش شهر آشوب، ابوالفتّاح احمد بن على رازى- ابوسعيد عبدالجليل بن عيسى بن عبدالوهّاب رازى- سيد ابوالفضل داعى بن على بن حسن حسينى- فاضل ابوالمحاسن مسعود بن على بن محمد صوابى- استاد ابوالقاسم و ابوجعفر پسران كٰمَيْح- سيد منتهى بن ابى زيد بن كيابكى كجى گرگانى- سيد ابوالصمصام و ابوالوضّاح بن محمد بن معبدبن حسن- قاضى عماد الدّين ابومحمدحسن استر آبادى، شهيد سعيد ابوعلى محمد بن حسن فارسى، سيد مهدى بن ابى حرب حسينى، ابوالقاسم زيد بن حسين بيهقى، ضياء‌الدين ابوالرضا فضل‌الله بن على راوندى و... | ||
==شاگردان== | ==شاگردان==ابوحامد نجم‌الدين سيد محمد بن ابى القاسم بن زهره حلبى، جمال‌الدين ابوالحسن على بن شعره حلّى جامعانى، محمد بن ادريس حلّى، ابن بِطريق حلّى، ابن ابى طىّ حلّى | ||
ابوحامد نجم‌الدين سيد محمد بن ابى القاسم بن زهره حلبى، جمال‌الدين ابوالحسن على بن شعره حلّى جامعانى، محمد بن ادريس حلّى، ابن بِطريق حلّى، ابن ابى طىّ حلّى | |||
== وابسته‌ها == | ==مدفن ==ابن شهر آشوب در سال 588ق در شهر حلب از دنيا رفت و در دامنۀ كوهى كه جوشن مى‌نامند به خاک سپرده شد. و آن گورستانى است در حلب براى دفن بزرگان علماء شيعه. از ديدگاه شيعيان حلب اين مكان مدفن شهيد محسن سقط فرزند امام حسين عليه‌السلام است.== وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۰۹
| نام | ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | علی بن شهرآشوب |
| متولد | 1096 م/۴۸۸ق |
| محل تولد | ساری یا بغداد |
| رحلت | 571 ش یا 588 ق یا 1192 م |
| اساتید | فتال نیشابوری، شیخ طبرسی، ابومنصور طبرسی، ابوالفتوح رازی، قطب الدین راوندی |
| برخی آثار | معالم العلماء في فهرست کتب الشیعة و أسماء المصنفین منهم قدیما و حدیثا (تتمة کتاب الفهرست للشیخ أبي جعفر الطوسي) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2201AUTHORCODE |
حافظ ابوجعفر (ابوعبدالله) محمد بن على بن شهرآشوب بن ابى نصر كياكى بن ابى الجيش مازندرانى سَرَوى ملقّب به رشيد‌الدين و عز‌الدين و شيخ الطائفه (588- 489ه ق1192/- 1096م) فقيه، محدث، مفسّر، اديب، شاعر، مطّلع نسبت به رجال و احاديث. دارای مذهب شیعه دوازده امامی که حتی نزد مخالفان بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است.
دانش او
در هشت سالگى قرآن را حفظ كرد، از دانشى گسترده برخوردار بود، عبادت بسيار مى‌كرد هميشه با وضو بود، از بعد تأليف و تصنيف در نزد شيعه به منزلۀ خطيب بغدادى نزد اهل سنّت بود.
==سفرها==به خراسان و شهرهاى خوارزم و نيشابور و سبزوار (و بيهق) سفر كرد. بدنبال مخالفت و درگيرى با والى مازندران آن ديار را به مقصد بغداد ترك كرد و اين در زمان مُقتَفى (555- 530ه.ق) بود و شايد در راه بغداد بود كه با علماء رى، كاشان، اصفهان، و همدان و... ديدار كرد.
چند سالى در بغداد ماند و در زمان حكمروايى مستضيء (574- 566ه. ق) به موصل مهاجرت كرد و پس از آن در حلب (از شهرهاى سوريه) رحل اقامت افكند و اين واقعه در زمان اميران شيعه مذهب آل حمدان به وقوع پيوست. در همانجا نيز درگذشت و به خاک سپرده شد.
==استادان ==احمد غزّالى، جار الله زمخشرى، ابوعلى طبرسى، ابوالحسن بيهقى فريد خراسان، خطيب خوارزمى، ابوالحسين سعيد بن هبة الله معروف به قطب راوندى، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزى، سيد ناصح‌الدين ابوالفتح عبدالواحد تميمى آمُدى، ابومنصور احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى، ابوالفتوح رازى و ابوعلى محمد بن حسن فتّال نيشابورى
==مشايخ او در روايت و اجازه==ابوجعفر محمد بن حسن شوهانى، محمد بن على بن محسن حلبى
- ركن‌الدين ابوالحسن بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى، محمد بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى- شيخ على بن شهر آشوب (پدرش) - پدر بزرگ ارجمندش شهر آشوب، ابوالفتّاح احمد بن على رازى- ابوسعيد عبدالجليل بن عيسى بن عبدالوهّاب رازى- سيد ابوالفضل داعى بن على بن حسن حسينى- فاضل ابوالمحاسن مسعود بن على بن محمد صوابى- استاد ابوالقاسم و ابوجعفر پسران كٰمَيْح- سيد منتهى بن ابى زيد بن كيابكى كجى گرگانى- سيد ابوالصمصام و ابوالوضّاح بن محمد بن معبدبن حسن- قاضى عماد الدّين ابومحمدحسن استر آبادى، شهيد سعيد ابوعلى محمد بن حسن فارسى، سيد مهدى بن ابى حرب حسينى، ابوالقاسم زيد بن حسين بيهقى، ضياء‌الدين ابوالرضا فضل‌الله بن على راوندى و...
==شاگردان==ابوحامد نجم‌الدين سيد محمد بن ابى القاسم بن زهره حلبى، جمال‌الدين ابوالحسن على بن شعره حلّى جامعانى، محمد بن ادريس حلّى، ابن بِطريق حلّى، ابن ابى طىّ حلّى