تاریخ اندیشه‌‌های اجتماعی در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

ستوده، پژوهشگران اجتماعی اسلام را به صورت زیر تقسیم‌بندی نموده است:  

#فلاسفه اجتماعی، که به شیوه عقلی به بیان علل وجودی و چگونگی شکل‌گیری جامعه‌ها و نهادهای اجتماعی پرداخته‌اند. از جمله آنها [[کندی، یعقوب بن اسحاق|الکندی]]، [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن‌ رشد]]، [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] و [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌ سینا]] هستند که به آثار، اندیشه‌ها، زمینه فکری و اجتماعی این گروه از فلاسفه پرداخته شده است. این گروه از اندیشه‌ورزان، بیشتر در مقطع زمانی قرن سوم و چهارم هجری ظهور دارند.  

#مردم‌نگاران و سفرنامه‌نویسان، که آداب و رسوم، ویژگی‌های فرهنگی، عقاید و هنرها، موسیقی، علوم و فنون جوامع را توصیف کرده‌اند. [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوریحان بیرونی]]، [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن‌ بطوطه]] و [[ناصر خسرو]] در این گروه قرار گرفته‌اند.  

#فلاسفه تاریخ و جامعه‌شناسان، که در آن اندیشه‌های [[ابن خلدون، عبدالرحمن‌ بن‌ محمد|ابن خلدون]] و تأثیر او در بنیانگذاری جامعه‌شناسی و فلسفه تاریخ بررسی شده است. در این بخش، ظهور و سقوط دولتها، نقش محیط در حکومتها، موضوع عصبیت و سایر مباحث فلسفه تاریخ و سیاست گنجانده شده است.