کاشف الأسرار و مطلع الأنوار (مصحح قوجه‌زاده): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''كاشف الأسرار و مطلع الأنوار'''، اثر حسن ظریفی چلبی (درگذشته 977-980ق)، شرحی است بر برخی از ابیات دفتر اول مثنوی معنوی مولانا که مؤلف آن را در حدود قرن دهم هجری، به نام سلطان بن السلطان سلیمان خان عثمانی (حکومت: 926-974ق) اتحاف کرده است. کتاب با تحقیق و تصحیح علیرضا قوجه‌زاده منتشر شده است. | '''كاشف الأسرار و مطلع الأنوار'''، اثر [[ظریفی چلبی، حسن|حسن ظریفی چلبی]] (درگذشته 977-980ق)، شرحی است بر برخی از ابیات دفتر اول [[مثنوی معنوی]] [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] که مؤلف آن را در حدود قرن دهم هجری، به نام سلطان بن السلطان سلیمان خان عثمانی (حکومت: 926-974ق) اتحاف کرده است. کتاب با تحقیق و تصحیح [[قوجه‌زاده، علیرضا|علیرضا قوجه‌زاده]] منتشر شده است. | ||
ظریفی با نثری ساده و روان و دور از هرگونه تعقید، نکات و تمثیلات عرفانی ابیات، اشارات و تلمیحات قرآنی آنها، مستندات روایی و حدیثی، معانی لغوی و مفاهیم اصطلاحی واژه‌ها را مورد تشریح و تبیین قرار داده است. وی با استفاده از دو واژه «ظاهر» و «باطن»، نخست به مفهوم صوری ابیات پرداخته و بعد به تبیین مفاهیم و معانی دوری ابیات و به اصطلاح باطنی آنها، روی آورده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص22-23</ref>. | ظریفی با نثری ساده و روان و دور از هرگونه تعقید، نکات و تمثیلات عرفانی ابیات، اشارات و تلمیحات قرآنی آنها، مستندات روایی و حدیثی، معانی لغوی و مفاهیم اصطلاحی واژه‌ها را مورد تشریح و تبیین قرار داده است. وی با استفاده از دو واژه «ظاهر» و «باطن»، نخست به مفهوم صوری ابیات پرداخته و بعد به تبیین مفاهیم و معانی دوری ابیات و به اصطلاح باطنی آنها، روی آورده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص22-23</ref>. | ||
شارح این اثر، در مطاوی شرح خود بر ابیات مثنوی، به اشعار شعرای تازی همچون ابن فارض و بوصیری و سروده‌های شعرا و عرفای ایرانی همچون عطار | شارح این اثر، در مطاوی شرح خود بر ابیات مثنوی، به اشعار شعرای تازی همچون [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] و [[بوصیری، محمد بن سعید|بوصیری]] و سروده‌های شعرا و عرفای ایرانی همچون [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نیشابوری]]، شیخ [[شبستری، محمود|محمود شبستری]]، [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین عراقی]]، [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات همدانی]]، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و... استناد جسته است. همچنین او از آثار علمای ایرانی و تازی همچون [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|قاضی بیضاوی]]، امام [[غزالی، محمد|محمد غزالی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]، [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدین کبری]]، [[محمد بن منور]] و... در اثر خود استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۸
| کاشف الأسرار و مطلع الأنوار | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ظریفی چلبی، حسن (نویسنده) قوجه‌زاده، علیرضا (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | کاشف الأسرار و مطلع الأنوار (شرح ابیاتی از مثنوی معنوی) |
| ناشر | سازمان تبلیغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بین الملل |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1389ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 978964-304-354-4 |
| موضوع | مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسیر شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ظ4ک2 / 5301 PIR |
كاشف الأسرار و مطلع الأنوار، اثر حسن ظریفی چلبی (درگذشته 977-980ق)، شرحی است بر برخی از ابیات دفتر اول مثنوی معنوی مولانا که مؤلف آن را در حدود قرن دهم هجری، به نام سلطان بن السلطان سلیمان خان عثمانی (حکومت: 926-974ق) اتحاف کرده است. کتاب با تحقیق و تصحیح علیرضا قوجه‌زاده منتشر شده است.
ظریفی با نثری ساده و روان و دور از هرگونه تعقید، نکات و تمثیلات عرفانی ابیات، اشارات و تلمیحات قرآنی آنها، مستندات روایی و حدیثی، معانی لغوی و مفاهیم اصطلاحی واژه‌ها را مورد تشریح و تبیین قرار داده است. وی با استفاده از دو واژه «ظاهر» و «باطن»، نخست به مفهوم صوری ابیات پرداخته و بعد به تبیین مفاهیم و معانی دوری ابیات و به اصطلاح باطنی آنها، روی آورده است[۱].
شارح این اثر، در مطاوی شرح خود بر ابیات مثنوی، به اشعار شعرای تازی همچون ابن فارض و بوصیری و سروده‌های شعرا و عرفای ایرانی همچون عطار نیشابوری، شیخ محمود شبستری، فخرالدین عراقی، عین‌القضات همدانی، سعدی، حافظ و... استناد جسته است. همچنین او از آثار علمای ایرانی و تازی همچون قاضی بیضاوی، امام محمد غزالی، ابن عربی، نجم‌الدین کبری، محمد بن منور و... در اثر خود استفاده کرده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه مصحح.