البدعة و التحرف یا آئین تصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR19996J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر =آئین تصوف البد...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱۲: خط ۱۲:
    | زبان =فارسی
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =‏/خ4ب4 / 295/2 BP
    | کد کنگره =‏/خ4ب4 / 295/2 BP
    | موضوع = تصوف – دفاعیه‌‎ها و رديه‌‎ها
    | موضوع = تصوف – دفاعیه‌‎ها و ردیه‌‎ها


    حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. - نقد و تفسیر
    حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. - نقد و تفسیر
    خط ۱۹: خط ۱۹:


    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = [بي نا]
    | ناشر = [بی نا]
    | مکان نشر = [بي جا] - [بي جا]
    | مکان نشر = [بی جا] - [بی جا]
    | سال نشر = [--13]
    | سال نشر = [--13]


    خط ۳۴: خط ۳۴:
    }}
    }}
       
       
    '''البدعة والتحرف یا آیین تصوف''' تألیف شیخ جواد خراسانی، کتابی است در بیان و شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن.
    '''البدعة و التحرف یا آیین تصوف'''، تألیف شیخ جواد خراسانی، کتابی است در بیان و شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن.


    نویسنده سه هدف و غرض کلی داشته و به مقتضای هریک، مقاله‌ای را نگاشته و چون هر یک از این سه مقاله، مفصل و مبسوط بوده، هر یک را کتابی مستقل انگاشته و در اثر حاضر، به چاپ دو مقاله نخست، اقدام کرده است. این مقالات عبارتند از:
    نویسنده سه هدف و غرض کلی داشته و به مقتضای هریک، مقاله‌ای را نگاشته و چون هریک از این سه مقاله، مفصل و مبسوط بوده، هریک را کتابی مستقل انگاشته و در اثر حاضر، به چاپ دو مقاله نخست، اقدام کرده است. این مقالات عبارتند از:
    # مقاله اول: در شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن به نام «البدعة والتحرف یا آیین تصوف».
    # مقاله اول: در شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن به نام «البدعة والتحرف یا آیین تصوف».
    # مقاله دوم در رد بر حافظ و دیوان حافظ، با نام «رضوان الله اکبر در نقض خرابات و خانقاه». از آنجایی که به زعم نویسنده، حافظ به جهت خراباتی بودن، طعنه بر خانقاهیان می‌زد و ایشان را ابطال می‌نمود، در این مقاله، به ابطال هردو پرداخته شده است.
    # مقاله دوم در رد بر حافظ و دیوان حافظ، با نام «رضوان الله اکبر در نقض خرابات و خانقاه». ازآنجاکه به‌زعم نویسنده، حافظ به جهت خراباتی بودن، طعنه بر خانقاهیان می‌زد و ایشان را ابطال می‌نمود، در این مقاله، به ابطال هردو پرداخته شده است.
    # مقاله سوم در رد بر مولوی و دیوان مثنوی وی با نام «حجت قوی در رد مثنوی»<ref>مقدمه، صفحه ب</ref>.
    # مقاله سوم در رد بر مولوی و دیوان مثنوی وی با نام «حجت قوی در رد مثنوی» است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ب</ref>.


    نویسنده در مقدمه، به این نکته اشاره دارد که نظر وی درباره حافظ و مولوی، نظری به شخص این و نبوده و ناشی از غرض شخصی، نمی‌باشد، بلکه غرض او، عام دینی، مذهبی و مسلکی است و با هر شعبه، فرقه و تیره از این گروه که خود را صوفی و عارف نامیده‌اند، مرتبط است<ref>همان</ref>.
    نویسنده در مقدمه، به این نکته اشاره دارد که نظر وی درباره حافظ و مولوی، نظری به شخص این و نبوده و ناشی از غرض شخصی، نمی‌باشد، بلکه غرض او، عام دینی، مذهبی و مسلکی است و با هر شعبه، فرقه و تیره از این گروه که خود را صوفی و عارف نامیده‌اند، مرتبط است<ref>همان</ref>.

    نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۱

    البدعة و التحرف یا آئین تصوف
    البدعة و التحرف یا آئین تصوف
    پدیدآورانخراسانی، محمدجواد (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرآئین تصوف

    البدعة و التحرف و رساله رضوان اکبر

    رضوان اکبر اله در نقض خرابات و خانقاه
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشر[--13]
    چاپچاپ یکم
    موضوعتصوف – دفاعیه‌‎ها و ردیه‌‎ها

    حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. - نقد و تفسیر

    شعر فارسی - تاریخ و نقد
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏/خ4ب4 / 295/2 BP

    البدعة و التحرف یا آیین تصوف، تألیف شیخ جواد خراسانی، کتابی است در بیان و شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن.

    نویسنده سه هدف و غرض کلی داشته و به مقتضای هریک، مقاله‌ای را نگاشته و چون هریک از این سه مقاله، مفصل و مبسوط بوده، هریک را کتابی مستقل انگاشته و در اثر حاضر، به چاپ دو مقاله نخست، اقدام کرده است. این مقالات عبارتند از:

    1. مقاله اول: در شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن به نام «البدعة والتحرف یا آیین تصوف».
    2. مقاله دوم در رد بر حافظ و دیوان حافظ، با نام «رضوان الله اکبر در نقض خرابات و خانقاه». ازآنجاکه به‌زعم نویسنده، حافظ به جهت خراباتی بودن، طعنه بر خانقاهیان می‌زد و ایشان را ابطال می‌نمود، در این مقاله، به ابطال هردو پرداخته شده است.
    3. مقاله سوم در رد بر مولوی و دیوان مثنوی وی با نام «حجت قوی در رد مثنوی» است[۱].

    نویسنده در مقدمه، به این نکته اشاره دارد که نظر وی درباره حافظ و مولوی، نظری به شخص این و نبوده و ناشی از غرض شخصی، نمی‌باشد، بلکه غرض او، عام دینی، مذهبی و مسلکی است و با هر شعبه، فرقه و تیره از این گروه که خود را صوفی و عارف نامیده‌اند، مرتبط است[۲].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، صفحه ب
    2. همان

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها