ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (+) |
جز (+) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی،''' نوشته [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن| صوفی و عارف مشهور؛ عبدالکریم قشیری]] (حدود ۳۷۶-۴۶۵ق) در باب عرفان عملی و سیر و سلوک به سوی حضرت حقّ است. این اثر، با مقدمه، تصحیح، تعلیق و شرح [[بسیونی، ابراهیم| ابراهیم بسیونی]] و همکاری [[غانم، محمد احمد| محمد احمد غانم]] منتشر شده است. | '''ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی،''' نوشته [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن| صوفی و عارف مشهور؛ عبدالکریم قشیری]] (حدود ۳۷۶-۴۶۵ق) در باب عرفان عملی و سیر و سلوک به سوی حضرت حقّ است. این اثر، با مقدمه، تصحیح، تعلیق و شرح [[بسیونی، ابراهیم| ابراهیم بسیونی]] و همکاری [[غانم، محمد احمد| محمد احمد غانم]] منتشر شده است. | ||
به گفته [[بسیونی، ابراهیم| ابراهیم بسیونی]]، این اثر تجربه شخصی و شورانگیز [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|یکی از بزرگان اهل سنت و اشاعره]] و چگونگی رسیدن به حقیقت از راه یاد خدا و تصوف و عرفان عملی را نمایش می‌دهد.<ref>مقدمه محقق، ص9.</ref> محقق کتاب همدلانه افزوده است که از نخستین سطرهای این کتاب، همه -چه دشمنان چه مدعیان تصوف- می‌خوانند که محافظت بر شریعت و انجام دادن فرائض و سنن و طهارت نفس و بدن و لباس، شرط اساسی سلوک است و در سرتاسر این اثر سخنی از حلول و اتحاد و تناسخ نیست و بنده، بنده است و خدا، خدا. و هر اندازه که بنده در عبودیتش بالا رود، باز هم خدا در ربوبیتش متعالی است.<ref>مقدمه محقق، ص10.</ref> | به گفته [[بسیونی، ابراهیم| ابراهیم بسیونی]]، این اثر تجربه شخصی و شورانگیز [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|یکی از بزرگان اهل سنت و اشاعره]] و چگونگی رسیدن به حقیقت از راه یاد خدا و تصوف و عرفان عملی را نمایش می‌دهد.<ref>مقدمه محقق، ص9.</ref> محقق کتاب همدلانه افزوده است که از نخستین سطرهای این کتاب، همه -چه دشمنان چه مدعیان تصوف- می‌خوانند که تأکید بر علم‌آموزی اولین قدم در راه سلوک است و همان گونه که [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن| شیخ قشیری]] می‌گوید مرید باید از استادی مورد وثوق ادب بیاموزد و همچنین محافظت بر شریعت و انجام دادن فرائض و سنن و طهارت نفس و بدن و لباس، شرط اساسی سلوک است و در سرتاسر این اثر سخنی از حلول و اتحاد و تناسخ نیست و بنده، بنده است و خدا، خدا. و هر اندازه که بنده در عبودیتش بالا رود، باز هم خدا در ربوبیتش متعالی است.<ref>مقدمه محقق، ص10.</ref> | ||
نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و سخنش را با ضرورت ادب‌آموزی از استاد شروع کرده<ref>متن کتاب، ص25- 27.</ref> و آنگاه به مسأله مهمّ ذکر خدا و استمرار و گستره آن پرداخته<ref>متن کتاب، ص27- 29.</ref> و سپس ذکر زبانی و قلبی را مطرح کرده<ref>متن کتاب، ص30- 33.</ref> و در ادامه وارد بحث ذکر جوارح<ref>متن کتاب، ص34.</ref> ، حال شُرب، جمع الجمع، خواطر شیطانی و ... شده است.<ref>متن کتاب، ص38- 49.</ref> | نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و سخنش را با ضرورت ادب‌آموزی از استاد شروع کرده<ref>متن کتاب، ص25- 27.</ref> و آنگاه به مسأله مهمّ ذکر خدا و استمرار و گستره آن پرداخته<ref>متن کتاب، ص27- 29.</ref> و سپس ذکر زبانی و قلبی را مطرح کرده<ref>متن کتاب، ص30- 33.</ref> و در ادامه وارد بحث ذکر جوارح<ref>متن کتاب، ص34.</ref> ، حال شُرب، جمع الجمع، خواطر شیطانی و ... شده است.<ref>متن کتاب، ص38- 49.</ref> | ||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۴۷
| ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی | |
|---|---|
 | |
| موضوع | تصوف و عرفان |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی، نوشته صوفی و عارف مشهور؛ عبدالکریم قشیری (حدود ۳۷۶-۴۶۵ق) در باب عرفان عملی و سیر و سلوک به سوی حضرت حقّ است. این اثر، با مقدمه، تصحیح، تعلیق و شرح ابراهیم بسیونی و همکاری محمد احمد غانم منتشر شده است.
به گفته ابراهیم بسیونی، این اثر تجربه شخصی و شورانگیز یکی از بزرگان اهل سنت و اشاعره و چگونگی رسیدن به حقیقت از راه یاد خدا و تصوف و عرفان عملی را نمایش می‌دهد.[۱] محقق کتاب همدلانه افزوده است که از نخستین سطرهای این کتاب، همه -چه دشمنان چه مدعیان تصوف- می‌خوانند که تأکید بر علم‌آموزی اولین قدم در راه سلوک است و همان گونه که شیخ قشیری می‌گوید مرید باید از استادی مورد وثوق ادب بیاموزد و همچنین محافظت بر شریعت و انجام دادن فرائض و سنن و طهارت نفس و بدن و لباس، شرط اساسی سلوک است و در سرتاسر این اثر سخنی از حلول و اتحاد و تناسخ نیست و بنده، بنده است و خدا، خدا. و هر اندازه که بنده در عبودیتش بالا رود، باز هم خدا در ربوبیتش متعالی است.[۲]
نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و سخنش را با ضرورت ادب‌آموزی از استاد شروع کرده[۳] و آنگاه به مسأله مهمّ ذکر خدا و استمرار و گستره آن پرداخته[۴] و سپس ذکر زبانی و قلبی را مطرح کرده[۵] و در ادامه وارد بحث ذکر جوارح[۶] ، حال شُرب، جمع الجمع، خواطر شیطانی و ... شده است.[۷]
متن اصلی کتاب حاضر که عبدالکریم قشیری نوشته، مختصر است[۸] و محقق کتاب؛ ابراهیم بسیونی بیش از دو برابر آن شرح و تعلیقه بر آن افزوده است.[۹]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.