البدر الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'سيد‌' به 'سيد‌ ')
    خط ۲۲: خط ۲۲:
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =348
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =348
    | کتابخوان همراه نور =00042
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۲۷: خط ۲۸:
    }}
    }}


    '''البدر الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر''' تألیف آیت‌الله [[بروجردی، حسین|سيد‌‎حسين طباطبائى بروجردى]] به تقرير [[منتظری، حسینعلی|شيخ حسینعلى منتظرى نجف‌آبادى]]
    '''البدر الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر''' تألیف آیت‌الله [[بروجردی، حسین|سيد‌ ‎حسين طباطبائى بروجردى]] به تقرير [[منتظری، حسینعلی|شيخ حسینعلى منتظرى نجف‌آبادى]]


    ==ويژگى‌هاى كتاب==
    ==ويژگى‌هاى كتاب==




    از كاوشگران آگاه و نقادان مطلع پوشيده نيست كه علم فقه در اين زمانه با اين كه شاخه‌هاى بسيار پيدا كرده و فروعش ميوه داده و در كمال و گستردگى به آنچه لايقش بوده رسيده و به درختى طيب با ريشه‌اى ثابت و شاخه‌هایى برافراشته مبدل گشته، شاخه‌هایش سبز شده و ميوه‌هایش رسيده و هر كه بخواهد از آن تناول مى‌كند اما با اين همه ميوه‌هایش ميان برگ‌ها و زوائد بسيار گم شد به گونه‌اى كه چيدنش برای طالبان حقيقت سخت گشته، و هر كسى توان دستيابى به مسائل اصلى آن را نداشت، تا اينكه رهبرى شيعه و زعامت حوزه‌هاى علميه به خورشيد آسمان فقاهت و اجتهاد و مركز دايرة بحث و انتقاد، برگزيده فقها و مجتهدين و آیت‌الله در أرضين، نگاهبان شريعت جاودان و تكياه شیعیان، سيد‌‎أعظم [[بروجردی، حسین|حاج حسین طباطبائى بروجردى]] (ت سال 1380 ه) قدس‌سره رسيد، ايشان در أثناء درس فقه خويش مسائل أصلى و أساسى برگرفته از روايات أئمه عليهم‌السلام را از فروعاتى كه با دقت و اجتهاد استنباط شده بودند جدا مى‌نمودند، و در هر مسأله‌اى به تاريخ و تحولاتى كه در دوران فقه فريقين در آن مسأله پيش آمده اشاره می‌كردند، سپس در ميان استدلال خويش پايه و اساس مورد اعتماد بزرگان در مسأله را مطرح كرده و امور زائد و بى فايده را حذف مى‌نمودند، ايشان از ابتداى تصدى زعامت حوزه علميه قم به تدريس أبواب فقهى مانند كتاب إجارة و غصب و شركت و وصيت و كتاب صلاة پرداختند، و در تاريخ هفتم جمادى الثانى سال 1367 تدريس كتاب صلاة را آغاز نمودند، أول عنوانى كه در مبحث صلاة مطرح نمودند مبحث نماز جمعه و نماز مسافر بود كه مقرر آن را در دو مسأله عنوان نمود، اما زمان گذشت و مقرر در اين مدت توفيق مراجعه به نوشته‌هایش را پيدا نكرد، تا اينكه برخى از دوستان از او خواستند كه نوشته‌هاى خود را در اين دو مسأله به چاپ برساند، ايشان هم مسأله را با استاد در ميان گذاشته و از ايشان اجازه چاپ و نشر كتاب را گرفتند، و نام آن را «البدر الزاهر في حكم الصلاة الجمعة و المسافر» نهاده آن را در دو فصل قرار دادند فصل أول در صلاة جمعة، و فصل دوم در صلاة مسافر.
    از كاوشگران آگاه و نقادان مطلع پوشيده نيست كه علم فقه در اين زمانه با اين كه شاخه‌هاى بسيار پيدا كرده و فروعش ميوه داده و در كمال و گستردگى به آنچه لايقش بوده رسيده و به درختى طيب با ريشه‌اى ثابت و شاخه‌هایى برافراشته مبدل گشته، شاخه‌هایش سبز شده و ميوه‌هایش رسيده و هر كه بخواهد از آن تناول مى‌كند اما با اين همه ميوه‌هایش ميان برگ‌ها و زوائد بسيار گم شد به گونه‌اى كه چيدنش برای طالبان حقيقت سخت گشته، و هر كسى توان دستيابى به مسائل اصلى آن را نداشت، تا اينكه رهبرى شيعه و زعامت حوزه‌هاى علميه به خورشيد آسمان فقاهت و اجتهاد و مركز دايرة بحث و انتقاد، برگزيده فقها و مجتهدين و آیت‌الله در أرضين، نگاهبان شريعت جاودان و تكياه شیعیان، سيد‌ ‎أعظم [[بروجردی، حسین|حاج حسین طباطبائى بروجردى]] (ت سال 1380 ه) قدس‌سره رسيد، ايشان در أثناء درس فقه خويش مسائل أصلى و أساسى برگرفته از روايات أئمه عليهم‌السلام را از فروعاتى كه با دقت و اجتهاد استنباط شده بودند جدا مى‌نمودند، و در هر مسأله‌اى به تاريخ و تحولاتى كه در دوران فقه فريقين در آن مسأله پيش آمده اشاره می‌كردند، سپس در ميان استدلال خويش پايه و اساس مورد اعتماد بزرگان در مسأله را مطرح كرده و امور زائد و بى فايده را حذف مى‌نمودند، ايشان از ابتداى تصدى زعامت حوزه علميه قم به تدريس أبواب فقهى مانند كتاب إجارة و غصب و شركت و وصيت و كتاب صلاة پرداختند، و در تاريخ هفتم جمادى الثانى سال 1367 تدريس كتاب صلاة را آغاز نمودند، أول عنوانى كه در مبحث صلاة مطرح نمودند مبحث نماز جمعه و نماز مسافر بود كه مقرر آن را در دو مسأله عنوان نمود، اما زمان گذشت و مقرر در اين مدت توفيق مراجعه به نوشته‌هایش را پيدا نكرد، تا اينكه برخى از دوستان از او خواستند كه نوشته‌هاى خود را در اين دو مسأله به چاپ برساند، ايشان هم مسأله را با استاد در ميان گذاشته و از ايشان اجازه چاپ و نشر كتاب را گرفتند، و نام آن را «البدر الزاهر في حكم الصلاة الجمعة و المسافر» نهاده آن را در دو فصل قرار دادند فصل أول در صلاة جمعة، و فصل دوم در صلاة مسافر.


    ناگفته نماند كه اكثر رواياتى كه در اين كتاب از مشايخ ثلاثة آمده از كتاب «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]» گرفته شده. برخى از آنها نيز به دليل بريده بريده بودنشان در كتاب وسائل و يا به دلايل ديگر از كتب أربعة گرفته شده‌اند.
    ناگفته نماند كه اكثر رواياتى كه در اين كتاب از مشايخ ثلاثة آمده از كتاب «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]» گرفته شده. برخى از آنها نيز به دليل بريده بريده بودنشان در كتاب وسائل و يا به دلايل ديگر از كتب أربعة گرفته شده‌اند.

    نسخهٔ ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۰

    البدر الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر
    البدر الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر
    پدیدآورانبروجردی، حسین (نویسنده) منتظری، حسینعلی (مقرر)
    ناشرمکتب آیت‌الله المنتظري
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1416 ‌‎ق
    چاپ3
    موضوعنماز جمعه نماز مسافر
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏187‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ب‎‏4‎‏ب‎‏4
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    البدر الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر تألیف آیت‌الله سيد‌ ‎حسين طباطبائى بروجردى به تقرير شيخ حسینعلى منتظرى نجف‌آبادى

    ويژگى‌هاى كتاب

    از كاوشگران آگاه و نقادان مطلع پوشيده نيست كه علم فقه در اين زمانه با اين كه شاخه‌هاى بسيار پيدا كرده و فروعش ميوه داده و در كمال و گستردگى به آنچه لايقش بوده رسيده و به درختى طيب با ريشه‌اى ثابت و شاخه‌هایى برافراشته مبدل گشته، شاخه‌هایش سبز شده و ميوه‌هایش رسيده و هر كه بخواهد از آن تناول مى‌كند اما با اين همه ميوه‌هایش ميان برگ‌ها و زوائد بسيار گم شد به گونه‌اى كه چيدنش برای طالبان حقيقت سخت گشته، و هر كسى توان دستيابى به مسائل اصلى آن را نداشت، تا اينكه رهبرى شيعه و زعامت حوزه‌هاى علميه به خورشيد آسمان فقاهت و اجتهاد و مركز دايرة بحث و انتقاد، برگزيده فقها و مجتهدين و آیت‌الله در أرضين، نگاهبان شريعت جاودان و تكياه شیعیان، سيد‌ ‎أعظم حاج حسین طباطبائى بروجردى (ت سال 1380 ه) قدس‌سره رسيد، ايشان در أثناء درس فقه خويش مسائل أصلى و أساسى برگرفته از روايات أئمه عليهم‌السلام را از فروعاتى كه با دقت و اجتهاد استنباط شده بودند جدا مى‌نمودند، و در هر مسأله‌اى به تاريخ و تحولاتى كه در دوران فقه فريقين در آن مسأله پيش آمده اشاره می‌كردند، سپس در ميان استدلال خويش پايه و اساس مورد اعتماد بزرگان در مسأله را مطرح كرده و امور زائد و بى فايده را حذف مى‌نمودند، ايشان از ابتداى تصدى زعامت حوزه علميه قم به تدريس أبواب فقهى مانند كتاب إجارة و غصب و شركت و وصيت و كتاب صلاة پرداختند، و در تاريخ هفتم جمادى الثانى سال 1367 تدريس كتاب صلاة را آغاز نمودند، أول عنوانى كه در مبحث صلاة مطرح نمودند مبحث نماز جمعه و نماز مسافر بود كه مقرر آن را در دو مسأله عنوان نمود، اما زمان گذشت و مقرر در اين مدت توفيق مراجعه به نوشته‌هایش را پيدا نكرد، تا اينكه برخى از دوستان از او خواستند كه نوشته‌هاى خود را در اين دو مسأله به چاپ برساند، ايشان هم مسأله را با استاد در ميان گذاشته و از ايشان اجازه چاپ و نشر كتاب را گرفتند، و نام آن را «البدر الزاهر في حكم الصلاة الجمعة و المسافر» نهاده آن را در دو فصل قرار دادند فصل أول در صلاة جمعة، و فصل دوم در صلاة مسافر.

    ناگفته نماند كه اكثر رواياتى كه در اين كتاب از مشايخ ثلاثة آمده از كتاب «وسائل الشيعة» گرفته شده. برخى از آنها نيز به دليل بريده بريده بودنشان در كتاب وسائل و يا به دلايل ديگر از كتب أربعة گرفته شده‌اند.

    تاريخ چاپ

    چاپ اين كتاب در روز 15 شعبان سال 1378 ه و در سالروز ولادت إمام مهدى منتظر عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف به پایان رسيد.

    وابسته‌ها