داعي الفلاح في أذكار المساء و الصباح: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[الثغور الباسمة في مناقب السیدة فاطمة]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:آداب و رسوم]] | |||
[[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | |||
[[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۳
داعي الفلاح في أذكار المساء و الصباح | |
---|---|
پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) باجور، احمد عبد الله (محقق) |
ناشر | الدار المصرية اللبنانية |
مکان نشر | مصر - قاهره |
سال نشر | 1414ق - 1994م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س9د2 266/55 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
داعي الفلاح في أذكار المساء و الصباح، نوشته ادیب، محدّث، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلالالدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، مجموعه ذکرهایی است که صبح و شام گفته میشود و در احادیث پیامبر(ص) و صحابه ایشان آمده است.
هدف و روش
- جلالالدین سیوطی، در مقدمه بس مختصر و ناکافیاش نوشته است: این کتاب، نوشتاری لطیف است که آن را در مورد ذکرهای شبانهروز تألیف کردهام؛ به شکلی که همه مباحث مرتبط را شامل شود[۱].
- محقق کتاب، احمد عبدالله باجور، در مقدمهاش فقط به معرفی سیوطی و فعالیتهایش پرداخته و ویژگیهای نسخههای خطی این کتاب و کارهای تصحیحی خود را توضیح داده[۲] و متأسفانه معرفی کتاب حاضر و ویژگیهای آن و چگونگی پیدایش و منزلت علمی آن را به فراموشی سپرده است.
ساختار و محتوا
این کتاب، تقسیم به فصل و باب و مانند آن نشده و نویسنده در آن، تعداد 133 روایت[۳]. در مورد اذکار گوناگون و متناسب با زمانها و حالات مختلف را گردآوری کرده و همراه با اسناد آن، آورده است.
نمونه مباحث
- طبرانی با «سند حسن» از ابوالدرداء نقل کرده است که شنیدم رسول خدا(ص) میگوید: کسی که هر صبح و شام، 10 بار بر من صلوات بفرستد، شفاعت من در روز قیامت به او میرسد[۴].
- احمد، ابوداود، نسایی، ابن ماجه، بیهقی، حاکم و طبرانی در دعا و مستغفری در دعوات از طریق ابیسلام از مردی در حمص (که خادم پیامبر(ص) بود، یعنی ثوبان)، با سند نقل کرده است که گفت: شنیدم پیامبر(ص) میگوید: هرکسی هنگام صبح و شام، 3 بار بگوید: «راضیم و ایمان دارم که الله پروردگارم است و اسلام، دینم و محمد(ص)، فرستاده خدای من»، بر خدای متعال ثابت و حقّ است که او را در روز قیامت راضی کند[۵].
- طبرانی با «سند حسن» از ابوالدرداء نقل کرده است که شنیدم رسول خدا(ص) میگوید: کسی که برای مردان و زنان مؤمن در هر روز 27 یا 25 بار استغفار کند، از کسانی خواهد شد که دعایشان پذیرفته و به برکت آنها به اهل زمین روزی داده میشود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.