الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR01436.jpg|بی‌قاب|چپ|طباطبایی، سید محمدحسین|175px]]
[[پرونده:NUR55167J1.jpg|بی‌قاب|چپ|زندگی امام حسن مجتبی علیه‌السلام پرچمدار صلح و آزادی|175px]]


'''سید محمدحسين طباطبایی''' (1281-1360ش)، معروف به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف، مفسر بزرگ و مشهور دوران معاصر، نویسنده [[الميزان في تفسير القرآن|تفسیر المیزان]]، [[بداية الحكمة]] و [[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهایة الحکمة]]، و [[اصول فلسفه و روش رئالیسم]]
'''زندگی امام حسن مجتبی علیه‌السلام پرچمدار صلح و آزادی'''، نوشته [[پیشوایی، مهدی|مهدی پیشوایی]] (1321-1400ش)، شرح مختصر زندگی [[امام حسن علیه‌السلام|دومین امام معصوم(ع)]] از ولادت تا شهادت با تأکید بر عوامل مدارا با معاویه است. [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی]] هدف از نگارش این کتاب را آشنایی بیشتر با مکتب پیشوایان اسلام و بازشناسی اسلام واقعی دانسته است.


در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس مرحوم [[اصفهانی، محمدحسین|آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)]]، مرحوم [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نایینى]]، مرحوم آیت‌الله آقاى [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى]]، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم [[بادکوبه‌ای، سید حسین|آقا سید حسین بادکوبه‌اى]] کسب کرد.  
[[پیشوایی، مهدی|مهدی پیشوایی]] با شرح وضعیت اسفبار دوران [[امام حسن علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]] و دنیاطلبی و خیانت برخی از یاران ایشان از جمله فرمانده سپاه «عبیدالله بن عباس» که با دریافت یک میلیون درهم رشوه، شبانه همراه 8000 نفر فرار کرد و به معاویه پیوست! نوشته است: بنابراین، اگر [[امام حسن علیه‌السلام|امام مجتبی(ع)]] تن به صلح داد، چاره‌ای جز این نداشت؛ چنانچه [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|طبری]] و عده‌ای دیگر از مورخان می‌نویسند: موقعی حاضر به صلح شد که یارانش از پیرامون او متفرق شدند و او تنها ماند.  


علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم آیةالحق [[قاضی تبریزی، سید علی|سیدعلی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی ]] رحمه الله تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.
نویسنده تحت عنوان انتقادی و روشنگر «مورخان مزدور» نوشته است: آنچه از مجموع مفاد پیمان صلح و سایر قرائن برمی‌آید این است که [[امام حسن علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] فقط قدرت و رهبری سیاسی را به معاویه تسلیم کرد نه خلافت و پیشوایی دینی را که خاصّ آن‌حضرت بود. ولی متأسفانه مورخان مغرض در طیّ تاریخ کوشیده‌اند متن این پیمان تاریخی را تحریف نموده از بار تعهدات معاویه کاسته، جریان را به نفع وی تمام کنند؛ از آن جمله [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه دینوری]] در مورد ماده اول می‌نویسد [[امام حسن علیه‌السلام|امام مجتبی(ع)]] به عنوان امامت با معاویه بیعت کرد و این سمت را به وی تسلیم نمود. درصورتی‌که همه می‌دانند امامت و خلافت منصب قابل انتقالی به‌شمار نمی‌رود... آنچه در اغلب تواریخ آمده، جمله «تسلیم الأمر» (واگذاری حکومت) یا «تسلیم ولایة المسلمین» (واگذاری زمامداری مسلمانان) می‌باشد.


در سال 1314 بر اثر اختلال وضع معاش، ناگزیر به مراجعت شده، به زادگاه اصلى خویش (تبریز) برگشت و ده سال و اندى در آن سامان به‌سربرد. در سال 1325، زادگاه اصلى را ترک گفت و متوجّه حوزه قم گردید و تا پایان عمر شریف و بابرکت خویش به تدریس و تألیف مشغول شد.
[[پیشوایی، مهدی|مهدی پیشوایی]] با طرح این پرسش: چرا [[امام حسن علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] صلح کرد و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] قیام نمود؟ اگر صلح کار درستی بود، چرا امام حسین(ع) با یزید صلح نکرد؟! افزوده است: پاسخ این سؤال را باید در اوضاع و شرایط متفاوت زندگی این دوامام بزرگ و نحوۀ رفتار و شخصیت معاویه و یزید جستجو کرد.<span id="mp-more">[[زندگی امام حسن مجتبی علیه‌السلام پرچمدار صلح و آزادی|'''ادامه ...''']]</span>
 
وی در یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) به دیدار حق شتافت، فردای آن روز از مسجد امام حسن عسکری(ع) تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد. [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی]] بر پیکرش نماز خواند و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[طباطبایی، سید محمدحسین|'''ادامه ...''']]</span>

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۳

زندگی امام حسن مجتبی علیه‌السلام پرچمدار صلح و آزادی

زندگی امام حسن مجتبی علیه‌السلام پرچمدار صلح و آزادی، نوشته مهدی پیشوایی (1321-1400ش)، شرح مختصر زندگی دومین امام معصوم(ع) از ولادت تا شهادت با تأکید بر عوامل مدارا با معاویه است. آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی هدف از نگارش این کتاب را آشنایی بیشتر با مکتب پیشوایان اسلام و بازشناسی اسلام واقعی دانسته است.

مهدی پیشوایی با شرح وضعیت اسفبار دوران امام حسن مجتبی(ع) و دنیاطلبی و خیانت برخی از یاران ایشان از جمله فرمانده سپاه «عبیدالله بن عباس» که با دریافت یک میلیون درهم رشوه، شبانه همراه 8000 نفر فرار کرد و به معاویه پیوست! نوشته است: بنابراین، اگر امام مجتبی(ع) تن به صلح داد، چاره‌ای جز این نداشت؛ چنانچه طبری و عده‌ای دیگر از مورخان می‌نویسند: موقعی حاضر به صلح شد که یارانش از پیرامون او متفرق شدند و او تنها ماند.

نویسنده تحت عنوان انتقادی و روشنگر «مورخان مزدور» نوشته است: آنچه از مجموع مفاد پیمان صلح و سایر قرائن برمی‌آید این است که امام حسن(ع) فقط قدرت و رهبری سیاسی را به معاویه تسلیم کرد نه خلافت و پیشوایی دینی را که خاصّ آن‌حضرت بود. ولی متأسفانه مورخان مغرض در طیّ تاریخ کوشیده‌اند متن این پیمان تاریخی را تحریف نموده از بار تعهدات معاویه کاسته، جریان را به نفع وی تمام کنند؛ از آن جمله ابن قتیبه دینوری در مورد ماده اول می‌نویسد امام مجتبی(ع) به عنوان امامت با معاویه بیعت کرد و این سمت را به وی تسلیم نمود. درصورتی‌که همه می‌دانند امامت و خلافت منصب قابل انتقالی به‌شمار نمی‌رود... آنچه در اغلب تواریخ آمده، جمله «تسلیم الأمر» (واگذاری حکومت) یا «تسلیم ولایة المسلمین» (واگذاری زمامداری مسلمانان) می‌باشد.

مهدی پیشوایی با طرح این پرسش: چرا امام حسن(ع) صلح کرد و امام حسین(ع) قیام نمود؟ اگر صلح کار درستی بود، چرا امام حسین(ع) با یزید صلح نکرد؟! افزوده است: پاسخ این سؤال را باید در اوضاع و شرایط متفاوت زندگی این دوامام بزرگ و نحوۀ رفتار و شخصیت معاویه و یزید جستجو کرد.ادامه ...