مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی''' تألیف جلال‌الدین محمد | '''مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی''' تألیف [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدین محمد بلخی]]، با تصحیح [[هاشم‌پور سبحانی، توفیق|توفیق هاشم‌پور سبحانی]]، ویراسته [[سمیعی، احمد|احمد سمیعی]]؛ این کتاب، متن ۱۵۰ نامه‌ای است که توسط [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] نوشته شده است. این نامه‌ها در مواقع مختلف و به مناسبت‌های خاص برای صوفیان، عالمان، حاکمان، امیران و بعضی از نزدیکانش فرستاده شده و موضوع بیشتر نامه‌ها توصیه و سفارش‌هایی در حق مریدان و متعلّقان است. | ||
مولانا در | [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در این نامه‌ها، برای حل مشکلات کسانی که به او مراجعه می‌کردند، از مخاطب نامه‌ها طلب یاری و مساعدت می‌کند.از جمله: طلب بخشودگی مالیات، درخواست شغل، تقاضا از سلطان جهت آشتی زن و شوهری که با هم اختلاف پیدا کرده‌اند، توصیه در باب کودک مظلومی که مأموران نیمی از باغ او را خریده‌اند، تقاضای عفو مجرمی خاص، شکایت از مأموران گردآوری مالیات، تقاضای رفع ظلم و تعدّی والی و تقاضای وام برای برخی یاران و دوستان، مخاطبان نامه‌ها اغلب امیران و صاحبان قدرت‌اند، از سلطان غزالدین کیکاووس گرفته تا معین‌الدین پروانه؛ مخاطب شماری از نامه‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] نیز زنانی هستند که وی سخت بدانان حرمت می‌نهاده است؛ خصوصی‌ترین نامه‌های این مجموعه نیز نامه‌ای است که [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به نزدیکان و اهل خانه خود نوشته است. | ||
[[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در مکتوبات، به روش دیگر آثار خود، موضوعی را عنوان می‌کند و در آن آیات،احادیث متناسب با آن و سخنانی منطبق با موضوع را فراهم می‌آورد. از حکایات سود می‌جوید و آرا و اقوال رجال کهن را از نظر خواننده می‌گذراند. او در بیان مطالب از ابیات دیوان و رباعیات و تلمیحات و اندیشه‌های خود در [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، ابیات و حکایاتی از [[معارف (سلطان ولد)|معارف بهاءولد]] و معارف محقق ترمذی و ابیات [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] بهره می‌گیرد. هرچند غالب اين نامه‌ها جهت بیان تعالیم عرفانی نوشته نشده است، اما در آن‌ها ردپای اعتقادات صوفیانه و جهان‌بینی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] آشکار است. | |||
مصحح، نسخه شماره ۷۹ موزه قونیه را که می‌گوید کهن‌ترین و صحیح‌ترین نسخه شناخته شده مکتوبات است، اساس قرار داده است(نسخه‌ای که کتاب‌های [[معارف (سلطان ولد)|معارف بهاءولد]]، [[فيه مافيه|فیه مافیه]]، [[مجالس سبعه]]، [[معارف (محقق ترمذی)|معارف محقق ترمذی]] و [[مقالات شمس تبریزی|مقالات شمس]] را نیز در یک مجلد، یکجا دارد). وی، در کنار شماره هر نامه، نام گیرنده آن را از متن نامه‌ها بیرون آورده و شخصیت‌های تاریخی مندرج در نامه‌ها را معرفی و گویندگان اشعار عربی و فارسی را نیز معین نموده است. ترجمه مقدمه‌های [[گولپینارلی، عبدالباقی|گولپینارلی]] و [[نافذ اوزلوق]] که بر چاپ ترکی مکتوبات نوشته‌اند و تنظیم فرهنگ لغات و تدوین فهرست‌ها از دیگر کارهای مصحح است. | |||
[[گولپینارلی، عبدالباقی|گولپینارلی]] در مقدمه خود به این پرسش مهم پاسخ می‌دهد که آیا اين نامه‌ها واقعا نامه‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] است؟ وی با بررسی یکایک نامه‌ها و با استفاده از قراین و شواهد نهفته درخود نامه‌ها به این نتیجه رسیده که غیر از سه نامه، باقی از جانب خود [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] یا به دستور وی نوشته شده است. | |||
[[فریدون نافذ اوزلوق]] در مقدمه‌اش، ارزش تاریخی مکتوبات [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را که متعلق به دورۀ سلجوقیان است. مورد بررسی قرار داده است. در پایان کتاب، فهرست‌های آیات، احادیث، اشعار عربی، اشعار فارسی، امثال، کلمات واژه‌نامه و فهرست راهنما درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص421-422</ref> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۷
| مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مولوی، جلال‌الدین محمد (نویسنده)
هاشم‌پور سبحانی، توفیق (تصحیح) سمیعی، احمد (ویراسته) |
| ناشر | مرکز نشر دانشگاهی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1371 |
| چاپ | اول |
| موضوع | مولوی، جلال‌الدین محمدبن محمد. مکتوبات,نثرفا‌رسی - قرن۷,نامه ها‌ی فارسی - قرن۷ |
| کد کنگره | PIR۵۳۰۲/ه۲۵ |
مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی تألیف جلال‌الدین محمد بلخی، با تصحیح توفیق هاشم‌پور سبحانی، ویراسته احمد سمیعی؛ این کتاب، متن ۱۵۰ نامه‌ای است که توسط مولانا نوشته شده است. این نامه‌ها در مواقع مختلف و به مناسبت‌های خاص برای صوفیان، عالمان، حاکمان، امیران و بعضی از نزدیکانش فرستاده شده و موضوع بیشتر نامه‌ها توصیه و سفارش‌هایی در حق مریدان و متعلّقان است.
مولانا در این نامه‌ها، برای حل مشکلات کسانی که به او مراجعه می‌کردند، از مخاطب نامه‌ها طلب یاری و مساعدت می‌کند.از جمله: طلب بخشودگی مالیات، درخواست شغل، تقاضا از سلطان جهت آشتی زن و شوهری که با هم اختلاف پیدا کرده‌اند، توصیه در باب کودک مظلومی که مأموران نیمی از باغ او را خریده‌اند، تقاضای عفو مجرمی خاص، شکایت از مأموران گردآوری مالیات، تقاضای رفع ظلم و تعدّی والی و تقاضای وام برای برخی یاران و دوستان، مخاطبان نامه‌ها اغلب امیران و صاحبان قدرت‌اند، از سلطان غزالدین کیکاووس گرفته تا معین‌الدین پروانه؛ مخاطب شماری از نامه‌های مولانا نیز زنانی هستند که وی سخت بدانان حرمت می‌نهاده است؛ خصوصی‌ترین نامه‌های این مجموعه نیز نامه‌ای است که مولانا به نزدیکان و اهل خانه خود نوشته است.
مولانا در مکتوبات، به روش دیگر آثار خود، موضوعی را عنوان می‌کند و در آن آیات،احادیث متناسب با آن و سخنانی منطبق با موضوع را فراهم می‌آورد. از حکایات سود می‌جوید و آرا و اقوال رجال کهن را از نظر خواننده می‌گذراند. او در بیان مطالب از ابیات دیوان و رباعیات و تلمیحات و اندیشه‌های خود در مثنوی، ابیات و حکایاتی از معارف بهاءولد و معارف محقق ترمذی و ابیات عطار و سنایی بهره می‌گیرد. هرچند غالب اين نامه‌ها جهت بیان تعالیم عرفانی نوشته نشده است، اما در آن‌ها ردپای اعتقادات صوفیانه و جهان‌بینی مولانا آشکار است.
مصحح، نسخه شماره ۷۹ موزه قونیه را که می‌گوید کهن‌ترین و صحیح‌ترین نسخه شناخته شده مکتوبات است، اساس قرار داده است(نسخه‌ای که کتاب‌های معارف بهاءولد، فیه مافیه، مجالس سبعه، معارف محقق ترمذی و مقالات شمس را نیز در یک مجلد، یکجا دارد). وی، در کنار شماره هر نامه، نام گیرنده آن را از متن نامه‌ها بیرون آورده و شخصیت‌های تاریخی مندرج در نامه‌ها را معرفی و گویندگان اشعار عربی و فارسی را نیز معین نموده است. ترجمه مقدمه‌های گولپینارلی و نافذ اوزلوق که بر چاپ ترکی مکتوبات نوشته‌اند و تنظیم فرهنگ لغات و تدوین فهرست‌ها از دیگر کارهای مصحح است.
گولپینارلی در مقدمه خود به این پرسش مهم پاسخ می‌دهد که آیا اين نامه‌ها واقعا نامه‌های مولانا است؟ وی با بررسی یکایک نامه‌ها و با استفاده از قراین و شواهد نهفته درخود نامه‌ها به این نتیجه رسیده که غیر از سه نامه، باقی از جانب خود مولانا یا به دستور وی نوشته شده است.
فریدون نافذ اوزلوق در مقدمه‌اش، ارزش تاریخی مکتوبات مولانا را که متعلق به دورۀ سلجوقیان است. مورد بررسی قرار داده است. در پایان کتاب، فهرست‌های آیات، احادیث، اشعار عربی، اشعار فارسی، امثال، کلمات واژه‌نامه و فهرست راهنما درج شده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص421-422
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.